شنبه 28 مهرماه 1403 جمعی از پرستاران زنجان که نسبت به اضافه کاری اجباری و عدم پرداخت مطالباتشان از سوی دانشگاه علوم پزشکی گلایه‌مند بودند؛ مقابل ساختمان استانداری زنجان تجمع کردند اما مسئولان ارشد استانی ترجیح‌شان عدم حضور در بین پرستاران بود که انتقاداتی را هم در پی داشت.

چندین سال است که حوزه بهداشت و درمان کشور و به تبع آن استان زنجان با چالش‌های مختلفی مواجه بوده که همچنان ادامه دارد.

 ناکافی بودن دستمزدهای کارکنان و پرستاران، فرسودگی تجهیزات بیمارستانی، گلایه‌های مراجعه کنندگان نسبت به احساس مسئولیت کادر، دریافت زیرمیزی توسط برخی از پزشکان از جمله چالش‌های نامبرده است.

برخی معتقدند عدم توجه به این مطالبات قشر پرستاران می‌تواند  منجر به ایجاد اخلال در سیستم سلامت شود، هر چند تعدادی از مسئولان ذی‌ربط در کشور و استان سعی دارند با وعده دادن برای حل این مشکلات فرصتی برای چاره‌اندیشی در این زمینه پیدا کنند ولی به نظر می‌رسد دیگر این قشر حاضر نیستند به وعده‌ها گوش دهند و منتظر اقدام عملی از سوی مسئولان امر باشند.

دغدغه پرستاران زنجان در مورد معوقات و همچنین مشکلاتی چون اضافه‌کاری‌های اجباری آنها، مدتی است که این قشر را از فعالیت در مراکز درمانی ناامید کرده و موجب شده است در برهه‌هایی زمانی متفاوت این اعتراض و انتقاد را با اشکال مختلف منعکس کنند، بسیاری از صاحب نظران معتقد هستند اعتراضات پرستاران در سال‌جاری طی 4 دهه اخیر بی‌سابقه بوده و تاکید دارند ادامه این رویه می‌تواند زمینه یک چالش در آینده در سیستم درمانی کشور را فراهم ‌کند.

20 مرداد‌ماه 1403 بود که تعدادی از پرستاران زنجان با حضور در دانشگاه علوم پزشکی زنجان از مشکلات و چالش‌های پیش رو و انتظارات خود نسبت به حل این مشکلات گفتند.

پس از گذشت بیش از 2 ماه یعنی 28 مهرماه 1403 این قشر بار دیگر برای پیگیری مطالبات خود مقابل استانداری تجمع کردند.

پرستاران با باز کردن سُفره خالی مقابل استانداری زنجان با سر دادن شعار « وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه» نسبت به عدم پرداخت مطالبات گلایه کردند.

یکی از مهم‌ترین مطالبات پرستاران که در سال ۱۳۸۶، در مجلس رای آورد، قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری است. مطالبه‌ای که نزدیک به ۱۵ سال است به تاخیر افتاده و هنوز اجرایی نشده است همچنین اجرای فوق‌العاده خاص دریافتی و اجرای قانون ارتقای بهره‌وری از دیگر مطالبات این قشر است که در این اعتراضات طرح می‌شود.

اضافه کار اجباری، چیزی جز آزار پرستاران نیست

یکی از پرستاران زنجان در گفت‌و‌گو با صدای زنجان با اشاره یکی از مشکلاتی که به شدت برای این قشر آزادهنده است، اضافه کاری اجباری بوده که توسط دانشگاه علوم پزشکی به ما تحمیل می‌شود، اظهار می‌کند: مبلغ 20 تا 25 هزار تومان برای یک ساعت اضافه کاری ارزش مادی ندارد که یک فرد برای آن رغبتی داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه من 6 برابر این هزینه را باید صرف مهد کودک فرزندم و اسنپ کنم، اضافه می‌کند: در یک ماه قریب به یک میلیون تومان اضافه کار دریافت می‌کنیم، آیا این رقم ارزش این حجم از خستگی را دارد؟

این پرستار با اشاره به اینکه حضور در اضافه کاری‌ها برای پرستاران اجباری است و این موضوع موجب نارضایتی و دلخوری کادر پرستاری شده است، عنوان می‌کند: متاسفانه همین رقم هم به موقع پرداخت نمی‌شود و در صورت دریافت نیز مشمول 15 درصد مالیات می‌شود! و در حقیقت دلیل و انگیزه‌ای برای پرستاران جهت حضور در اضافه کار باقی نمی‌ماند.

