معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان زنجان: خانواده عامل مهمی در پیشگیری از حوادث است/ یک روانشناس: فرزندآوری را محدود به تحکیم خانواده و به دنیا آوردن فرزند ندانیم
پایگاه خبری صدای زنجان-
حوادث اخیر استان زنجان را که مرور کنیم؛ مشاهده میکنیم که قربانی این حوادث
بیشتر کودکان و نوجوانان هستند. چه در حادثه غرق شدن خواهری که برای نجات برادر 8
سالهاش جان خود را فدا کرد و در آبگیرهای اطراف سد تهم غرق شد و چه در حادثه
تصادف تلخ کودک پنج سالهای که در خیابان امام خمینی جان خود را از دست داد.
به نظر میرسد بیشتر این حوادث
ناشی از سهلانگاری والدین به وقوع میپیوندند. از همین رو با توجه به نقش والدین
در زمینه پیشگیری این وقایع؛ به نظر میرسد که آموزش و آگاهی بخشی در این خصوص میتواند
در بسیاری از موارد از بروز این حوادث جلوگیری به عمل آورد.
کودکان زیر 5 سال بیشتر در
معرض این حوادث
در این خصوص غلامرضا امیدی، معاون
اجتماعی فرماندهی انتظامی استان زنجان
با اشاره به اینکه عوامل مختلفی در بروز حوادث برای کودکان موثر است، میگوید: با
توجه به آمار و ارقامی که کارشناسان مربوطه ارائه میدهند؛
عمده عوامل مرگ کودکان در اثر حوادث ناشی از حوادث ترافیکی، غرق شدگی، بسته شدن
راههای تنفسی، سوختن با مواد داغ، مسمومیت و سقوط از ارتفاع، خفگی ناشی از دود و
نیش حشرات و گیاهان سمی است.
وی ادامه میدهد: بر اساس آمارهایی
که از سازمان جهانی بهداشت اعلام میشود تعداد قابل توجهی از کودکان روزانه در اثر
این گونه حوادث جان خود را از دست میدهد.
به گفته معاون اجتماعی
فرماندهی انتظامی استان زنجان،
بررسیهای مطالعاتی بر روی
این موضوع در ایران نشان میدهد که کودکان زیر 5 سال بیشتر در معرض این حوادث
هستند و از همین جهت نقش والدین در جلوگیری از وقوع این حوادث اهمیت مییابد.
وی با بیان اینکه علیرغم اینکه
عوامل مختلفی در بروز این حوادث موثر هستند، اما نظارت خانوادهها در کاهش این
حوادث تاثیر به سزایی دارد، اظهار میکند: به جهت اینکه کودک خردسال آگاهی لازم را
نسبت به بسیاری مسائل ندارد، این وظیفه والدین است تا در این زمینه بیشتر بر
کودکان نظارت داشته باشند و آموزشهای لازم را در این زمینه به او بدهند و موارد
ایمنی را به آنها گوشزد کنند.
خانواده عامل مهمی در پیشگیری
از این حوادث است
امیدی با بیان اینکه خانواده عامل مهمی در پیشگیری از این حوادث است،
خاطرنشان میکند: آگاهی دادن به کودکان؛ مراقبت مستمر و رها نکردن آنها میتواند در
کاهش این حوادث کمک کننده باشد. ضمن اینکه به نظر میرسد در حوادث اخیری که در
استان صورت گرفت اگر والدین نظارت بیشتری به فرزندان خود داشتند، این حوادث تلخ به
وقوع نمیپیوست.
به گفته این مسئول هرچه قدر نظارت و حساسیت والدین به مراقبت از فرزندان
بیشتر باشد کمتر شاهد این دست از اتفاقات خواهیم بود. ضمن
اینکه آموزش والدین و کودکان در زمینه بروز این حوادث بسیار اهمیت پیدا میکند.
امیدی معتقد است که بیشتر این حوادث به دلیل عدم توجه و نظارت والدین بر
روی فعالیت کودکان و رعایت نکردن موارد ایمنی رخ میدهند.
وی با بیان اینکه هر چه سطح تحصیلات والدین بیشتر باشد، بروز این حوادث
کمتر است، میگوید: استفاده از کتابها و فیلمهای آموزشی و آموزش والدین از طریق
رسانههای گروهی و گنجاندن موارد ایمنی در کتابهای درسی وسایر موارد آموزشی میتواند
در زمینه کاهش و بروز این حوادث کمک شایانی کند.
فرزندآوری را محدود به تحکیم خانواده
و به دنیا آوردن فرزند ندانیم
در ادامه محسن رضایی، یک روانشناس با اشاره به اینکه
این اتفاقات حاصل عدم مسئولیتپذیری و تعهد والدین است، میگوید: این قضیه از جایی
شروع میشود که دو نفر تصمیم میگیرند با هم ازدواج کنند. وقتی در ازدواج روی تعهد
و مسئولیت پذیری تاکید میشود و عنوان میگردد که دو نفری که قصد ازدواج دارند
حتما بایستی به بلوغ عاطفی و اجتماعی رسیده باشند و این بلوغ را محدود به بلوغ جنسی
نکنند، مربوط به همین مساله است.
