پایگاه خبری صدای زنجان- مرد به سقف سفید خانه زل زده بود و توی ذهنش تمام سالهایی که این سفیدی همدمش شده بود را دوره کرد. ملوک گفته بود که حاضر است برایش سقف را نقاشی کند و طرح گل و بلبل بکشد اما با شروع پادرد ملوک بی اینکه اتفاق خاصی بیفتد این سفیدی همچنان ادامه پیدا کرده بود و گاهی با تار عنکبوت و گاهی با لکه‌های ناشی از باران سقف نقش گرفته بود. او سالها با این شرایط کنار آمده بود و  حالا که با شیوع کرونا مردم مجبور به ماندن در خانه شده بودند و مدام صدای پسر کوچک همسایه می آمد که از شرایط موجود ناله می کرد و دوست داشت برای توپ بازی به بیرون از خانه برود دوست داشت که به او بگوید که او سی سال است که در خانه مانده است و تنها گاهی برای تفریح  آن هم در شرایط بسیار خاص به بیرون از خانه رفته استتا حال و هوایش را عوضکند تا پسر برای حفظ جان خودش روزهایی را در خانه بماند و شرایط که بهتر شد بتواند بیرون از خانه برود.

شیوع کرونا و توصیه دولتمردان و نظام پزشکی کشور برای ماندن در خانه موضوعی است که دستمایه اولین مستند سال 1399 حوزه هنری با نام «دلتنگی» شده است. مستندی که روایت جانباز قطع نخاعی است که بالغ بر سی سال در خانه مانده است و شیوع کرونا و ماندن مردم در خانه و افسردگی های ناشی از این موضوع  دلتنگی های این جانباز برای تمام این سالها را به چالش می کشد.

میثم سیفی؛ مسئول هنرهای تصویری حوزه هنری زنجان با اشاره به روزهای چالش برانگیز شیوع ویروس کرونا در کشور و استان گفت: شیوع ویروس کرونا از جمله دغدغه‌های اخیر جهان بوده و اهمیت آن تا حدی است که فعالیت افراد در مبارزه با آن را به یک جهاد تبدیل کرده است. در این راستا حوزه هنری زنجان نیز به عنوان یک نهاد فرهنگی و هنری به تولید مستندی با موضوع ویروس کرونا اقدام کرده و از این قضیه غافل نمانده است تا ابعاد فعالیت‌های جهادی را با زوایا و گونه‌هایی متفاوت به تصویر کشیده باشد.

سیفی افزود: مستند کوتاه «دلتنگی» به کارگردانی یحیی معصومی و در مدت زمان 28 دقیقه به سختی‌ها و مشکلات کاری پرستاران که در این روزها در خط مقدم جهادی در مبارزه با بیماری کرونا قرار دارند، پرداخته و عواقب ناشی از عدم رعایت اصول بهداشتی را گوشزد می‌کند.

وی ادامه داد: این فیلم مستند در واقع زندگی جانبار 70 درصدی هشت سال دفاع مقدس، که بدلیل قطع نخاع نزدیک به چهل سال است که در خانه مانده است، پرداخته و دلتنگی او و مادرش را که چهل سال پرستاری او را نموده در مقام قیاس با دلتنگی مردم که در خانه ماندن جهت رعایت اصول بهداشتی و حفظ سلامتی خود و همنوعان‌شان برایشان غیرقابل تحمل است را به تصویر کشیده است.

سیفی یادآور شد: مستند کوتاه «دلتنگی» توسط یحیی معصومی و با مشارکت حوزه هنری انقلاب اسلامی، روابط عمومی شرکت گاز و دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان تهیه و تولید شده است. همچنین نویسندگی مشترک این اثر را ابوالفضل گلفام و یحیی معصومی بر عهده داشته‌اند.

در ادامه یحیی معصومی، کارگردان و فیلمساز مستند «دلتنگی» با اشاره به اینکه متاسفانه مستندسازی در زنجان شرایط خوبی ندارد، گفت: ما شاهد هستیم در شهرستان‌های دیگر کارهای خوبی در این حوزه انجام می‌گیرد اما در استان زنجان علیرغم وجود پتانسیل و ظرفیت خوب هنرمندانش متاسفانه به دلیل عدم حمایت‌ها این موضوع کمتر مشاهده می‌شود.

وی با اشاره به اینکه ساخت مستند و فیلم کوتاه نیاز به حمایت دارد، گفت: متاسفانه اداره کل فرهنگ و ارشاد حمایت چندانی از هنرمندان انجام نمی‌دهد، ولی حوزه هنری یک میزان در این راستا کارهای خوبی طی سال گذشته انجام داده است. ضمن اینکه متاسفانه هزینه‌ها به شدت افزایش یافته‌است و این وضعیت اقتصادی کارهای ما را به هم ریخته است.

وی افزود: از طرف دیگری نیز کرونا هم دست به دست این مشکلات داده است و موجب شده است تا شرایط به شیوه‌ای پیش برود که اکنون امکان ساخت مستند نیست.

وی ادامه داد: من خود چند سوژه مستندسازی دارم که فعلا در این شرایط امکان ساخت آنها فراهم نیست ضمن اینکه متاسفانه از ساخت آن حمایت نمی‌شود.

