سیده معصومه موسوی: پدرم راننده ماشین سنگین بود؛ وقتی 15 ساله بودم در گریسکاری به او کمک میکردم
پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ لیلا محمدی: تنها بانوی راننده اتوبوس درون شهری زنجان میگوید:
وقتی که خواستم خودم را محک بزنم، اولین کسی که به من انگیزه داد، خودم بودم، به
خودم شهامت دادم و بارها جمله «خواستن، توانستن است» را تکرار کردم، همین جمله
برایم معجزه کرده است.
شاید شما بارها این جملات را شنیدهاید که میگویند زنان از مردان بااحتیاطتر
رانندگی میکنند و بیشتر از آنها به قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی احترام میگذارند،
«سیده معصومه موسوی» تنها بانوی راننده اتوبوس درون شهری زنجان است که از این
قاعده مستثنا نیست، این را مسافران ثابت خط نیکسازان-زیباشهر- اندیشه که به تازگی
شاهد حضور این راننده خانم در این مسیر هستند، به راحتی احساس میکنند.
او میگوید: در هنگام رانندگی فرقی نمیکند جاده باشد یا اتوبوس، سعی میکنم
تمام حواسم به رانندگی باشد به هرحال اگرچه آنقدر سفر کردهام که دیگر جاده را
مثل کف دست میشناسم و با خیابانهای شهر آشنا هستم اما هیچوقت سعی نمیکنم حتی
با رانندگان معدودی که در راه قصد مشکل تراشی دارند، رقابت کنم بلکه میکوشم با
خونسردی از آنها عبور کنم و این طوری هم آنها را متوجه خطایشان میشوند و هم آب
توی دل مسافرانم تکان نمیخورد.
موسوی، تنها بانوی راننده اتوبوس درون شهری زنجان از سال 1399 از چاردیواری
خانهاش بیرون زده و هممسیر جاده شده است به صدای زنجان میگوید که؛ از سال 1399
در ترمینال فعالیت کرده و بسیاری از شهرهای کشور را با اتوبوس مسافربری طی کرده
است.
او میگوید؛ شوخی-شوخی پای در این مسیر گذاشته چون اصلا فکرش را نمیکرده
که روزی مثل پدرش راننده بیابان شود. حتی 1.5 سال پیش که دوست داشت تجربه رانندگی
در درون شهر را داشته باشد، به صورت اتفاقی از طریق دوستانش به سازمان اتوبوسرانی
شهرداری زنجان معرفی شده و پس از مصاحبه و آزمون، اجازه حضور در این عرصه را یافته
است. قبلا در مسیر دانشگاه زنجان و خط نارون- بهارستان و سایر خطوط فعالیت میکرده
و چند روزی است در مسیر نیکسازان- زیباشهر – اندیشه پا به رکاب گذاشته است.
بانوی راننده اتوبوس درون شهری زنجان با اشاره به نگاه شهروندان زنجانی
نسبت به بانوان راننده اتوبوس میگوید: تا جایی که اطلاع دارم تنها بانوی راننده
اتوبوس درون شهری هستم، شهروندان زنجانی نسبت به من لطف دارند و در خیابان و داخل
اتوبوس نسبت به من ابراز محبت میکنند که واقعا قوت قلبی برایم است.
این بانوی راننده عنوان میکند که؛ وقتی که خواستم خودم را محک بزنم، اولین
کسی که به من انگیزه داد، خودم بودم، به خودم شهامت دادم و بارها جمله «خواستن،
توانستن است» را تکرار کردم، همین جمله برایم معجزه کرده است هم در اینکه بتوانم
راننده دارای پایه یک باشم و هم در تمامی مراحل زندگیام با دشواریها رو در رو
ایستادم و توانستم شکستشان دهم.
موسوی میگوید: 3 خواهر و 4 برادر دارم، پدرم راننده سنگین بود و یکی از
برادرانم هم راننده اتوبوس بی آرتی دو کابین در تهران است. من بیشتر از برادران و
خواهرهایم، رانندگی را دوست داشتم یادم میآید. رانندگی در خون من است وقتی 15 سال
بیشتر سن نداشتم در گریسکاری ماشین پدرم، او را همراهی میکردم. هر بار که استارت
اتوبوسم را میزنم افسوس میخورم که ای کاش پدرم بود و تماشایم میکرد و می دید که
من بالاخره مثل خودش رانندگی ماشین سنگین را آموختم و الان تنها خانمی هستم که در
شهر زنجان راننده اتوبوس است.
نظر بانوی راننده اتوبوس درون شهری زنجان در مورد سختی کار رانندگان درون
شهری و شیفتهای طولانی این است که؛ ساعت کاری رانندههای اتوبوس درون شهری
بالاست، تصور کنید هر راننده از ساعت 6 الی6.30 صبح کارش را از پارکینگ شروع کرده و تا ساعت
20.30 مشغول کار است که واقعا سخت و طاقت فرساست. من هم تا یک ماه پیش تمام وقت
مشغول رانندگی میشدم که درخواست فعالیت پاره وقت کردم، خوشبختانه با پیگیری
مسئولان بخش خصوصی با درخواست من و چند تن از رانندهها موافقت شد. الان هر صبح
ساعت 6 از پارکینگ اتوبوس را تحویل گرفته و موظفم تا ساعت 13.30 خدمت رسانی کنم پس
از آن شیفتم پایان یافته و اتوبوس را تحویل همکارانم میدهم و در کنار خانوادهام
هستم.
موسوی با اشاره به وضعیت دشوار اقتصادی میگوید: دریافتی رانندهها با این حجم
کاری کافی نیست و امیدوارم مسئولان در این رابطه کاری کنند با این وجود من خدا را
شکر می کنم.
او میگوید که دلتنگ جاده است و هیچوقت حاضر نیست از رانندگی دست بکشد.