پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ زهره میرعیسی خانی: یک حامی و فعال حقوق حیوانات اظهار کرد: هر بار که حیوان آسیب دیده‌ای را تیمار می‌کنم خوشحالی که از درمان آن حیوان به سراغم می‌آید، مانع از این می‌شود که خسته شوم و از این مسیر دست بردارم. پرسشم از منتقدین این است که آیا اگر من از این موضوع دست بکشم، کسان دیگر هستند که به این موضوع ورود داشته باشند؟

«معصومه کناوندی» حامی و فعال حقوق حیوانات که بیشتر او را به نام «نعمتی» می‌شناسند؛ کسی که است که در زمینه حمایت از حقوق حیوانات فعالیت دارد و اولین پرونده قضایی در زمینه «به دار آویختن» سگی را در یکی از شهرستان‌های زنجان در دستگاه قضایی زنجان تشکیل داده و پیگیر آن است.

او در زمینه حفظ جان بسیاری از حیوانات بی‌پناه و حیات وحش از جمله «سارگپه»، «جوجه تیغی» و غیره فعالیت‌هایی داشته و اکنون شاید بیش از هر زمان دیگری از ادامه دادن این راه با همه مشقت‌ها و سختی‌هایش خوشحال است.

او در این زمینه در گفت‌وگو با صدای زنجان با بیان اینکه اگر چه رشته تخصصی‌ام ارتباطی با حیوانات و درمان آن‌ها ندارد، اما از ادامه مسیر در این زمینه خوشحالم، می‌گوید: علاقه خاصی به حیوانات حیات وحش دارم و آخرین موردی که به من ارجاع داده شد، یک پرنده کمیاب آسیب دیده بود که در منطقه داش‌کسن پیدا شده بود.

او ادامه می‌دهد: به ما اطلاع دادند که این پرنده (سنقر) را پیدا کردیم و آسیب‌دیده است. از همین رو برای درمان این پرنده راهی روستای «ویر» شدم و آن را به زنجان آورده و با کمک یکی از دامپزشکان نجات دادم و در همان محل با مشارکت سازمان محیط زیست رهاسازی کردم.

خانواده عامل حمایت من از حقوق حیوانات بودند

او دلیل گرایش خود به سمت حمایت از حیوانات را به اتفاقات دوران کودکی نسبت می‎دهد و می‌گوید: ما از دوران کودکی در خانه حیوانات خانگی داشتیم و چون خانواده و به ویژه پدرم با حیوانات رابطه خوبی داشت این موضوع به من نیز تسری یافت و موجب شد تا امروز به عنوان یک فعال حقوق حیوانات در این زمینه فعالیت داشته باشم.

او می‌گوید: تا چند سال پیش، گهگاهی از حیوانات مراقبت می‌کردم و تیمارشان می‌کردم، ولی از 5 سال پیش به صورت حرفه‌ای به این موضوع ورود کرده و اکنون به عنوان حامی حقوق حیوانات به صورت داوطلبانه فعالیت دارم و در این راستا به پناهگاه شهرداری نیز کمک‌هایی می‌کنم.

به گفته کناوندی، شخصا هیچ دخالتی در جمع‌آوری حیوانات از شهر (سگ‌های بلاصاحب) نداشته و تنها کمک‌هایی در زمینه تیمار، عقیم‌سازی و  غذارسانی به این حیوانات دارد.

او با اشاره به اقدامات خود در پناهگاه سگ‌های شهرداری اظهار می‌کند: پیش از این در خطاب قرار دادن این سگ‌ها از لفظ سگ‌های «ولگرد» استفاده می‌شد که من اعتراض کردم و گفتم ما اصلا «سگ‌ولگرد» نداریم. این سگ صاحب نداشته و بلاصاحب است. در واقع کسی را ندارد که به او برسد و سرپناه و غذا برای او مهیا کند. در حقیقت نسبت به کلمه «ولگرد»؛ من خیلی معترض بودم که این موضوع امروز تا میزانی فرهنگ‌سازی شده و اکنون این واژه به «سگ‌ بلاصاحب» تغییر پیدا کرده است.

مهم‌ترین مسئله در کنترل جمعیت سگ‌های بلاصاحب عقیم‌سازی آن‌ها است

وی با بیان اینکه فعالیت من در پناهگاه شهرداری پس از جمع‌آوری حیوانات است و در جمع‌آوری سگ‌ها هیچ دخالتی ندارم؛ اظهار می‌کند: تا جایی که در توانم باشد و امکانات اجازه بدهد غذارسانی، امداد و درمان و حتی عقیم‌سازی این حیوانات را انجام می‌دهم. ضمن اینکه مهم‌ترین مسئله این حیوانات عقیم‌سازی است که متاسفانه هیچ برنامه‌ای برای این قضیه وجود ندارد و معتقدم که تا زمانی که حامیان حیوانات نباشد، شهرداری نمی‌تواند در این زمینه موفق عمل کند.