وی با بیان اینکه بیش از ۱۳ ماه است که تعرفه‌های پرداختی پرستاران زنجانی به تعویق افتاده است و هنوز خبری از پرداخت آن نیست، اظهار می‌کند: به ما می‌گویند به دلیل بدهی‌های مدیریت سابق مجبور به جبران این بدهی‌ها هستند و مطرح شده تعرفه‌های پرداختی از سوی وزارت بهداشت به پرستاران نیز برای پرداخت این بدهی‌ها هزینه می‌شود.

پایه حقوق پرستاران بسیار پایین است

این پرستار با اشاره به اینکه پایه حقوق پرستاران با توجه به تخصصی بودن شغلشان بسیار پایین‌تر از انتظارشان است، عنوان می‌کند: فوق‌العاده خاص‌هایی که خیلی از ادارات بدون کوچک‌ترین چالشی برای کارکنان خود اعمال می‌کنند در این مجموعه اعمال نمی‌شود و این فوق العاده برای پرستاران دو ماه واریز شد و روی حکم‌ها نیامده قطع شد.

وی با بیان اینکه شغل ما حساسیت خاص به خود را داشته و با زندگی مردم درگیر است، بیان می‌کند: در تجمع اعتراضی ما مقابل استانداری زنجان، استاندار زنجان و یا حتی نماینده وی حاضر به حضور در جمع پرستاران و شنیدن حرف این قشر نشد و این رفتار درست نیست چرا که این نوعی نادیده گرفتن این قشر است، وی می‌توانست با شنیدن صحبت‌های ما و دادن وعده پیگیری امور، ما را به سر کار برگرداند.

این پرستار زنجانی با اشاره به اینکه مردم نگویند پرستاران وجدان ندارند چرا که تا این لحظه با هزینه از جیب خود برای بیماران تلاش کردیم، اضافه می‌کند: ولی هر کسی صبری دارد و دیگر توانی برای تحمل این شرایط نداریم.

وی با اشاره به اینکه تعرفه‌گذاری پرستاران که یک موضوع کشور است نیز در استان به درستی اجرایی نمی‌شود، می‌گوید: عنوان شده در زمان مدیریت سابق 6 ماهه از کارانه پرستاران زنجانی صرف امور عمرانی شده و علوم پزشکی نیز اکنون در شرایطی نیست که توانی برای پرداخت این هزینه‌ها داشته باشد و همه پول‌های تزریق شده به علوم پزشکی صرف بدهی این مجموعه می‌شود.

پرستار زنجانی با اشاره به اینکه شرایط در استان زنجان نسبت به استان‌های دیگر بدتر است، بیان می‌کند: فشار بالای کاری و تعداد بیمارانی که مراقبت از آن بر عهده یک پرستار است چندان با توان افراد همخوانی ندارد و موجب کاهش کیفیت ارائه خدمات به بیماران می‌شود.

سکوت؛ پاسخ مطالبات پرستاران!

در حالی که پرستاران زنجانی همچنان بر پیگیری مطالبات خود تاکید دارند اما تاکنون هیچ یک از مسئولان دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان حاضر به ارائه گزارشی در زمینه اقدامات خود در راستای پرداخت مطالبات این قشر نشده‌اند.

مصطفی دین‌محمدی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی زنجان از زمان انتصاب خود (23 آذرماه 1402) هیچ نشست خبری با خبرنگاران استان برگزار نکرده است که می‌تواند حاکی از عدم تمایل به پاسخگویی در مقابل افکار عمومی باشد!

با توجه به اظهارات پرستاران تجمع کننده مقابل ساختمان استانداری زنجان؛ ظاهرا مسئولان فعلی علت عدم پرداخت مطالبات پرستاران را «بدهی‌های مسئولان قبلی دانشگاه» اعلام کرده‌اند که منطقی به نظر نمی‌رسد چرا که قرار نیست این هزینه را پرستار، بیمار و یا هر کسی دیگر بپردازد بلکه این «مدیریت» دانشگاه است که مسئول روی پا نگه داشتن دانشگاه بوده و فارغ از اینکه بدهی‌ها مربوط به مسئولان قبلی و فعلی دانشگاه بوده باید برای جبران بدهی‌ها اقدام عملی کند اگرنه که «استعفا» بهترین گزینه می‌تواند باشد.