این کارگردان افزود: مسئولین در این حوزه توقع دارند که با کمترین هزینه مستندی ساخته شود که بیشترین کیفیت را داشته باشد و این موضوع امکان‌پذیر نیست و از لحاظ تجهیزات و فیلمنامه اگربنا است تا فیلمی ساخته شود باید روی آن وقت گذاشته شود و عوامل از بابت هزینه تامین شوند تا بتوان یک مستند خوب ساخته شود.

این مستند ساز افزود: سوژه مستند «دلتنگی» برای مدتی بود که در ذهنم بود و با توجه به آن‌که شیوع کرونا موجب شده بود تا با موضوع کرونا به لحاظ فکری درگیر باشیم به شخصه این نکته به ذهنم رسید که چرا مردم نسبت به سرنوشت یکدیگر بی‌تفاوت هستند. ضمن اینکه وقتی در کوچه و پس کوچه قدم می‌زدم مشاهده می‌کردم که مردم به مساله کرونا بی‌تفاوت هستند و درکی از این مساله نداشتند که جان عده‌ای در خطر هست.

معصومی افزود: مساله در خانه ماندن و دل‌تنگی‌های ناشی از آن به نوعی همه خانواده‌ها را درگیر کرده بود و در این شرایط جانبازی را دیدم که قطع نخاع شده بود و نزدیک 40 سال بود که در خانه در تخت مانده بود و برای من بسیار جالب بود که این مساله را در مستند کرونا ورود بدهم که فکر کنم سوژه خوبی بود و کار خوبی هم از آب درآمد.

 این کارگردان خاظرنشان کرد: ما با مراجعه به منزل این جانباز عزیز متوجه شدیم که این جانبازان چه دردی را  در طی این ایام کشیده‌اند و دلتنگی این عزیزان چه میزان است و شخصی که در 17 سالگی به جبهه رفته است و جانباز شده استاکنون چه رنوشتی در انتظار او است؟

معصومی اظهار کرد: وقتی به افراد می‌گوییم برای مدتی در خانه بماند تا سلامتش به خاطر شرایط موجود حفظ شود؛ طرف می‌گوید که افسردگی گرفتم و دلتنگ هستم و این موضوع را اگر با دلتنگی‌های یک جانباز قطع نخاعی مقایسه کنیم تازه متوجه می شویم که جانبازان تا چه میزان بر گردن ما حق دارند و این مستند در واقع یادآوری تمام فداکاری‌هایی است که روزگاری جوانانی جان خود را در کف دست گرفتند و برای دفاع از این خاک  پیش قدم شدند.

وی ادامه داد: ما در این مستند با پرستاران و کادر درمانی نیز ارتباط داشتیم که شب و روز کار می‌کردند و در این شرایط سخت در راه درمان مردم خدمت می‌کنند.

این مستند ساز با شااره به شرایط سخت موجود خاطرنشان کرد: مردم بایستی این شرایط سخت را درک کنند و مراعات کنند.

این کارگردان با اشاره به رعایت پروتکل‌های بهداشتی در ساخت این فیلم، افزود: ما در ساخت این فیلم به ویژه در قسمتی که در بیمارستان فیلمبرداری شد اصول بهداشتی را به صورت کامل رعایت کردیم و تمام تجهیزاتمان ضدعفونی شد و لباس مخصوص به ما داده شد و از این جهت سعی شد که پروتکل بهداشتی به صورت کامل رعایت شود.

وی خاطرنشان کرد: چون این مستند در اردیبهشت ماه ساخته ‌شد و این زمان در واقع کرونا به اوج خود رسیده بود ما سعی داشتیم که بی‌تفاوتی مردم رابه مساله کرونا در طی این ایام به تصویر بکشیم و به نوعی حس وظیفه عمومی مردم در قبال هم را در این مستند ترویج بدهیم.

معصومی در زمینه ضرورت وجود فیلمنامه برای ساخت فیلم مستند افزود: در واقع در چند مستندی که کار کردم فیلمنامه‌ای نداشتم و فیلمنامه در ذهنم بود و به دنبال این بودم که سوژه و ایده مورد نظر خودم را ضبط کنم ولی نوشتن و داشتن فیلمنامه برای یک کارگردان خوب است.

وی با اشاره به اینکه داشتن یا نداشتن فیلمنامه بستگی به سوژه فیلم دارد، ادامه داد: سوژه‌هایی هستند که تو در مورد آن به عنوان کارگردان چیزی نمی‌دانی و از همین جهت دوربین را برمی‌داری و خط و جهتی در ذهن تو هست و در مسیر ساخت فیلم مستند اتفاقات دیگری هم می‌افتد و کارگردان آن را ضبط می‌کند ولی در یک سری دیگر از مستندها می‌شود حتی دکوپاز هم زد و به نظر می‌رسد نوشتن یا ننوشتن فیلمنامه بستگی به سوژه دارد.

وی با اشاره به اینکه نزدیک به ده مستند کار کردم، اظهار کرد: از مهمترین مستندهای ساخته شده من می توان به «اینجا پایتخت شور و شعور حسینی است» اشاره کرد که چهار قسمت بود وهمچنین برای شبکه دو یک سریال ده قسمتی نیز کار کردم که اسم آن «رویای رنگ پریده» بود و همچنین یک کار تله فیلم طنزنیز در کارنامه کاری خود دارم که اکران هم برای آن گذاشتیم که در اکران موفق بودیم و ولی متاسفانه تاکنون آن را به صورت نمایش خانگی ارائه نداده‌ایم.

انتهای پیام