کناوندی، با بیان اینکه به کمک حامیان حیوانات حدود 500 سگ بلاصاحب در پناهگاه شهرداری عقیم‌سازی شدند، اظهار کرد: فعالیت من در داخل  شهرداری است و این برنامه‌ها بدون برنامه نبوده است. ضمن اینکه برای سایر برنامه‌هایی که شخصا دنبال آن‌ها هستم از طریق دستگاه‌های مربوطه مجوز فعالیت در فضای مجازی را دارم که فعالیت‌های شخصی بنده رصد می‌شود.

وی با بیان اینکه من با محیط زیست و آتش‌نشانی همکاری در جهت ساماندهی حیوانات آسیب دیده دارم، اظهار کرد: حیواناتی که متعلق به حیات وحش بوده و آسیب دیده‌اند، را از دل محیط زیست نجات داده و پس از تیمار با نظارت محیط زیست در محل زندگیشان رهاسازی می‌کنم. خوشبختانه تعداد امدادهایی که در این خصوص صورت گرفته، چشمگیر بوده است.

مرکز خاصی برای حمایت از حیوانات آسیب‌دیده و دچار مشکلات جسمی در استان وجود ندارد

این حامی با بیان اینکه متاسفانه مرکز خاصی برای حمایت از حیوانات آسیب‌دیده و دچار مشکلات جسمی در استان وجود ندارد، اظهار کرد: پیش از این  وقتی که با آتش‌نشانی برای امداد به افراد در مواجه با حیوانات  تماس گرفته می‌شد، آتش‌نشانی نمی‌دانست با حیوانات رها شده چه باید بکند، با پیگیری‌هایی که در این زمینه صورت گرفت، عنوان شد که این حیوانات پس از نجات یافتن به بنده معرفی شوند تا بیایم و این حیوانات را ببرم.

وی افزود: متاسفانه همشهریان تماس می‌گرفتند و حیوانی  مثل سارگپه، جوجه تیغی، گرگ که در خانه و یا فضایی گیر افتاده بودند را به آتش‌نشانی ارجاع می‌دادند. این درحالی بود که آتش‌نشانی نمی‌دانست پس از نجات این حیوانات، آن‌ها را کجا رهاسازی کند و هیچ وظیفه ای نیز در زمینه درمان این حیوانات نداشت. هر چند اگر حیوان نیاز به امداد نداشته باشد ما کاری با آن‌ها نداریم، منتهی اگر حیوان نیاز به امداد داشته باشد بنده اعلام آمادگی کرده‌ام تا آن را تیمار کنم و به محیط زیست بازگردانم.

فعالیت‌های من در قالب هیچ انجمنی نیست

وی با بیان اینکه فعالیت‌های من در قالب هیچ انجمنی نیست، گفت: واقعیت قضیه یک سری پیچ و خم‌های اداری برای ثبت انجمن وجود دارد که من اصلا به دنبال آنها نبوده و نیستم و دوست داشتم بیشتر انرژی خود را صرف این کنم که کار مثبت انجام بدهم تا اینکه در اداره‌ها راه بیفتم و دنبال این مسئله باشم که انجمنی را به ثبت برسانم. منتهی ما زیرنظر دادستانی در حال فعالیت هستیم و برخی از دستگاه‌های نظارتی فعالیت شخصی بنده را رصد می‌کند و من موظفم که گزارش کارهایمان را ماه به ماه به صورت کتبی به دستگاه‌های ذیربط ارائه کنم.

این حامی با بیان اینکه صفحه مجازی خود را که به اطلاع‌رسانی در زمینه فعالیت‌هایم می‌پرداخت را از دست دادم، گفت: این صفحه با داشتن 35 هزار دنبال‌کننده دچار اختلال شده و فعلا از دسترس خارج شده است. در حقیقت نزدیک دو هفته است که ارتباط خود را با دنبال‌کنندگانم از دست داده‌ام. در این صفحه فعالیت‌های بنده اطلاع‌رسانی می‌شد و به این طریق در خود استان و شهرستان‌های اطراف هم کارهای خوبی انجام دادیم.

