پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ لیلا محمدی: رویا سلطانی، بانوی زنجانیِ دارنده مدال برنز رقابت‌های قایقرانی بازی‌‎های پاراآسیایی هانگژو که خود را برای کسب سهمیه پارالمپیک پاریس آماده می‌کند، می‌گوید با وجود برخی نگاه‌های آزاردهنده در جامعه نسبت به معلولان هیچوقت ذهنش را درگیر آن‌ها نکرده و با معطوف کردن فکرش به اهدافش، توانسته پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی کند.

بانوی ملی‌پوش زنجانی‌الاصل قایقرانی ایران 2 آبان‌ماه 1402 توانست در ماده کانو به مدال برنز دست پیدا کند. در ادامه رقابت‌های پاراقایقرانی بازی‌های پارا آسیایی هانگژو، رویا سلطانی در رشته کانو کلاس kl2 به آب زد.

سلطانی در رقابت با حریفان خود با یک ثانیه و ۷۵۲ صدم ثانیه اختلاف نسبت به نفر اول و با زمان ۵۶ ثانیه و ۷۱۴ صدم ثانیه از خط پایان عبور کرد و در رده سوم ایستاد و به مدال ارزشمند برنز دست یافت و قایقرانان هندی و چینی به ترتیب مدال طلا و نقره را کسب کردند.

برای اینکه خودم را «محک» بزنم، رشته ورزشی‌ام را از «بسکتبال» به «قایقرانی» تغییر دادم

رویا سلطانی، عضو تیم ملی پاراقایقرانی متولد 1359 که 10 سال است در ترکیب تیم ملی این رشته حضور دارد، در کارنامه افتخارات خود کسب 5 طلا و 2 نقره بازی‌های آسیایی و یک برنز بازی‌های آسیایی هانگژو چین را دارد.

آذر 1396، رویا سلطانی ورزشکاری که توانست در اولین اعزام برون مرزی‌اش به ۲ مدال دست یابد. رویا سلطانی، ملی پوش زنجانی تیم قایقرانی جانبازان و معلولان بود که از رقابت‌های قهرمانی آسیا به یک نشان طلا و یک نشان نقره دست یافت.

سلطانی در سال 2014 زمانی که عضو تیم ملی بسکتبال با ولیچر ایران بود در بازی‌های آسیایی «اینچئون»، «بیشترین گل تیم ایران» را ازآن خود کرد. در این بازی‌ها تیم ایران، مدال برنز را کسب کرد.

بازیکن تیم ملی قایقرانی معلولین می‌گوید: از 2016 به بعد هم مدام در اردوهای تیم ملی بودم و در نخستین اعزام اولین تجربه برون مرزی من در قایقرانی توانستم به یک نشان طلا در VL2 و یک نشان طلا در KL2 دست یابم این در حالی است که با وجود تلاش‌های فراوان، فکرش را نمی‌کردم که صاحب مدال طلا شوم.

عضو زنجانیِ تیم ملی قایقرانی معلولین دلیل اصلی حضور خود در رشته قایقرانی می‌گوید: در رشته تیمی همچون بسکتبال برد و باخت دست بازیکن نیست و نتیجه تلاش تیمی است. خواستم در رشته انفرادی خودم را محک بزنم و ببینم با خودم چند- چندم! قایقرانی با روحیه‌ام سازگاری دارد. وقتی تصمیم گرفته بودم از رشته بسکتبال با ویلچر که عضو تیم ملی بودم به رشته قایقرانی که هیچ فعالیتی در آن نکرده بودم بروم، همه می‌گفتند که این تصمیم بزرگترین ریسک می‌تواند باشد اما به هر حال من نپذیرفتم و با باوری که به خودم داشتم، به دنبال آرزو و علاقه‌ام رفتم و موفق هم شدم.

برای کسب سهمیه پارالمپیک از هیچ تلاشی کوتاهی نخواهم کرد

سلطانی که 5 ماه دیگر برای کسب سهمیه پارالمپیک عازم پاریس می‌شود؛ به صدای زنجان می‌گوید: با توجه به کسب مدال برنز در بازی‌های آسیایی هانگژوی چین، امیدوارانه در مسابقات پاریس حاضر می‌شوم تا یکی از عنوان‌داران زنجان و ایران باشم و در این زمینه مطمئنا کوتاهی نمی‌کنم.

