پایگاه خبری صدای زنجان- مدتی است که فرمانداری زنجان اسامی ۲۳۵ نامزد ششمین دوره انتخابات شورای شهر زنجان را اعلام کرده است. تعدادی که اگر چه نسبت به پنجمین دوره آن که شامل 246 نفر بوده‌اند، کاهش 11 نفره داشته است و نسبت به چهارمین دوره آن که 197 نامزد احراز صلاحیت شده بودند، افزایش 38 نفره داشته است.

اگرچه 235 نامزد احراز صلاحیت شده اکنون فعالیت‌های تبلیغاتی خود را آغاز کرده‌اند، اما به نظر میرسد بالا بودن تعداد این کاندیدها عایدی جز سردرگمی مردم برای انتخاب اعضای شورای شهر اصلح نداشته باشد.

موضوعی که «عیسی پیری»، عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان به آن اذعان دارد و در مورد این مساله به صدای زنجان می‌گوید: تعداد بالای نامزدهای شورای شهر پیش از اینکه نشانگر پویایی و یا به نوعی تنوع‌خواهی برای مشارکت مردم باشد، بیشتر موجب سردرگمی و از بین رفتن مرز میان نامزدهای اصلح‌تر و عدم فهم تمایز نامزدها توسط مردم می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: تعداد بالای نامزدها بیشتر حکایت از پایگاه قومی و قبیله‌ای افرادی دارد که با توجه به این ریشه‌های قومی و قبیله‌‌ای، تصمیم به حضور در انتخابات گرفته‌اند. بسیاری از این افراد که با عناوین مختلف وارد عرصه انتخاب شده‌اند، به یک حالت انفجاری رسیده‌اند، یعنی از سوی آشنایان  مورد تشویق و یا فشار قرار گرفته‌اند که در انتخابات ثبت نام کنند و تصورشان این است که می‌توانند در این زمینه کاری بکنند، در حالی که شاید اینگونه نباشد و این موضوع مساله را پیچیده‌تر می‌کند‌.

عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان می‌افزاید: همواره شورای شهر و انتخابات آن به عنوان گامی در راستای مسئولیت‌پذیری اجتماعی و مشارکت مردم و شهروندان در امور شهری مد نظر بوده است، یعنی آن خوانش اولیه‌ای که از انتخابات شورای شهر در افکار عمومی صورت می‌گیرد به همین موضوع معطوف است؛ اما وقتی افرادی با ریشه‌های خانوادگی و قومی و قبیله‌ای وارد‌ شورای شهر می‌شوند اولین ضررش می‌تواند فرو افتادن مفهوم شهر از معنای واقعی پذیرش تنوعات و در واقع فرو افتادن شهر از معنای شهریت خود باشد چرا که شهر یک مفهوم قومی و قبیله‌ای نیست و فراتر از آن است.

وی در این زمینه ادامه می‌دهد: وقتی که افراد در شورای شهر با این سبک و سیاق حضور پیدا می‌کنند، به نوعی به دنبال بالا کشیدن آن ریشه و ایل و تبار خود در بستر و ساحتی هستند که در معنای هستی‌شناختی خود قرار است این گونه و به این شکل نباشد. قرار نیست شهر ایل باشد! تبار باشد! شهر فراتر از این‌ها است و به نوعی عرصه عمومی است که بنا است به مفهوم مشارکت در معنا واقعی و مدرن را جامعه عمل بپوشاند.

