پایگاه خبری صدای زنجان- معاون عمرانی فرماندار زنجان از پیوستن منطقه گاوازنگ به جرگه حاشیه‌نشین‌ها ابراز نگرانی کرده و «عمر کوتاه مدیریت‌ها» در رده بالا را عامل مهم در به سرانجام نرسیدن پروژه گردشگری گاوازنگ و بلاتکلیفی ساکنان منطقه دانست!

منطقه گردشگری گاوازنگ یا ائل‌داغی در 2 کیلومتری شمال شهر زنجان شامل روستای گاوازنگ است که در تقسیمات صورت گرفته نه جزو روستا است تا تحت کنترل بخشداری، دهیاری و شورای روستا باشد و نه ناحیه شهری محسوب می‌شود تا تحت پوشش شهرداری قرار گیرد!

در طول بیش از 20 سال اخیر، هر چند وقت یکبار اهالی گاوازنگ برای بهره‌مندی از «آب لوله‌کشی شده بهداشتی» و «گاز طبیعی» به ارگان‌های مربوطه از جمله فرمانداری مراجعه کرده و به صورت کتبی و شفاهی خواستار توجه مسئولان به وضعیت دشوار خانوارهای ساکن در این منطقه می‌شوند.

دولتی‌ها می‌گویند اگر مجوزها صادر شود، در عرض یک ماه اهالی می‌توانند از نعمت گاز بهره‌مند شوند چرا که فاصله آن‌چنانی بین شبکه‌های دسترسی به انرژی و گاوازنگ وجود ندارد!

البته برخی نیز می‌گویند طبق دستور مراجع قضایی اجازه ارائه خدمات آب و گاز به منطقه را ندارند چرا که مسئولان تصمیم بر «جابه‌جایی» آن دارند!

البته اهالی در سفر اخیر ریاست جمهوری طی نامه‌ای مکتوب با جابجایی آن مخالف کرده و خواستار صدور مجوز لوله‌کشی آب و گاز و بهبود خدمات عمومی شده‌اند.

«عمر کوتاه مدیریت‌ها» گاوازنگ را بلاتکلیف کرد!

علی عبدی‌پور، معاون عمرانی فرماندار زنجان در گفت‌وگو با صدای زنجان با اشاره به مشکلات اهالی گاوازنگ اظهار می‌کند: مقرر شده بود طرح گردشگری گاوازنگ اجرایی شود که افقش مشخص نیست. در حال حاضر روستائیان از نعمت آب و گاز محروم هستند و تصمیمی برای جابه‌جایی آن‌ها نیز اتخاذ نشده است که البته برای تعیین تکلیف مراتب در دستور کار فرمانداری زنجان است.

وی با اشاره به اینکه دستگاه‌های خدمات‌رسان از جمله آب و گاز برای اجرای پروژه منتظر دستور هستند، عنوان می‌کند: اقدامات مربوط به زیرسازی ضلع غربی گاوازنگ برای سکونت روستائیان در نظر گرفته شده است تا منطقه فعلی در راستای اجرای طرح مذکور تخلیه شود. البته تاکنون طرحی نیز تهیه نشده است.

عبدی‌پور اضافه می‌کند: البته در ضلع غربی آن هم در سال‌های 95 و 96 از طریق سازمان همیاری شهرداری‌ها اقدام مربوط به آماده‌سازی صورت گرفت و تعدادی از روستائیان طی توافقی با این ارگان به صورت بلاعوض، اراضی را تحویل گرفتند، تصور می‌کنم حتی یک ساختمان‌سازی البته ان هم به شکل ناقص انجام گرفته و اکثریت اهالی حاضر نشدند، توافق کنند!

این مسئول «عمر کوتاه مدیریت‌ها» را عامل مهم در به سرانجام نرسیدن پروژه گردشگری گاوازنگ و بلاتکلیفی ساکنان دانسته و می‌گوید: تعویض پی در پی مسئولان رده بالای استانی سبب شده تا استانداران وقت بنا به دلایلی از جمله در نظر گرفتن تبعات اجتماعی طرح را اجرا نکرده است! این طرح ظاهرا از سال 73 قرار بوده اجرایی شود. در آن زمان 50 الی 60 خانوار در منطقه ساکن بودند اما الان نزدیک به 200 خانوار در روستای گاوازنگ ساکن هستند. برخی نیز از شهر به این منطقه رفته و در حد آلونک برای خود خانه و کاشانه ساخته‌اند.

وی ساختمان‌سازی غیرقانونی در گاوازنگ را عامل مؤثر دیگر در «سال‌ها بلاتکلیفی» در اجرای پروژه‌ها اعلام کرده و می‌افزاید: این منطقه دارای کد روستا نیست. گاوازنگ نه روستاست که بخشدار یا دهیار و شورا داشته باشد تا اقدامات کنترلی را انجام دهد. بسیاری از روستاها همه ساله اعتبارات دولتی دارند تا بابت راه، گاز، آب و برق و غیره از این محل هزینه شود.

