«پریناز رحیمی» متولد 3 آذر 1372 است. او کارگاه سرامیک کوچکی را در سطح شهر افتتاح کرده است و به این طریق سعی کرده است تا در روزگاری که برخی دم از نبود شغل می‌زنند، برای خود ایجاد اشتغال کند.

اگرچه او در ابتدای راه است اما امید دارد که بتواند در آینده‎ای نزدیک در کارش موفقیت‌های بیشتری به دست بیاورد.

او در دانشگاه مدیریت جهانگردی خوانده. چند سالی در حوزه بومگردی کارکرده و حتی مدتی تور مسافرتی برگزار کرده و در موزه رختشویخانه و مردان نمکی نیز به‌عنوان راهنمای گردشگری مشغول به کار بوده است.

به دنبال علایقم رفتم

رحیمی در پاسخ به سوال دلیل گرایش خود به هنر «سرامیک» گفت: پیوند من باکار سرامیک به زمان‌های دور برمی‌گردد. روزگاری در کلاس‌های «کاشی شکسته»‌ وقت می‌گذراندم. «آیینه‌کاری» می‌کردم. خوشنویسی یاد می‌گرفتم، مکرومه می‌بافتم، ولی هیچ کدامش برای روح من کافی نبود و انتظار چیز بیشتری را داشتم.

به گفته او، عکس‌هایی که در فضای مجازی از هنر سرامیک می‌دیدم، ترغیبم می‌کرد که دنبال کلاس‌های سرامیک بروم؛ اما در آن دوره در زنجان کلاسی را پیدا نکردم و یا حداقل من از وجود کلاس‌ها اطلاعی نداشتم.

وی افزود: بعدها اما مجبور شدم کلاس‌هایی را در تهران بروم که با شرکت در این کلاس‌ها شیفته این هنر شدم. پس از ازدواج اما با همسرم کتاب‌فروشی زدیم و این فرصت برای من فراهم شد تا بیشتر به سمت این هنر سوق پیدا کنم.

رحیمی گفت: در دو سال اخیر، بیشتر در این حوزه فعالیت کردم. کلاس‌های مجازی و حضوری در تهران و زنجان رفتم و تا حدی توانستم که خودم را از آب و گل دربیاورم. سپس در زنجان از اساتید فنی و حرفه‌ای مشورت گرفتم و کارگاه‌های آموزشی‌شان رفتم و سپس کارم را شروع کردم.

وی ادامه داد: مردادماه بود که توانستم کارگاه کوچکی در سطح شهر را اجاره کنم و کارم را به‌صورت رسمی شروع کنم. اگرچه در ابتدای راه هستم، اما احساس می‌کنم که بیشتر راه را رفته‌ام و بخش اعظم سختی کار را که شاید در ابتدای کار باید سپری کنیم، گذرانده‌ام.

اعتبار 50 تا 100 میلیونی برای شروع کار در زمینه سرامیک لازم است

او بابیان اینکه برای شروع این کار شاید در حدود 50 تا 100 میلیون تومان لازم است، گفت: من نمی‌دانم این هنر به‌عنوان یک شغل چه قدر در  زنجان جواب خواهد داد، چون من کارم را تازه 6 ماه است که شروع کرده‌ام و نتیجه‌گیری در این زمینه مسلماً کار من نیست. قطعاً باید زمان بگذرد و سختی‌ها و فرصت‌های این کار، خود را نشان بدهد تا بتوان در این زمینه تخصصی‌تر نظر داد بااین‌وجود در حال حاضر از کارم راضی هستم، چون باعلاقه وارد این هنر شدم.

این هنرمند سرامیک‌ساز گفت: معمولاً هفته‌ای 5 تا 6 روز به کارگاهم می‌روم و بین 5 تا 6 ساعت کار می‌کنم. نکته‌ای که گفتنش خالی از لطف نیست و در ابتدای کار من را امیدوار می‌کرد که به این سمت حرکت کنم، این بود که لطف خدا را همیشه شامل حالم دیدم و در تمام مراحل زندگی حضور او را حس کردم، بنابراین معتقدم که با تلاش در کارم نتیجه می‌گیرم.

ظروفی که می‌سازم، غالباً ظروفی هستند که در بطن زندگی مورداستفاده قرارمی‌گیرند

رحیمی بابیان اینکه ظروفی که درست می‎کنم غالباً ظروفی هستند که در بطن زندگی روزمره مورداستفاده قرار می‌گیرد، یعنی ظروف دکوری نیستند و کاربرد دارند، گفت: دلیلم برای اینکه به سمت ظروف دکوری نرفتم این بود که فکر می‌کردم، آنچه می‌سازم باید مورداستفاده مردم قرار بگیرد و چه موضوعی بهتر از اینکه ظروفی ساخته شوند که در زندگی روزمره مردم کارکرد داشته باشد.

 او افزود: از ویژگی‌های شاخص این ظروف این هست که هم قابلیت استفاده در «فر» را دارند و هم می‌توان در ماشین ظرف‌شویی آن‌ها را شست.

رحیمی در پاسخ به سوال اینکه «آیا به کسی توصیه می‌کند که به سراغ این حرفه بیاید؟»، گفت: قطعاً کسی که در این زمینه با اشتیاق وارد کار شود و پشتکار داشته باشد و از شکست‌ها نترسد، می‌تواند موفق شود بنابراین به این افراد می‌گویم که اگر تحمل شکست‌ها و دوباره سرپا ایستادن‌ها رادارند، وارد این وادی شوند، چون خودم هم تازه‌ وارد این کار شدم و نمی‌دانم که در این زمینه موفق خواهم شد یا خیر!