لیلا محمدی- عضو تیم ملی تیراندازی با
تفنگ جانبازان و معلولان که توانست مهرماه امسال نخستین سهمیه بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو ورزش استان را کسب کند می‌گوید: قبل از اعزام به استرالیا جهت شرکت در مسابقات
قهرمانی جهان قبضه سلاحم دچار مشکل شد، دبیر هیئت تیراندازی زنجان به هر قیمتی که
بود تعمیرش کرد اما با پوزیشن من مطابقت نداشت، تمام تلاشم را کردم که با بهترین
رکورد سهمیه پارالمپیک را کسب کنم اما نشد!
رقیه شجاعی بانوی ورزشکار زنجانی مهرماه سال جاری در مسابقات فینال پاراتیراندازی
قهرمانی جهان که در سیدنی استرالیا برگزار شد توانست در جایگاه پنجم جهان
قرار گیرد و با کسب سهمیه بازی‌های پارالمپیک توکیو به کار خود پایان دهد. او نخستین ورزشکار استان بود که سهمیه بازی‌های پاراالمپیک ۲۰۲۰ توکیو را کسب کرد.
این ملی‌پوش که سال 96 ورزش تیراندازی را آغاز کرده است، می‌گوید: سال
92 در اثر سانحه تصادف برای همیشه ویلچرنشین شدم، قبلا والیبال بازی می‌کردم تصمیم
گرفتم برای بازگرداندن روحیه از دست رفته‌ام ورزش را این بار از طریق حضور در ورزش
والیبال نشسته ادامه دهم اما به دلیل ضایعه نخاعی نتوانستم وارد این ورزش شوم.
یکی از دوستان رقیه او را ترغیب کرد تا خود را با حضور در سالن
تیراندازی محک بزند، او توانست در کوتاه مدت و پس از گذشت کمتر از سه ماه وارد تیم
ملی شده و برای استان و کشور در میادین بین‌المللی افتخارآفرینی کند.
ستاره شدن در محدودیت
سال 97 رقیه شجاعی که برای نخستین بار
تجربه حضور در مسابقات پاراآسیایی را داشت در مسابقات جاکارتا در ماده تفنگ بادی
10 متر ایستاده کلاس SH1 مدال
طلا کسب کرد و قهرمان آسیا شد. او پیش از این مسابقات
اسلواکی و کره جنوبی حضور داشته و موفق به کسب سهمیه مسابقات پاراآسیایی جاکارتا
شده بود.علاوه بر آن این ورزشکار در مسابقات جام جهانی پاراتیراندازی که در امارات برگزار شد توانست در فینال ماده R2 تفنگ
بادی 10 متر ایستاده در کلاس
SH1 با ثبت رکورد 225.6 در جایگاه سوم
قرار گرفته و موفق به کسب مدال برنز شود.
امسال شجاعی به دلیل محدودیت در منابع مالی با سلاح
مشکل‌دار در فینال مسابقات پاراتیراندازی قهرمانی جهان که در سیدنی
استرالیا برگزار شد شرکت کرد و با همتی که داشت توانست در جایگاه پنجم جهان
قرار گرفته و با کسب سهمیه بازی‌های پارالمپیک توکیو به کار خود پایان دهد.
رقیه در این باره می‌گوید: متأسفانه قبل از مسابقات آسیایی قبضه سلاحم
مشکل پیدا کرد، آقای رجبی، دبیر هیئت تیراندازی معلولان و جانبازان قبل از اعزام
سلاحم را تعمیر کردند، اما مناسب با پوزیشن من به هنگام کار نبود، این مشکل سبب شد
تا رکوردی که زدم پائین‌تر باشد. امیدوارم برای مسابقات بعدی مشکل‌ساز نشود.
عضو تیم ملی تیراندازی با تفنگ جانبازان و معلولان از زمانی که وارد ورزش تیراندازی شده درخواست ویلچر مختص این ورزش را
کرده است، اما تاکنون به درخواست او ترتیب اثر داده نشده است، او می‌گوید: احتمال
می‌دهم هیئت تیراندازی جانبازان و معلولان به دلیل محدودیت در منابع مالی نتوانسته
هزینه خرید ویلچر که حدود 10 میلیون تومان است را تامین کند، نمی‌دانم شاید خودم
هم زیاد پیگیری نکردم.