وی بازخورد خود را از رفتار مردم در این صفحه این گونه بازگو می‌کند: ما در همه جا دیدگاه مثبت و منفی به قضیه حمایت از حیوانات را داریم. همه مردم دیدگاه مثبتی به این قضیه ندارند و شاید بسیاری صرفا به جهت اینکه انرژی ما را بگیرند، در صفحه مجازی ما حضور دارند که خوشبختانه تعدادشان هم کم است. اما عده‌ای هم هستند که واقعا در این زمینه به ما کمک می‌کنند و من می‌دیدم که واقعا داوطلبانه با ما همراه هستند.

اگر چه شخصا در زمینه غذارسانی به حیوانات در سطح شهر ورود نداشته‌ام، اما مخالف این کار هم نیستم

به گفته این فعال حقوق حیوانات، اگرچه شخصا در زمینه غذارسانی به حیوانات در سطح شهر ورود نداشته‌ام، اما مخالف این کار هم نیستم. چرا که این حیوانات، حیوانات شهری هستند و به دلیل اینکه سفره‌های مردم کوچک شده است عملا چیزی برای خوردن به دست نمی‌آورند.

وی ادامه می‌دهد: سگ و گربه جزو حیوانات شهری هستند. برخی معتقدند که غذارسانی به این حیوانات باید در خارج از شهر  صورت بگیرد. اما این امر ممکن نیست. در باغ و گله‌داری از سگ بهره گرفته‌ می‌شود و پای این حیوانات در سطح شهر بند شده است و اینکه ما بخواهیم این حیوانات را از شهر بیرون کنیم ممکن نیست. ولی متاسفانه عدم برخورد درست و فرهنگ‌سازی در این زمینه باعث شده است که دچار مشکل شویم.

این فعال حوزه حمایت از حیوانات با بیان اینکه در زمینه غذا‌رسانی به حیوانات چالش‌های بسیاری وجود دارد، اظهار می‌کند: در این زمینه مباحث مختلفی مطرح است ولی نظر شخصی من این است که وقتی یک حیوان را می‌بینم که در جلوی چشم ما گرسنه است و نیاز به غذا دارد چه در داخل شهر و چه در بیرون، نمی‌توان نسبت به آن بی‌تفاوت بود و باید به آن رسیدگی کنم.

کناوندی با بیان اینکه بسیاری مخالف غذارسانی در داخل شهر هستند اما آیا این امکان‌پذیر است که من سگ را سوار ماشین کنم و آن را به خارج شهر ببرم و در خارج از شهر به او غذارسانی کنم، می‌گوید: مسلما این امر ممکن نیست و باید در این زمینه برنامه‌ریزی شود. ضمن اینکه باید در نظر داشته باشیم که وقتی حیوانی را از شهر خارج می‌شود، اگر تابستان باشد؛ اکثر باغداران در اطراف شهر هستند و  حیوان چیزی برای خوردن پیدا می‌کند. اما در زمستان حیوان در خارج از  شهر چیزی برای خوردن پیدا نمی‌کند و از همین رو به داخل شهر وارد می‌شود.

وی خاطرنشان می‌کند: باید توجه داشت که باغداران در زمستان حتی سگی را که به عنوان سگ نگهبان در باغ استفاده می‌کردند به دلیل اینکه در زمستان به باغ خود نمی‌روند؛ رها می‌کنند و این حیوان  وقتی در حاشیه شهر غذا پیدا نمی‌کند از سر ناچاری وارد شهر می‌شود و چون منِ نوعی دوست ندارم صبح که از خواب  بیدار می‌شوم سگی در جلوی راهم نشسته باشد؛ زنگ می‌زنم به شهرداری  و شهرداری این سگ را به پناهگاه خود می‌برد. اما آیا همه امکانات در این پناهگاه فراهم هست؟

کاستی‌هایی در پناهگاه شهرداری وجود دارد

این حامی حقوق حیوانات در خصوص پناهگاه شهرداری نیز افزود: کاستی‌هایی در این پناهگاه وجود دارد اما بضاعت شهرداری در همین اندازه است. من تمایلی به اینکه سگ به این  پناهگاه برود را ندارم. حیوان در این پناهگاه اذیت می‌شود. ما این قسمت را تا جایی که از دستمان بر می‌آید سعی می‌کنیم کمک کنیم. خوشبختانه مدیرعامل سازمان پسماند شهرداری در این زمینه تلاش می‌کنند که حداقل‌هایی در این زمینه فراهم شود و هر کاری در این زمینه از دستشان برمی‌آید انجام میدهم اما تا نقطه ایده‌آل بسیار فاصله است.  

کناوندی با بیان اینکه مردم در خصوص نحوه برخورد با حیوانات دچار مشکل هستند، اظهار کرد: باید در مدارس در این زمینه آموزش داده شود و کودکان باید بدانند که مقابل حیوانات چه واکنشی نشان دهند که خود و حیوان، هیچ کدام آسیبی نبینند. در مواجه با سگ‌ها نباید فرار کرد چرا که سگ به فرار کردن واکنش نشان داده و به دنبال افراد می‌افتد.

