لیلا محمدی- یکی از مربیان دوومیدانی هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان استان با اشاره به نابرابری امکانات برای ورزشکاران معلول در مقایسه با ورزشکاران عادی می‌گوید: وقتی فرد معلولی همانند یک شخص عادی در مسابقات جهانی پرچم کشور را به اهتزاز در می‌آورد و سرود جمهوری اسلامی نواخته می‌شود انتظار دارد از همان امکاناتی که ورزشکار عادی از آن برخوردار می‌شود، استفاده کند.

در جوامع نیاز به ورزش و تاثیر سلامتی آن در افراد معلول بسیار بیش‌تر از افراد سالم احساس می‌شود. ورزش، معلول را به سطح جامعه می‌کشاند و آنان را از حالت انزوا خارج کرده و استقلال و مستقل شدن را در آنان تقویت می‌کند. امروزه افراد معلول در سطح وسیعی در فعالیت‌ھای اجتماعی و ورزشی شرکت دارند و ھویت خود را به جامعه می‌شناسانند.

مشکلات مالی یکی از مهم‌ترین موانع و مشکلات جانبازان و معلولان برای غنی‌سازی اوقات فراغت است، علاوه بر آن عدم فراهم بودن امکانات شهری برای معلولان دیگر مشکلات این قشر برای پرکردن اوقات فراغت است. مشکلات مادی برای غنی‌سازی اوقات فراغت و کمبود امکانات ورزشی در زندگی ورزشکاران جانباز و معلول بیش‌تر از دیگر معلولان به چشم می‌آید.

معلولان در دسترسی به آموزش، اشتغال، فضاهای ورزشی و فرصت‌های اجتماعی در شرایط نابرابری نسبت به افراد سالم قرار دارند در واقع معلولان یک اقلیت فراموش شده در جامعه هستند که در سطح عمل به فراموشی سپرده شده‌اند و بیشتر اقداماتی که برای این قشر انجام شده در چارچوب اقدامات پزشکی بوده است و به دیگر جنبه‌های زندگی این قشر آسیب‌پذیر پرداخته نشده است.

حمید مقدم، مربی دوومیدانی هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان استان در رده جوانان در رابطه با مشکلات ورزشکاران معلول در گفت‌وگو با صدای زنجان معتقد است اگر برنامه‌ریزی‌های مدونی برای توسعه ورزش در بین این قشر تهیه شود، افتخارآفرینی معلولان در تمامی زمینه‌های اجتماعی، ورزشی، علمی، فرهنگی و اقتصادی در سایه نمی‌ماند.

این مربی از سال 69 توسط کمال عشق، مدیر فنی هیئت ورزش جانبازان و معلولان استان به ورزش جانبازان و معلولان روی آورده و پرتاب نیزه نخستین ورزشی بوده که وی آن را با عشق و علاقه وصف‌ناشدنی در این هیئت آغاز کرده است.

مقدم از سال 77 تا 90 عضو تیم ملی بسکتبال و دوومیدانی بوده اما بیش‌ترین مدال‌های او (نزدیک 8 مورد) در سطوح جهانی، آسیایی و بین‌المللی مربوط به رشته پرتاب نیزه بوده است.

وی پس از 6 سال تمرینات سنگین و شبانه‌روزی اولین مدال خود را در سال 77 در مسابقات جهانی « استوک مندویل» انگلستان در رشته پرتاب نیزه و با کسب مدال طلای جهانی به ثبت رسانده است. مقدم در این دور از مسابقات در ماده پرتاب دیسک نیز سوم شده است. همچنین در نخستین دوره بازی‌های پاراآسیایی که سال 2006 در کوالالامپور مالزی برگزار شد مدال برنز را کسب کرد. کسب مدال برنز در رشته پرتاب نیزه مسابقات جهانی ریودوژانیرو برزیل در سال 2005 و کسب مدال نقره با بهترین رکورد در همین رشته در مسابقات بین‌المللی تونس در سال 1387 و کسب رتبه چهارم مسابقات آسیایی گوانگجو در سال 1390 از جمله افتخارات این ورزشکار و مربی زنجانی است.

حدود 8 ورزشکار در رشته‌های پرتاب دیسک، نیزه و وزنه زیرنظر این مربی تمرینات خود را ادامه می‌دهند. مقدم می‌گوید طی این دو سال از انتقال تجربیات قهرمانی خود به شاگردانش دریغ نکرده و همواره آرزو دارد موفقیت تک تک آن‌ها را در میادین ملی و بین‌المللی ببیند.

جالب است بدانید این ورزشکار در مسابقات جهانی فوتبال روی میز که سال ۲۰۱۹ در کشور اسپانیا برای نخستین بار حضور داشت موفق به کسب یک مدال نقره تیمی ودو مدال برنز قهرمان قهرمانان دوبل شد.

مقدم که از تغییر دیدگاه عموم مردم به توانمندی‌های جانبازان و معلولان در سالهای قبل خرسند است، عنوان می‌کند: با مدال‌آوری معلولان و انعکاس آن در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی دید مردم نسبت به ورزشکاران معلول و پیگیری نتایج مسابقات آنان تفاوت کرده که امیدوارکننده است. مسئولان هم در حوزه خدمت‌رسانی به ورزش معلولان از جمله بهبود فضاهای شهری نظیر مناسب سازی و زیرساخت های ورزشی قدم های مثبتی برداشته اند هر چند معتقدیم کافی نیست.