هیچوقت از «ورزش» خسته نمی‌شوم

برنده مدال برنز پاراکانو، «سلامتی را بزرگترین دارایی» دانسته و می‌گوید: از وقتی وارد عرصه ورزش شده‌ام به این قطعیت رسیده‌ام که پس از هر تلاش شبانه‌روزی بالاخره شادی و موفقیت ازآن توست. اما مهم‌ترین و بهترین دارایی که قبل از کسب مدال و افتخارآفرینی و موفقیت پس از تلاش‌های پی در پی نصیب فرد تلاشگر می‌شود قطعا نعمت «سلامتی» است.

سلطانی با بیان اینکه با وجود تمامی فشارها و کمبودها، سعی کرده در این مدت تمامی موانع را از سر راه بردارد و به ورزش حرفه‌ای خود برسد، می‌گوید؛ قصد دارد بعد از ورزش حرفه‌ای، باز هم ورزش را در حد تمرین‌های سبک ادامه دهد.

سلطانی معتقد است: حضور و فعالیت زنان در ورزش علاوه بر آثار مثبتی که برای زنان دارد مانند؛ مطرح شدن زنان در جامعه، نفوذ به لایه‌های اجتماعی است و تقویت حضور زنان می‌تواند باشد. ورزشکار حرفه‌ای به عنوان یکی از منابع انسانی، نقش مهمی در پیشرفت و تحول جامعه دارد و باید شرایط و امکانات برای ورزش وی به مثابه یک شغل فراهم باشد. هر چند معتقدم زن قوی با وجود موانع و مشکلات برای شکوفایی به تنهایی هم که شده باید تلاش کند.

زحمات آقای «کمال عشق» که مربی معنوی‌ام بود و هست را فراموش نمی‌کنم

بانوی ملی‌پوش زنجانی‌الاصل قایقرانی ایران که این روحیه خود را مرهون تلاش‌های «کمال عشق»، رئیس اسبق هیئت معلولان استان زنجان می‌داند به صدای زنجان می‌گوید: من در تمامی موفقیت‌هایم، آقای «کمال عشق»، پیشکسوت ورزش معلولان، را به خاطر می‌آورم که در تمامی مشکلات و هر چیزی که فکرش را کنید، پشتوانه ورزشکاران معلول در تمامی رشته‌ها بودند، ایشان مشوق و مسبب اصلی ورود من به ورزش حرفه‌ای بودند و چراغ امید را در دل من و تمامی ورزشکاران روشن نگه داشتند.

برای اهدافم می‌جنگم نه برای افکار دیگران!

سلطانی که از حدود 3-4 سالگی بر اثر تب شدید دچار فلج اطفال شده است، به نگاه‌های سنگین جامعه به معلولان اشاره کرده و عنوان می‌کند: من هم مثل تمامی معلولان این نگاه‌های سنگین برخی از افراد را تجربه کرده‌ام، در دوره تحصیلی راهنمایی، دیدگاه و نگاه دیگران برایم اهمیت داشت و نگاه‌هایشان آزرده‌خاطرم می‌کرد اما از وقتی وارد عرصه ورزش شدم، دیدگاهم تغییر کرد و ورزش سبب شد تا خودم را بین تمامی افراد معلول و غیرمعلول جامعه، برتر بدانم. مطمئنم اگر وارد ورزش نمی‌شدم به این سطح از اعتماد به نفس نمی‌رسیدم.

سلطانی معتقد است که «زن قوی برای پیشرفت خود نیازی به دیگران ندارد. هیچ معلولیتی نمی‌تواند مانع پیشرفت و بلندپروازی انسان شود و این فکر آدمی است که می‌تواند ما را به بالاترین قله‌های موفقیت برساند. چرا که هر جسمی روزی پیر و فرسوده می‌شود اما تا وقتی ذهن جوان باشد و پرانرژی و مثبت، هیچ چیزی حتی معلولیت نمی‌تواند افکار را هم درگیر خود کند.»