اطلس منصف- از وقتی خودش را شناخته شروع به خواندن کتاب کرده است، از هشت  سالگی خواندن داستان‌های بلند برایش جدی شده، شاید هیچ‌گاه فکرش را نمی‌کرد روزی دست به قلم شود و بتواند واژه‌‌ها را خانه به خانه بچیند و ردیف کردنشان در آخر شود داستان.

از یازده سالگی با داستان‌های بلند و کوتاهش قد کشیده است، در ابتدا با داستان‌های کوتاه شروع به کار کرده است، به خواندن کتاب‌های خارجی و رمان‌های جنایی علاقه داشته است و به گفته‌ خودش سبک نوشتنش را هم از همین کتاب‌ها فرا گرفته است.

وی که حالا نوجوانی سیزده ساله شده، دوسال است داستان‌نویسی می‌کند و تاکنون 12 داستان کوتاه و داستان‌های بلندی نزدیک به 80 صفحه هم نوشته است.

اولین کتابش با عنوان "مجموعه داستان‌های هیجان‌انگیز و ماجراجویانه" چندی پیش چاپ شده و مقام آوری‌اش در انجمن ادبیات شهرستان خرم‌دره، بهانه‌ برای گفتگو با "ستایش جعفری"، نویسنده نوجوان این شهرستان را فراهم آورد.

از این موضوع حرف می‌زند که ادبیات برایش امکان فرا رفتن از واقعیت است و به همین دلیل است که سکوی بلندی از تخیلات در داستان‌هایش به چشم می‌خورد.

به گزارش صدای زنجان، "ماجراجوی خودسرانه" یکی از آثار ستایش جعفری که داستانی‌ست ترسناک، با تقسیم‌بندی جالب. دو محور روایت و دو زمان متفاوت را همزمان در دل داستان روایت می‌کند. در ابتدا نویسنده به پرداخت مناسب از فضا و ناحیه‌ وقوع، داستان را به مخاطب ارائه می‌دهد، در خلال این روایت داستان دیگری رخ می‌دهد و ذهن مخاطب را به چالش می‌کشد.

ستایش جعفری معتقد است دخل و تصرفی در انتهای داستان ندارد و خود مخاطب باید واقعیت را از فرا واقعیت تمییز دهد، اکثر داستان‌هایش را با انتهایی باز به پایان می‌برد، و نظرش بر این است که خود مخاطب با هر عقیده و نظری انتها داستان را در ذهنش رقم بزند.

"ماجراجوی خودسرانه" داستانی که راوی خود دچار ترس است و موقعیت را برای پیش بردن داستان در فضای ترسناک و مبهم آماده می‌سازد.

داستان‌های وی از قدرت تخیل فوق‌العاده‌ای برخوردارند که همه ترس‌ها و وحشت‌ها در متن داستان، نتیجه رویاپردازی بلند نویسنده است.

اما آنچه در همه داستان‌های این نویسنده به چشم می‌خورد، فضاپردازی قوی است که آن چنان بی‌نقض انجام شده که خواننده هر لحظه خودش را در آن فضا می‌پندارد.

شیوه نگارش داستان‌های این نویسنده از زبان راویان است و تقریبا نویسنده تلاش کرده است از شیوه باور پذیرتری استفاده کند تا ارتباط خواننده تا آخر داستان برقرار بماند.

سبک این نویسنده، داستان‌های جنایی است که گاهی با صحنه‌های طبیعی عادی وحشت‌آور در آمیخته شده، توصیفات قویی که فضاسازی را به دل مخاطب وارد می‌کند.

در برخی از داستان‌های ستایش جعفری، شخصیت پردازی‌ها و نوع نوشته‌ها بیشتر از حواشی زندگی خودش گرفته شده است که در چند مورد از داستان‌هایش دیده شده است.

وی الهام بیشتر نوشته‌هایش خود را از نویسندگان بزرگ خارجی چون ریکاردو، جوزف و نویسندگان ایرانی چون سپیده شاملو و فریباوفی گرفته و معتقد است با خواندن آثار آنان سمت و سوی نوشته‌هایش بیشتر پیرو این نویسندگان است.

گاهی دلسردی به وجودش رخنه می‌کند اما هیچ‌گاه داستان‌نویسی را کنار نگذاشته و کم و بیش در دو سال اخیر داستان‌نویسی را ادامه داده است.

وی در سه مسابقه شرکت کرده است و کتابی از داستان‌هایش چاپ کرده و این کتاب به مسابقات کشوری ارسال شده است.

این نویسنده نوجوان، رفتن به انجمن ادبیات خرمدره را یکی از اقدامات مهم خود می‌داند و معتقد است در مدت زمان کوتاهی که با انجمن ادبی آشنا شده است و انتقادها و نظرات اساتید را می‌شنود، نوشته‌هایش سمت و سویی بهتر گرفته است.

جعفری دستی در نوشته‌های مینمالیستی هم دارد، تقریبا نوشته‌هایش در این سبک در قالب شعر است که روایت‌گر داستانی‌ست با کلمات کوتاه.

وی سبک پست مدرن را جذاب‌تر می‌داند به خاطر ارتباط قویی که نویسنده با مخاطب از طریق توصیفات مکان و زمان در رخداد داستان دارد.

یک داستان هم در مورد مشکلات کودکان جامعه با عنوان "یک خراش تا جاودانگی" به تحریر در آورده است و مشکلات کودکان کار را در قالب ادبیات با زبانی صمیمی به نگارش در آورده است.

مخاطب‌های این نویسنده، نوجوانان بالای پانزده سال است و در برخی داستان‌هایش برای جوانان نیز نوشته است.

معتقد است نوشته‌های یک نویسنده نباید مختص به فرهنگ و مرز و بوم خاصی باشد و نوع و سبک نوشتن باید به گونه‌ای باشد که هر شخصی با هرنوع اعتقاد و فرهنگی بتواند با آن ارتباط برقرار کند، در همین رابطه هم داستان‌هایی در مورد ادیان‌های مختلفی همچون مسیحیت و آئین بودایی نوشته است.

وی با یکی از داستان‌هایش در همین سبک، در مسابقات به مشکل برخورد کرده است به این علت که داستان فراتر از فرهنگ ایرانی بوده و داروران مسابقه تا قبل از اتمام داستان قصد رد کردند این اثر را داشتند، اما نویسنده در انتهای داستان ذکر کرده بود این داستان هیچ‌گونه توهینی به نژاد و فرهنگ خاصی ندارد و داستان‌اش پذیرفته شده است.

این نویسنده نوجوان امیدوار است تا بتواند کتابش را در تیراژ بالاتر چاپ کند و اسپانسری از نوشته‌های وی حمایت کند تا این کتاب در خارج از استان منتشر شود و مخاطب‌های بیشتری بتوانند با داستان‌هایش ارتباط برقرار کنند.

# داستان؛ ستایش؛ جنایی