از سوی دیگر گاوازنگ به عنوان شهر نیز تعریف نشده است تا شهرداری مسئولیت آن را بر عهده بگیرد! ما امیدواریم تکلیف این منطقه هر چه زودتر مشخص شود. اگر قرار هست طرح گردشگری گاوازنگ با جدیت اجرایی شود که قطعا تکلیف روستائیان نیز به تبع آن مشخص می‌شود. اگر هم قرار نیست این طرح اجرایی شود این منطقه از گردشگری خارج شود تا وضعیت اهالی مشخص شود.

نگرانی از بلاتکلیفی گاوازنگ

آمارها نشان می‌دهد استان زنجان در زمینه حاشیه‌نشینی پایین‌تر از میانگین کشوری است و جزو استان‌های مشکل‌دار کشور به شمار نمی‌آید. با استناد به همین آمار، زنجان جزو 10 استان آخر در زمینه حاشیه نشینی است اما با این حال مشکلات این مناطق قابل تامل است.

بر اساس آمار ارائه شده مربوط به سال 99 استانداری زنجان،  9 محله غیررسمی در استان به ثبت رسیده که از این تعداد 7 منطقه در شهر زنجان و در شهرستان‌ها ابهر و قیدار را تشکیل می‌دهد.

هر چند حاشیه نشینی به مفهوم حلبی‌آباد در استان وجود ندارد اما با توجه به تشدید وضعیت نابسامان اقتصادی خانوارها و افزایش هزینه‌های زندگی در مرکز استان زنجان، چند وقتی است شاهد گسیل تدریجی بخشی از جمعیت شهری به روستاها و حاشیه‌های شهر هستیم که نگرانی‌ها برای ایجاد حلبی‌آباد در شهر زنجان از سوی برخی مسئولان وجود دارد.

علی عبدی‌پور، معاون عمرانی فرماندار زنجان با تائید این موضوع و ابراز نگرانی از تبدیل روستای گاوازنگ به منطقه حاشیه‌نشین و بروز مشکلات اجتماعی بعدی به صدای زنجان گفت: همین دغدغه سبب شده تا فرمانداری زنجان بر لزوم تعیین تکلیف گاوازنگ تاکید کند، از آنجایی که طرح مشخص نیست، فرمانداری نمی‌تواند ورود کند چرا که این پروژه استانی است با این وجود برای تسریع این روند و به سهم خودمان نامه مکتوب نیز به ارگان‌ بالادستی ارسال کرده‌ایم.

جابه‌جایی گاوازنگ به همین راحتی‌ها نیست!

عبدی‌پور با اشاره به ارسال نامه اهالی روستای گاوازنگ به ریاست جمهوری مبنی بر «مخالفت با جابجایی روستا» تصریح کرد: جابجایی نیز به این راحتی‌ها نیست و باید در ازای جابجایی امتیازهایی به روستائیان داده شود.

به گزارش صدای زنجان، تقریبا از سال 77 مدیریت پروژه 150 هکتاری به سازمان همیاری شهرداری‌های استان واگذار شد اما بعدها به دنبال پیگیری برخی از افراد مبنی بر مالکیت آن‌ها در محدوده نامبرده از طریق دستگاه قضایی و صدور احکام مربوطه که نشان می‌داد بخشی از اراضی متعلق به مردم بوده و شامل اراضی ملی نمی‌شود! البته برخی دلایل محیطی و فنی دیگر نیز سبب شد که مساحت 150 هکتاری پروژه به 100 و نهایتا 75 هکتار کاهش یابد.

نهایتا پروژه گردشگری گاوازنگ در سال 93 در کارگروه زیربنایی در قالب 14 لکه جداگانه در مجموع به مساحت 75 هکتار تعریف شد و به عبارت دیگر دارای طرح روشن و مشخصی شد. این طرح مشابه طرح تفصیلی در شهر بوده و در 14 لکه متفاوت کاربری‌ها اعم از مسکونی، تجاری، اداری، گردشگری، آموزشی مذهبی، بهداشتی و انواع مراکز خدماتی مانند کافی‌شاپ‌ها، فودکورت‌ها، هتل و نظایر آن مشخص‌تر شد اما بنا به اظهارات «سعید امیدی»، مدیرعامل وقت سازمان همیاری شهرداری‌های استان به علت واگذاری‌های غیر اصولی انجام شده و انجام اقدامات خارج از چارچوب قرارداد در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90، با ورود برخی دستگاه‌های نظارتی، عملا طرح سرعت حداقلی را داشته است. همچنین به تدریج برخی پرونده‌های مربوطه در نهادهای ذیربط تشکیل شده و موضوع در حال رسیدگی است.

انتهای پیام/

خبرنگار: لیلا محمدی