پایگاه خبری صدای زنجان- حداقل حقوق کارگران در سال جاری 2 میلیون و 655 هزار و 495 تومان است اما با مزایا و سوابق کار این رقم تا 4 میلیون و 111 هزار تومان افزایش می‌یابد. در این میان خانواده‌ای را تصور کنید که سرپرست خانواده و کارگر است و با حقوق کارگری که ۳۹ درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته است، روزگار می‌گذراند. خانواده آنها 4 نفره است و پدر خانواده در این تورم بالا اقتصادی به زور صورت خود را سرخ نگه می‌دارد. در چنین شرایطی یکی از اعضای خانواده به کرونا مبتلا می‌شود.‌ هزینه درمان این یک نفر که امکان انتقال این بیماری را به سایر اعضای خانواده دارد، باری بر دوش این خانواده خواهد بود و این خانواده را اگر پس‌اندازی هم داشته باشد، در تنگنای اقتصادی قرار خواهد داد.

به گفته یعقوب شیویاری، مدیر کل بیمه سلامت استان زنجان طبق اطلاعات فروردین۱۴۰۰ (اطلاعات هرماه آخر آن ماه قابل استخراج است) هزینه هر بیمار کرونایی بستری شده در بیمارستان برای بیمه شدگان بیمه سلامت استان زنجان حدودا 4 میلیون و 420 هزار تومان است.

علیرضا آرمانی‌کیا، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی استان زنجان نیز به همین جمله اکتفا می‌کند که هزینه درمانی هر بیمار کرونایی در بیمارستان‌های استان مطابق تعرفه‌های ابلاغی هیئت دولت است.

بنا بر بررسی‌هایی که نتایج آن در چند ماه گذشته منتشر شده است، اگر بیماری بیمه پایه نداشته باشد، هزینه درمان بین ۵ تا ۳۰ میلیون تومان است، جدای از هزینه داروهای خاص. تست کرونا بین ۳۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان هزینه برمی‌دارد. اگر بیمار نیاز به بستری داشته باشد و تخت‌های بیمارستان‌های دولتی خالی نباشد، احتمالا بیمار باید بین ۱۵ تا 1۵۰ میلیون تومان هزینه کند و قیمت داروهای کمیاب آن گاهی تا ۲۰ میلیون تومان هم می‌رسد.

هزینه بستری و درمان در بیمارستان، چه دولتی و چه خصوصی، بر اساس شدت بیماری، مدت زمان بستری بیمار، نوع داروی مصرف شده و تعداد روزهای بستری در بخش مراقبت‌های ویژه کاملا متفاوت است.

هزینه دارو، کمتر از هزینه بستری نیست

هزینه دارو، هم کم از هزینه بستری نیست. گاهی بیمار به دارویی نیاز دارد که کاملا آزاد است و تحت پوشش بیمه نیست. آنجاست که هزینه بالا می‌رود. همراه یکی از بیماران مدتی پیش سه واحد داروی آی.وی.آی.جی تهیه کرده بود، می‌گفت: قیمت این دارو حدود ۲۰ میلیون شده است. فرد دیگری همان دارو را ۳۰ میلیون تومان خریده بود. فرد دیگری هم می‌گفت هزینه هر واحد داروی آی.وی.آی.جی، ‌۵۰۰ هزار تومان است و بیمار باید به صورت مرتب این دارو را دریافت کند. نکته قابل توجه این است که این دارو قبلا برای بیماران دارای فشار ریه استفاده می‌شد و قیمت آن شامل بیمه و ۷ میلیون تومان بود. اما برای بیماری کرونا، این دارو شامل بیمه نیست و آزاد است. برخی هم باید داروی «ایلومدین» استفاده کنند. دارویی که فشار ریه را کاهش می‌دهد، اما گران است و هزینه آن ۶ تا ۷ میلیون تومان است.

با این هزینه‌ها خانواده 4 نفره یک کارگر، اگر به دام کرونا گرفتار شود و نیاز به درمان داشته باشد به زیر خط فقری می‌رود که بنا به آمارهای بانک مرکزی اکنون در شهرهای کوچک 7 میلیون تومان است.

ایجاد بحران اقتصادی به واسطه ابتلا به کرونا درصدی از افراد جامعه را درگیر می‌کند

در این زمینه «مصطفی دین محمدی»، عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان در این باره با اشاره به اینکه بیماران کرونایی به دو گروه تقسیم می‌شوند، می‌گوید: در برآورد هزینه‌های درمانی این بیماران بایستی وضعیت بیماران را مد نظر قرار داد. بیمارانی که به مراتب وضعیت بهتری دارند و بیمارانی که جهت درمان به آی.سی.یو منتقل می‌شوند، مسلما هزینه متفاوتی را برای درمان پرداخت می‌کنند و طبیعتا هزینه درمان هر کدام از این دو گروه متفاوت است.

وی ادامه می‌دهد: در این شرایط هزینه این دو گروه به شدت متفاوت است و بیماری که به آی.سی.یو نیاز پیدا می‌کند به مراتب هزینه بیشتری را برای درمان می‌پردازد به طوری که تنها برای تصفیه خون حدود 50 میلیون باید پرداخت کند. اما نکته این جا است که افرادی که به آی.سی.یو می‌روند تعداد کمی از بیماران هستند و این موضوع که خانواده‌ای با ابتلای یکی از افراد خانواده خود به کرونا به زیر خط فقر برسد و در تنگنای اقتصادی قرار بگیرد، به نظر می‌رسد مشمول تمامی خانواده‌ها نمی‌شود و از همین جهت خیلی جای نگرانی جدی وجود ندارد.

