پایگاه خبری صدای زنجان- مسعود حیدری 27 ساله و پدیده زنجانی بوکس ایران که 4 سالی است بوکس را کنار گذاشته و سراغ هنر مسگری رفته است، می‌گوید: با تمام خاطراتی که از بوکس دارم، مجبور شدم کنارش بگذارم!

مسعود حیدری، دارنده نخستین مدال طلای کشوری برای تیم جوانان زنجان که در دهه 90 به‌عنوان پدیده بوکس ایران معرفی شد، چند سالی است که از ادامه ورزش قهرمانی این رشته دست کشیده و به گفته خودش گاهی اوقات که دلش تنگ می‌شود به سالن ورزشی رفته و به یاد خاطراتی که با بوکس دارد چندساعتی در گوشه رینگ تمرین می‌کند!

قهرمان جوانان ایران در سال‌های 90 و 91 می‌گوید: 27 ساله هستم و وقتی 23 ساله بودم ناچار شدم ورزش بوکس که عاشقش بوده و هستم را کنار بگذارم. کسانی که باعث شدند تا این تصمیم را بگیرم، نمی‌بخشم! سال 90 در مسابقات انتخابی تیم ملی حضور داشتم، نمی‌دانم برنامه‌ریزان چه قصدی داشتند اما باورتان می‌‌شود حریف من که 75 کیلو وزن داشتم، فرد 96 کیلویی بود؟ در هیچ کجای دنیا چنین چیزی اتفاق نمی‌افتد اما در زنجان رخ داد! این حق خوری باعث شد من در ظاهر حذف شوم درحالی‌که اگر من باهم وزن خودم مسابقه می‌دادم مطمئنم حذفی در کار نبود! وقتی به مسئولان معترض شدم گفتند سهمیه‌مان کم است! نمی‌دانم این چه منطقی بود که داشتند!

بوکس را از دست دادم، باعث‌وبانی‌اش مسئولان ورزشی بودند!

«به علت رفتارهای برگزارکنندگان و عدم‌حمایت مربی و مسئولان وقت ورزش و جوانان استان تصمیم گرفتم برای همیشه ورزش قهرمانی بوکس را کنار بگذارم و به دنبال علاقه هنری خودم که مسگری است بروم!»

«فکر کنید! اولین سالی که در تیم بزرگ‌سالان شرکت کردم لقب «پدیده بوکس ایران» را گرفتم اما انگار مسئولان هیئت بوکس که چند سالی است روی کار آمده من را نمی‌شناسد و در این سال‌ها اصلاً یادی از من نکرده‌اند تا دلم خوش شود!»

حیدری با اشاره به دل‌تنگی‌هایش نسبت به بوکس می‌گوید: برای بوکس زحمت کشیدم و با خوب‌های ایران تن‌به‌تن شدم، دلم برای بوکس تنگ می‌شود! اگر حمایت معنوی می‌شدم به جایگاه‌های بالا که لیاقتش را داشتم می‌رسیدم اما نگذاشتند!»

وی در پاسخ به این سؤال که چرا مربیگری را ادامه ندادید تا حداقل شما برای شاگردانتان مربی و حامی خوبی باشید، عنوان می‌کند: وقتی خودم در بوکس نتوانستم به موفقیت برسم چرا باید به شاگردانم امید واهی داده و آن‌ها را به‌غلط راهنمایی می‌کردم؟ من آن‌قدر از ورزش قهرمانی ناامید شدم که برخلاف بسیاری از ورزشکاران به MMA و بازی‌های حرفه‌ای چه داخل چه خارج فکر نمی‌کنم! می‌خواهم برگردم اما هر بار بی‌خیال می‌شوم!

وی که خود را «مهره سوخته» می‌داند به صدای زنجان می‌گوید: زمانی که برای ستاره شدن در بوکس خودم را به آب‌وآتش می‌زدم و برای حضور در ترکیب تیم ملی در سالن تمرین مشت می‌زدم و مشت می‌خوردم (اوایل دهه 90)، آقایان درگیر انتخابات هیئت بودند و با هر مربی که حق رأی داشت جلسات و تجمع برگزار می‌کردند! اگر بگویم برخی از برنامه‌ریزان بوکس زنجان دغدغه‌شان ورزش نیست، بی‌راهه نگفته‌ام!

حیدری اضافه می‌کند: دانشجو بودم اما به علت حضور پی‌درپی در اردوی تیم ملی از دانشگاه اخراج شدم! با تمامی تلخی‌هایی که در رشته بوکس دیدم بازهم دوستش دارم حتی اگر به‌صورت حرفه‌ای آن را ادامه ندهم، بوکس هنر مشت نخوردن است نه مشت زدن! بوکس برای من خوب بود اما انگار من برای بوکس خوب نبودم که از دستش دادم!

مشکل نبود اسپانسر

پدیده زنجانی بوکس ایران در پاسخ به وضعیت زنجان در حوزه زیرساخت‌های ورزشی تصریح می‌کند: زنجان جزو استان‌هایی است که از زیرساخت‌های خوبی در حوزه ورزش برخوردار است و وجود این زیرساخت‌ها فارغ از میزبانی رویدادهای مختلف ورزشی، باعث خواهد شد تا ورزشکاران در رشته‌های مختلف به دلیل برخورداری از زیرساخت‌های مناسب، به‌درستی پرورش‌یافته و استعدادهای ناب ورزشی از دل این آموزش‌ها بیرون بیاید.

عضو اسبق تیم ملی بوکس می‌گوید: رشته ورزشی بوکس در زنجان علاقه‌مندان زیادی دارد، اما متأسفانه نگاه به این رشته ورزشی مثبت نیست و صاحبان صنایع نیز از این رشته حمایت نمی‌کنند!

انتهای پیام/

خبرنگار: لیلا محمدی