لیلا محمدی- نخستین بانوی زنجانی فاتح قله مراپیک (هیمالیای نپال) که هفتم آبان ماه امسال توانسته این قله را به تسخیر خود درآورد، می‌گوید: در مسیر به افرادی برخورد می‌کردم که می‌گفتند به دلیل وضعیت نامساعد جوی و سرمای شدید نتوانسته‌اند تا ارتفاع بیش از 6 هزار بروند، اما من برای اینکه رویایم را به واقعیت تبدیل کنم بی‌هیچ دلهره‌ای به سمت فتح قله مراپیک پیش رفتم.

سه‌گانه مراپیک، از قلل 6 هزارمتری هیمالیاست که در منطقه هیمالیای ماکالو و در همسایگی پارک ملی ساگارماتا یا اورست قرار گرفته است. این سه‌گانه شامل قله شمالی به ارتفاع 6 هزار و 476 متر، قله مرکزی به ارتفاع 6 هزار و 461 متر و قله جنوبی آن به ارتفاع 6 هزار و 65 متر است.

زینب تاراسی نخستین بانوی زنجانی است که توانسته به قله مراپیک به ارتفاع 6 هزار و 470 متری صعود کند. او معتقد است رشته‌کوه هیمالیا مناسب دوستداران طبیعت است زیرا زیبایی مسحورکننده آن همه را مجذوب خود می‌کند. از آرزوهای علاقه‌مندان به ماجراجویی، رویای صعود به هیمالیا و کشف زیبایی‌های آن است.

هیمالیا؛ نماد قدرت و استقامت

هیمالیا به عنوان منبع الهام‌بخش بسیاری از ماجراجویان و کوهنوردانی است که می خواهند ترشح آدرنالین را در رگ‌هایشان احساس کرده و هیجان واقعی را تجربه کنند. صعود به این قله اصلا آسان نیست زیرا زمین‌های ناهموار، برف‌های عمیق و آب و هوای متغیر چالش‌های بزرگی را برای کوهنوردان برای صعود به قله به وجود می‌آورد. این کوهنورد معتقد است: هیمالیا استقامت، قدرت و مهارت‌های کوهنوردی را آزمایش می‌کند.

تاراسی که همراه با هشت همنورد خود توانسته هفتم آبان ماه قله مراپیک را به تسخیر خود درآورد، می‌گوید: برنامه سختی بود در مسیر به افرادی برخورد می‌کردم که می‌گفتند به دلیل وضعیت نامساعد جوی و سرمای شدید نتوانسته‌اند تا ارتفاع بیش از 6 هزار بروند، اما من برای اینکه رویایم را به واقعیت تبدیل کنم بی‌هیچ دلهره‌ای به سمت فتح قله هیمالیا پیش رفتم.

وی سال 85 نخستین کوهنوردی خود را در کنار فرزندان و همسرش تجربه کرده است. پزشک این مربی کوهنوردی سال 86 تشخیص داد که وی مشکل قلبی دارد. زینب که اعتقادی به مصرف دارو نداشت معتقد بود ورزش می‌تواند بهترین داروی شفابخش برای او باشد.

او می‌گوید: همان روزی که از بیمارستان مرخص شدم همه داروهایم را کنار گذاشتم و ورزش ایروبیک را آغاز کردم، در آنجا با یکی از مربیان آشنا شدم که همسرشان (آقای حسن نجاریان) عنوان‌دار کوهنوردی ایران بود. من پس از آشنایی با ایشان به کوهنوردی علاقه‌مند شدم.

این ورزشکار عنوان می‌کند: همسرم به دلیل سختی‌هایی که کوهنوردی داشت و از سویی به دلیل نگرانی که بابت سلامتی‌ام داشت در ابتدا با سفرهای خارج از استان مخالفت می‌کرد، مجوز خروج از استان را پس از همراهی فرزندانم از او کسب کردم، نمی‌دانم شاید دیگر خیال همسرم راحت شد که فرزندانم می‌توانند از من مراقبت کنند.

نخستین زن زنجانی فاتح هیمالیا می‌گوید قبل از سال 94 کوهنوردی را برای تفنن و سرگرمی انتخاب کرده بود اما با آشنایی با مربیان و فاتحان قلل مرتفع ایران و جهان برای دنبال کردن حرفه‌ای این ورزش ترغیب شده است.