به گفته دین محمدی، آمارها بیان‌گر این است که نسبت بیماران که به بخش مراقبت‌های ویژه  ارجاع می‌شوند و هزینه درمان‌شان بالای 30 تا 40 میلیون تومان است زیر یک هزارم درصد هستند که بایستی برای این افراد، دولت برنامه‌ای داشته باشد و بهتر است این افراد توسط دولت شناسایی و از طریق ارگان‌ها و خیریه‌ها و نهادهای مردمی کمک شوند. ضمن اینکه این موضوع نیازمند آگاهی‌سازی و فضاسازی است تا به لحاظ اجتماعی در دوران بحران عمومی حمایت شوند و بخشی از مشکلات این گروه از بیماران برطرف شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان با بیان اینکه ایجاد بحران اقتصادی برای خانوار به واسطه ابتلا به بیماری کرونا اگر چه مساله عمومی نیست ولی درصدی از افراد جامعه را درگیر می‌کند، اظهار می‌کند: با رویکرد حمایتی دولت از این اقشار آسیب‌پذیر مسلما بخشی از مشکلات مربوط به این افراد حل می شود. ضمن اینکه به نظر میرسد هزینه درمانی آن دسته از بیمارانی نیز که وضعیت چندان وخیمی ندارند و به آی.سی.یو منتقل نمی‌شوند، هزینه سنگینی نباشد و اگر چه این هزنیه باری بر دوش خانواده‌ها است اما به هر نحو خانواده‌ها از پس این هزینه‌ها بر می‌آیند.

وی با اشاره به اینکه در این زمینه بایستی موارد خاص مورد بررسی دولت قرار گیرد، اظهار می‌کند: برای بیمارانی که به بخش آی.سی.یو منتقل می‌شوند و شرایط مالی مناسبی ندارند، بایستی یک برنامه ویژه‌ای در نظر گرفته شود. در این زمینه به نظر می‌رسد شناسایی بیماران نیازمند حمایت یکی از اصلی‌ترین وظایف مسئولین است.

دین محمدی با اشاره به اینکه مساله بغرنج در این زمینه تنها محدود به هزینه درمان بیماری کرونا نیست و بایستی شرایطی را در نظر گرفت که فرد کار خود را از دست داده است و کار هم پیدا نمی‌کند، خاطرنشان می‌کند: این گروه از افراد مشکل‌شان این است که در این زمینه در‌آمدی ندارند و در شرایط کرونا 2 میلیون نفر شغل خود را از دست داده‌اند و این قشر باید ما را بیشتر نگران کند تا تعداد محدودی که در بیمارستان‌ها بودند و حتی به بخش آی.سی.یو هم منتقل نشده‌اند.

سیاست‌های بیمه‌ای بایستی به شیوه صحیحی در جامعه پیاده شود

 در ادامه کریم رفاهی، جامعه شناس با اشاره به اینکه در این خصوص من به این بیت شعر اکتفا می‌کنم که «به حال آن مردی باید گریست که دخلش بود 19، خرج 20»، اظهار می‌کند: در شرایط فعلی سرپرستان خانواده‌های ایرانی با توجه به تورم افسار گسیخته‌ای که در جامعه وجود دارد، تحت فشار هستند و زندگی با 4 و یا 4 و نیم میلیون برای یک خانواد چهار نفره بسیار سخت است.

وی ادامه داد: شاخص‌های بانک مرکزی در خصوص خط فقر غیر واقعی است چرا که بر این اساس این آمارها در شهری مثل زنجان این رقم زیر 7 میلیون تومان است و در شهرهای بزرگتر و کلانشهرها مثل تهران این رقم به زیر 10 میلیون تومان می‌رسد و این آمارها را نمی‌شود پذیرفت چرا که هم تورم را پایین می‌آورند و خط فقر را بالا می‌برند.

وی ادامه می‌دهد: در شرایط فعلی برای خانوار 4 نفره بسیار مشکل است که با حقوق 4 میلیون تومان زندگی خود را سپری کنند چه برسد به اینکه یکی از خانواده هم در این زمینه به کرونا مبتلا شود و نیاز باشد که به بیمارستان برود و در کمترین حالت 4 میلیون هزینه کند و همین مساله خط فقر را مضاعف می‌کند به همین دلیل می‌توان پیشنهاد داد که سیاستهای بیمه‌ای در این زمینه تقویت شود.

این جامعه شناس خاطرنشان می‌کند: مکانیزم سیاست‌های بیمه‌ای بایستی به شیوه صحیحی در جامعه پیاده شود و در این زمینه شاهد هستیم که برخی از بیمه‌ها نیز آن طور که بایستی عمل کنند، انجام وظیفه نمی‌کنند و بسیاری افراد دچار مشکل می‌شوند با این وجود ما اعتقادمان بر این است که دولت بایستی از قشر آسیب پذیر حمایت کند. با پرداخت 100 تومان یارانه نقدی و غیر نقدی کاری از پیش نمی‌رود. من اعتقادم بر این است که باید یک راه اساسی را دراین زمینه در پیش بگیریم تا مشکلات در این زمینه به کمترین میزان خود برسد مگرنه در این شرایط اقشار پایین دست جامعه آسیب خواهند دید.

انتهای پیام/

خبرنگار: زهره میرعیسی‌خانی