این استاد دانشگاه خاطرنشان می‌کند: ضرر دیگری که بالا بودن تعداد نامزدهای شورای شهر می‌تواند به دنبال داشته باشد، آسیب‌دیدن نهاد شهرداری است. ما یک قانون شهرداری و یک قانون انتخابات و تشکیلات و وظایف شورای شهر داریم، این قوانین بسیار ناقص هستند و در موارد بسیاری در مسیر پروژه‌ها ممانعت ایجاد می‌کنند و حتی با قوانین در حوزه‌های دیگر موازی و یا متناقض هستند که نظیر این موارد را می‌توانیم در قوانین مدنی و ثبت و ارث ببینیم. این قوانین قوانینی هستند که با شهرداری (قانون شهرداری و شورای شهر) در تباین و تضاد هستند و عضو شورای شهری که با این خوانش‌های فیزیکالیستی یا عینیت‌گرایانه از قوانین وارد شورای شهر می‌شود، مسلما نمی‌تواند کاری از پیش ببرد و علتش هم این است که در این وضعیت‌ها ما باید بتوانیم به خوانش‌های عمیق بینامتنی فلسفی و آکادمیک متناسب از این قوانین دست پیدا کنیم و وقتی عضو شورا این امکان را ندارد؛ مسلما در مساله مدیریت نهادی شهر خلل ایجاد خواهد کرد و وارد کارهای شهرداری خواهد شد و در اجرای آن ممانعت ایجاد خواهد کرد و مسائل دیگر!

به گفته پیری، ضرر سوم این مساله آسیب زدن به اعتماد مردم است یعنی مردم به مرور شهر را به گونه دیگری خواهند دید و اگر این افراد نیز به نوعی ایل و تبار خود را در شهر بالا ببرند و افراد خود را به نوعی ترغیب و تشویق کنند و به نوعی به آنها غرور کاذب دهند؛ این مساله به مدیریت نهایی شهر آسیب خواهد زد و اعتماد مردم در این صورت از بین خواهد رفت و مدیریت شهر را با مشکل رو به رو خواهد بود.

وی با اشاره به اینکه در این شرایط و با وجود سردرگمی مردم به واسطه بالا بودن تعداد کاندیدها نمی‌توان پیشنهاد خاصی در زمینه انتخاب نامزد اصلح‌تر داد ، اظهار می‌کند: در این شرایط و پس از تایید این نمایندگان توسط هیئت اجرایی نمی‌توان به نامزدی گفت که در این زمینه کناره‌گیری کند و این موضوع به وجدان افراد و آن ارزش‌های الهی که هر کدام از این افراد تحت یک سیستم مذهبی و خانوادگی به آن معتقد هستند و یا عاطفه ای که نسبت به شهر خود و یک مکان داریم، برمی‌گردد و بهتر است که برخی از این افراد خود تصمیم به کناره‌گیری از انتخابات شورای شهر بگیرند و خودشان نسبت به این مساله سبک و سنگین کنند که حالا که نامزد شورا هستند آیا واقعا می‌توانند در این عرصه حضور داشته باشند یا خیر؟ و فارغ از آن توهم کاذبی که سررشته از ایل و تبار آنها دارد، قبول کنند که شهر پر از مشکلات است و برطرف کردن مشکلات آن، کار هر کسی نیست و اجازه بدهند که سیاستمدارها و افراد درد آشنا و اصلح‌تر وارد شورای شهر شوند که بتوانند در شورای شهر مشکلی را برطرف کنند.

این استاد دانشگاه در پاسخ به اینکه آیا بالا بودن تعداد نامزدها شائبه‌هایی در نحوه برگزاری انتخابات را افزایش نمی‌دهد؟، می‌گوید: ما از پشت پرده انتخابات خبر نداریم و نمی‌توانیم ذهن کسانی که انتخابات را برگزار می‌کنند را بخوانیم و این موضوعات همه‌اش گمانه زنی است. ضمن اینکه این دوره از انتخابات، به صورت الکترونیکی برگزار می‌شود و در جریان هستیم که زیر‌ساخت‌های الکترونیکی و ارتباطات ما در چه سطحی است و تمام این موضوعات شائبه‌هایی را ممکن است ایجاد کند و همواره این شائبه‌ها بوده و خواهد بود و نمی‌توان به آن چندان توجه داشت.

پیری اذعان می‌کند: مسیر این نوع شورا و این نوع انتخابات حیات تمدنی آینده شهری ما را متاثر و مورد تهدید قرار می‌دهد.

انتهای پیام/

خبرنگار: زهره میرعیسی‌خانی