سبلان؛ واژه مقدس

صعود به قله کوه سبلان را از آرزوهای دیرینه‌اش می‌داند و تصریح می‌کند: سبلان یکی از واژه‌های مقدس است که از کودکی نامش در ذهنم طنین‌انداز شده است، وقتی دو سال پیش به سبلان صعود کردم از شدت هیجان قلبم از جا کنده می‌شد، همین که احساس کنی به آرزویت رسیده‌ای یعنی تو خوشبختی!

وی با اشاره به برنامه صعودش به قله کوه‌های کشور و استان از جمله الوند(همدان)، دماوند(تهران)، سهند(آذربایجان‌شرقی)، سبلان(اردبیل)، دوشاخ(زنجان) و آرارات (ترکیه) می‌گوید: امسال برنامه صعود به قله کازبک (اورست کوچک) واقع در گرجستان را داشتم اما بنا به دلایلی کنسل شد. با یکی از مربیان و باشگاه‌داران کشور هماهنگ شدم و به مراپیک (هیمالیای نپال) صعود کردم.

این کوهنورد با اشاره به تجربه‌های ناموفق خود در صعود اضافه می‌کند: این عدم موفقیت‌ها به هیچ عنوان در تخریب و تضعیف اراده من کارساز نبود. سال 95 بود که تیم برای صعود به دماوند آماده شد تا ارتفاع 5 هزار و 200 متری رفتیم اما به ناچار و در پی کافی نبودن تجهیزات دو تن از همنوردهایمان بنا به نظر سرپرست گروه بازگشتیم و در آن سال واقعا حسرت دماوند در دلم ماند، اما سال‌های آتی تجربه‌های موفق و باورنکردنی به قلل مختلف ایران و جهان داشتم که بسیار ارزشمند بود.

ورزش؛ اکسیر جوانی

تاراسی با تاکید بر اینکه توانمندی و مهارت ربطی به جنسیت ندارد، عنوان می‌کند: من فمنیست نیستم، اتفاقا موافقم که در گروه کوهنوردی باید حداقل یک آقا حضور داشته باشد تا در مواقع اضطراری و شرایط نامساعد آب و هوایی کمک‌حال تیم باشد، بالاخره کوهنوردی است و هزار نوع اتفاق و خطر!

وی که روزی صعود به قله هیمالیا را آرزوهای قلبی خود می‌دانست، می‌گوید: صعود به قله این کوه را از آرزوهای دست‌نیافتنی‌ام می‌دانستم اما همیشه می‌گفتم ای کاش حداقل بر فراز تپه‌ای از تپه‌های این کوه قرار می‌گرفتم.

جامعه سالم با تربیت فرزندان شاد به وجود می‌آید

نخستین زن زنجانی فاتح مراپیک که در نظر دارد بانوان استان را برای صعود به قلل مرتفع ایران و جهان ترغیب کرده و روحیه شادی و نشاط را در خانواده‌های زنجانی گسترش دهد، تصریح می‎کند: خانم‌ها باید تنبلی را کنار بگذارند، البته نمی‌گویم کوهنوردی کنند حداقل پیاده‌روی را از دست ندهند و بخشی از وقت خود را به ورزش اختصاص دهند. معتقدم روی آوردن به ورزش از فشارهای روانی کاسته و در کاهش مشکلات اجتماعی بسیار مؤثر است.

وی ضمن قدردانی از اعضای خانواده خود و همنوردهایش در گروه کوهنوردی چکاوک اضافه می‌کند: معتقدم فعالیت ورزشی باید در خانواده‌ها نهادینه شود اگر به دنبال آرامش در محیط خانه هستیم به طور قطع کوهنوردی می‌تواند بهترین گزینه باشد.

وی از مسئولان نیز می‌خواهد تا در مواجهه با بانوان ورزشکار که علاقمند به توسعه ورزش بین دختران و زنان استان هستند سنگ‌اندازی نکنند.

این بانوی ورزشکار با اشاره به کمرنگ بودن فعالیت‌های بدنی و ورزشی در بانوان کارمند تصریح می‌کند: نمی‌دانم چرا مسئولان به اهمیت ورزش و لزوم ترویج آن بین کارمندان کاری نمی‌کنند؟ به نظرم بخش‌های خصوصی و دولتی باید در کنار هم نسبت به ترویج این فرهنگ برنامه‌های مشخصی تدوین کنند.