این ورزشکار ضمن قدردانی از تلاش‌های مسئولان اداره کل ورزش و جوانان
و هیئت تیراندازی جانبازان و معلولان استان اضافه می‌کند: مسئولان هیئت از زمانی
که وارد این ورزش شده‌ام سالن رایگان را در اختیارم قرار داده‌اند، من حمایت‌های
آنان را فراموش نمی‌کنم.
شجاعی می‌گوید از ورزش و تکنیکی که دارد لذت می‌برد چرا که تمرکز کردن
به این دو مهم سبب شده تا اعتماد به نفس او بالا رود.
عضو تیم ملی تیراندازی با تفنگ جانبازان و معلولان در پاسخ به این سؤال که دوست داری مدالی که در مسابقات پاراالمپیک
2020 کسب می‌کنی چه رنگی داشته باشد، عنوان می‌کند: به شخصه معتقدم ورزشکاری که
نتواند از کارش لذت ببرد افت می‌کند و احتمال موفقیتش هم کم است. من در لحظه زندگی
می‌کنم و نیم‌نگاهی هم به آینده دارم، برای مدال تلاش نمی‌کنم، تیراندازی را دوست
دارم، بیش‌تر می‌خواهم با ورزش به تعالی روحم برسم اما امیدوارم برای کشور و استانم
افتخارآفرینی کنم.
شجاعی جایگاه فعلی خود در ورزش را مدیون خانواده و به ویژه مادرش می‌داند. عضو تیم
ملی تیراندازی با تفنگ جانبازان و معلولان در این باره می‌گوید: 6 سال پیش که به
دلیل صدمات ناشی از تصادف نتوانستم روی پای خود بایستم احساس می‌کردم دیگر نمی‌توانم
وارد جامعه شوم، باور کردن آن برایم سخت بود.
وی تصریح می‌کند: اگر قرار بود گوشی‌نشینی و دوری از مردم را انتخاب
کنم، زندگی برایم سخت‌تر می‌شد، وقتی با کمک مادرم وارد جامعه شدم و همانند انسان‌های
عادی توانستم کارهای شخصی خود را انجام دهم، او مرا از چاردیواری خانه خارج کرد و
از انزوا نجاتم داد، در ابتدا برای انجام کارهای شخصی‌ام از دیگران کمک می‌گرفتم
اما به تدریج وابستگی‌ام را کم کردم و مستقل شدم.
رقیه ضمن قدردانی از مردم زنجان می‌گوید: هیچ فرقی با قبل ندارم، من
هنوز هم تعاملاتم را با مردم حفظ کرده و مشکلی در روابط اجتماعی با سایرین ندارم.
دیدگاه مردم نسبت به معلولان بسیار مثبت است، من از همشهری‌های مهربانم تشکر می‌کنم،
راننده‌ها به هنگام ترد از خیابان با احترام و با حوصله ترمز می‌کنند تا من بدون
دستپاچگی به مسیرم ادامه دهم.
عضو تیم ملی تیراندازی با تفنگ جانبازان و معلولان که با تشویق‌های پزشکش توانسته در رشته روانشناسی بالینی در مقطع
کارشناسی ارشد را پس از معلولیت و در سال 95 تحصیل کند، عنوان می‌کند: روانشناسی
باعث شد تا در تمامی مراحل زندگی‌ام به آرامش برسم، در حال حاضر نیز تمامی تمرکزم
در ورزش تیراندازی را با تحصیل در این رشته به دست آورده‌ام.
از کسی انتظار ندارم
عضو تیم ملی تیراندازی معلولان و جانبازان معتقد است نخستین چیزی که
شخص معلول برای حضور موفق در جامعه باید مدنظر داشته باشد، این است که خجالت را
کنار بگذارد و برای موفقیت از کسی انتظار نداشته باشد.
او از خانواده‌هایی که سال‌هاست با یک یا چند فرد معلول زندگی می‌کنند
می‌خواهد که اگر عزیزانشان را دوست دارند عدم وابستگی و استقلال را به آن‌ها بیاموزند
چرا که این شکل از دلسوزی برای معلولان بدترین نوع مهربانی است.