هزینه‌های درمان و عقیم‌سازی حیوانات بالا است

این فعال حقوق حیوانات می‌افزاید: تعداد بالای حیوانات در سطح شهر به عدم کنترل جمعیت آنها از طریق عقیم‌سازی برمی‌گردد.هزینه‌های درمان و عقیم سازی حیوانات بالا است منتهی تا جایی که بتوانیم این کارها را انجام می‌دهیم. سگ و سایر حیوانات از انسان‌ها فراری هستند و صرفا دلیلشان برای نزدیکی به انسان دسترسی به غذا است.

وی با بیان اینکه متاسفانه هزینه‌های درمان و عقیم سازی بسیار بالا است، اضافه می‌کند: داروهای درمانی و عقیم‌سازی گران هستند. حتی تامین داروهای پس از عقیم‌سازی، برای ما به یک چالش تبدیل شده است. متاسفانه وقتی به داروخانه رجوع می‌کنیم شاهد هستیم که داروخانه‌دار به جهت اینکه نسخه دامپزشک است از دادن دارو جلوگیری می‌کند و عنوان می‌کند که دارو برای انسانش نیست چه برسد بخواهیم آن را به حیوان بدهیم!

کناوندی، با اشاره به اینکه هزینه‌های دامپزشکی در استان نسبت به سایر شهرها بالاتر است، اظهار می‌کند: برخی از تجهیزات دامپزشکی حتی در استان زنجان وجود ندارد. از سویی دیگر هزینه های دامپزشکی در استان به قدری بالاست که برای من که خود با علاقه در این زمینه ورود داشته‌ام ترجیحم بر این است که به شهرهایی مثل قزوین، تهران و یا تبریز سفری داشته باشم و حیوان را با ماشین به این شهرها ببرم تا درمان شود.

 پیگیر پرونده قضایی به دار آویختن یک سگ در زنجان هستم

وی با بیان اینکه آموزه‌های اخلاقی و دینی به انسان می‌آموزد که اگر به حیوانی کمک نمی‌کنید حداقل او را آزار ندهید، اظهار کرد: با این وجود متاسفانه شاهد هستیم که برخی از افراد نسبت به آزار و اذیت حیوانات اقدام می‌کند و هیچ قانونی نیز در این زمینه وجود ندارد که بتواند مانع از این موضوع شود. تلاش من بر این بوده است که در این زمینه اقداماتی انجام بدهم که یک مورد آن شکایت از فردی بوده است که در یکی از شهرستان‌های استان نسبت به دار آویختن یک سگ اقدام کرده بود که در این زمینه تشکیل پرونده دادم و از ایشان شکایت کردم.

وی با اشاره به اینکه حمایت از حیوانات و ساماندهی و تیمار حیوانات  یکی از دغدغه‌‌های من در طول زندگی بوده است که بارها مورد انتقاد برخی از افراد قرار گرفته است، اظهار می‌کند: قبول دارم که در شرایط فعلی بسیار افراد نیازمند امداد و کمک‌رسانی هستند اما معتقدم که اگر 10 نفر برای کمک به یک فرد اقدام کنند کسی حاضر نیست نسبت به حمایت از یک حیوان اقدام کند. بارها به این موضوع اندیشیده‌ام که اگر من به عنوان یک حامی از حیوانات آسیب دیده به آنها کمک نکنم، آیا کسان دیگری نیز وجود دارند که به این موضوع ورود کنند و اگر من این کار را نکنم آیا ارگانی و یا فردی به این موضوع ورود خواهد کرد.

این حامی حقوق حیوانات اضافه می‌کند: زندگی شخصی من به عنوان یک فعال در حوزه حقوق حیوانات با این موضوع عجین شده است به طوری که هر گاه کسی پیش من آمده و از من تقاضا دارد که به حیوانی که با خود آورده کمک کنم، ناچار به پذیرش این حیوان و  تیمار آن حیوان هستم.

کناوندی می‌افزاید: حمایت همه جانبه از حیوانات آسیب دیده بسیار سخت است واگر مشارکت حامیان نباشد ادامه راه ممکن نیست.

وی در پایان با بیان اینکه در این مسیر بارها دچار خستگی شده‌ام اما جا نزده‎ام، گفت: هر بار که حیوان آسیب دیده‌ای را تیمار می‌کنم خوشحالی که از درمان آن حیوان به سراغم می‌آید مانع از این می‌شود که خسته شوم و از این مسیر دست بردارم.