به رغم توسعه نسبی ورزش برای معلولان، وضعیت ورزش این قشر در کشور و به خصوص شهرستان‌ها نامناسب است و اغلب ورزشکاران در شهرستان‌های کوچک از کمترین امکانات ورزشی نیز بی‌بهره هستند.

وعده‌های مسؤولان در مورد تحقق بخشی از نیازهای ورزشی این قشردر شهرستان‌ها تاکنون محقق نشده و اغلب توانمندی‌های ورزشکاران معلول به رغم قابلیت جهانی شدن، در حد همان شهرستان باقی مانده است.

از سوی دیگر هزینه‌های ورزش معمولا برای افراد معلول سنگین‌تر است و از آن جایی که این قشر به لحاظ معلولیت هزینه‌های خاصی علاوه بر زندگی روزمره دارند، پرداخت مبلغی به عنوان هزینه ورزشی برای آنان مشکل است.

نابرابری

این مربی با اشاره به دغدغه ورزشکاران معلول می‌گوید: بیش‌تر معلولانی که مدال می‌آوردند دغدغه شان یافتن شغل است. اگر شغل مناسبی داشته باشند با خیالی آسوده تمرینات‌شان را پیگیری می‌کنند. ما قبول داریم که افراد عادی هم در حوزه اشتغال دچار مشکل‌اند اما وقتی فرد معلولی همانند یک شخص عادی در مسابقات جهانی پرچم کشور را به اهتزاز در می‌آورد و سرود جمهوری اسلامی نواخته می شود انتظار دارد از همان امکاناتی که ورزشکار عادی از آن برخوردار می‌شود، استفاده کند.

میزان اوقات فراغت حکم شمشیر دو لبه دارد کمبود آن سبب خروج زندگی از مسیر طبیعی و به وجود آمدن مشکلات روحی و جسمی می شود و از سویی فراوانی اوقات فراغت نیز اگر به شکل مطلوب استفاده نشود بسیار خطرناک است. جانبازان و معلولین یکی از اقشار جامعه محسوب می‌شوند که با ساعات فراغت زیادی در طول شبانه‌روز مواجه هستند بنابراین اهمیت و ضرورت غنی‌‌سازی اوقات فراغت این قشر از جامعه به صورت جدی باید مورد توجه قرار گیرد.

ورزش با ویژگی‌های خاص خود به طرق مختلف می‌تواند به جامعه معلولین کمک کند، آنها را در کسب توانایی بیشتر یاری دهد و زندگی با نشاط و مستقلی برای آنها رقم بزند. پرداختن به ورزش یکی از شیوه‌های گذراندن اوقات فراغت است که بدون شک انتخاب آن از سوی جانبازان یا معلولین علاوه بر تقویت روحیه، سبب ارتقا عملکرد جسمانی آنها می‌‌شود.

حضور در میادین با دستان خالی

مربی دوومیدانی هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان استان در این رابطه می‌گوید: در کشور ما ورزش حرفه‌ای شغل محسوب نمی‌شود. در کشورهای دیگر این به عنوان شغل به حساب می‌آید. بیش‌تر ورزشکاران ما از بیمه‌ای که دارای مزایا باشد و از آن امرار معاش داشته باشند بهره‌مند نیستند و تنها تحت پوشش بیمه ورزشی هستند.

این قهرمان پیشکسوت در مورد همکاری اداره کل ورزش و جوانان برای ارتقا سطح فعالیت‌های ورزشی معلولان و ایجاد زمینه‌های پیشرفت و توسعه برای آنان به صدای زنجان می‌گوید: مسئولان اداره کل ورزش و جوانان استان در حد توان امکانات سخت‌افزاری را در اختیارمان قرار داد و از هیچ تلاشی برای مرتفع شدن مشکلاتمان کوتاهی نکرده‌اند معتقدیم این مشکل باید از سطح وزارتخانه، فدراسیون‌ ورزش‌های جانبازان و معلولان، کمیته ملی پارالمپیک و صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان پیگیری شود.

مقدم نبود اسپانسر را از دیگر مشکلات هیئت‌های ورزشی از جمله هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان اعلام می‌کند و معتقد است با وجود کارخانجات بزرگ در استان، بخش صنعت نتوانسته است به خوبی با ورزش ارتباط نزدیکی به لحاظ حمایت مالی از مسابقات و فعالیت‌های ورزشی داشته باشند که ضروری است اقدامات فرهنگی و تبلیغات رسانه ای در این زمینه در دستور کار مسئولان امر انجام شود که اگر این مهم اتفاق بیفتد تمامی رشته‌های جانبازان و معلولان موفق می‌شوند.

وی با تاکید لزوم حمایت از ورزش معلولان و جانبازان ابراز می‌کند: اگر این ورزشکاران حمایت نشوند دچار آسیب‌های اجتماعی شده و کم‌کم به سمت بزه‌های اجتماعی سوق می‌یابند. معتقدم باید اقدامات فرهنگی و اخلاقی را سرلوحه کارمان قرار دهیم و افراد معلول را از کنج خانه به اماکن ورزشی و را به ورزشگاه‌ها هدایت کنیم که اگر این کار را نکنیم در حق آنان جفا کرده‌ایم.

مربی دوومیدانی هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولان استان ادامه می‌دهد: معلولان اگر از ورزش و فعالیت‌های ورزشی دور باشند به لحاظ روحی و جسمی به خود و خانواده‌شان لطمه می‌زنند که آثار سوء آن در جامعه نمایان می‌شود.