وی ادامه میدهد: وقتی دو نفر متعهد
میشوند که مسئولیت زندگی را قبول کنند، از همان ابتدا بایستی فکر بسیاری از موضوعات
را بکنند که یکی از این موارد فرزندپروری است. در بحث فرزندپروری همواره به سه ملاک
امکانات، اطلاعات و مسئولیت کافی والدین مطرح است تا والدین بتوانند کودکی را تربیت
کنند که به درد جامعه بخورد. این موضوع از این جهت اهمیت پیدا میکند که ما
فرزندآوری را محدود به تحکیم خانواده و به دنیا آوردن فرزند ندانیم اگر چه که شاهد
هستیم در طرز تفکر در جامعه فعلی به همین
منوال است منتهی بایستی روی تغییر این طرز تفکر یک میزان کار شود و در این راستا
فرهنگسازی کنیم.
این روانشناس با اشاره به اینکه
وقتی صحبت از تعهد و مسئولیت میشود باید به این توجه کرد که والدین اعم از پدر و مادر
خانواده قطعا مسئولیت فرزند خود را تا رسیدن او به سن قانونی به عهده دارند و از همین
جهت است که 18 سالگی را سن قانونی یک فرد میدانند، خاطرنشان میکند: وقتی والدین فرزند خود را رها میکند
و نظارتی بر روی او ندارند؛ در واقع از زیر مسئولیتی که به دوش آنها با فرزندآوری
گذاشته شده است؛ شانه خالی میکند.
وی با بیان اینکه متاسفانه در حال حاضر یکی از مشکلاتی
که در جامعه با آن درگیر هستیم این است که والدین تصور میکنند چنانکه کودک خود را
از لحاظ مالی (تامین خوراک و پوشاک) تامین کنند وظایف خود را انجام دادهاند،
اظهار کرد: کودکان بایستی در تمام ابعاد مورد حمایت والدین قرار گیرند و کودکی که محبت
نبیند و تنها به لحاظ خوراک و پوشاک تامین شود، مسلما در آینده دچار مشکل خواهد بود
و یا کودکی که با آرامش در خانواده مواجه نباشد، دچار مشکل خواهد بود. مسئولیتی که
والدین برعهده دارند؛ در این زمینه است و باید تمامهای نیازهای مادی و معنوی او را
تامین کند.
والدین امروزی از تربیت
فرزندان خود غافل هستند
رضایی با اینکه متاسفانه والدین امروزی به ویژه
مادران خود را درگیر فضای مجازی کردهاند و از تربیت و پرورش فرزندان خود غافل ماندهاند،
اظهار کرد: کودک در این شرایط به امان خدا رها شده است و بدون هیچ برنامه خاصی در این
زمینه در حال بزرگ شدن است و آموزشهای لازم را در زمینه جلوگیری از این وقابع را
نمیبینند. مادران در این زمینه نه اطلاعات کافی دارند و نه تلاشی برای افزایش این
اطلاعات خود میکنند و متاسفانه
والدین بدون داشتن اطلاعات کافی بچهدار میشوند و در این زمینه مسئولیتی را
هم قبول میکنند که شاید در مواجه با آن سهل انگارانه برخورد کنند.
وی با اشاره به اینکه بایستی
در این زمینه به خانوادهها آگاهیبخشی شود، اظهار میکند: در حال حاضر درد جامعه ما
همین مساله است و بسیاری از این حوادث در جامعه به خاطر همین بیمسئولیتیها و سهل
انگاریها رخ میدهد.
وی با بیان اینکه خانواده و والدین
باید در قبال فرزندانی که به دنیا میآورند احساس مسئولیت کنند و این طور نباشد که
هر کدام از والدین وظایف خود را به گردن دیگری بیندازد، اظهار میکند: اگر هر دو والدین
در این زمینه احساس مسئولیت کنند هیچگاه شاهد بروز این اتفاقات ناگوار نخواهیم بود.متاسفانه
والدین مسئولیت خود را به گردن دیگری میاندازند و کودکان هستند که قربانی این بیمسئولیتیها
میشوند.
خانوادهها پس از حوادث این
چنینی تحت مشاوره قرار بگیرند
این روانشناس با اشاره به اینکه
وقتی چنین اتفاقی میافتد مسلما شوک عمیقی به خانوادهها وارد میشود، اظهار میکند:
این اتفاق به هر شکل و نحو سخت است به ویژه برای زوجهای جوانی که تجربه کافی در زمینه
تربیت و پرورش فرزند را نداشته باشند و قطعا
در این زمینه باید از بیرون از خانواده به این خانواده کمک شود و اقوام و آشنایان و
مشاوران بایستی در این زمینه به کمک این خانواده بیایند و دست به دست هم بدهند و شرایط
را برای بهتر کردن و هضم کردن این اتفاق برای این خانواده فراهم کند.
وی با اشاره به اینکه خانوادهها
متاسفانه پس از این حادثه دو واکنش متفاوت از خود نشان میدهند، میگوید: والدین در
مواجه با این شرایط یا گاها فرزندان دیگر را رها میکنند و این اتفاق آنها را به نوعی
منزوی میکند و کودکان در این شرایط رها میشوند و هیچ توجهی دریافت نمیکنند و یا
از منظر دیگر خانوادهها به فرزندان دیگر خود بسیار توجه میکنند که در این زمینه نیز
حس استقلال او در مراحل دیگر زندگی گرفته میشود.
رضایی میگوید: پس
از این اتفاق و از سرگیری مجددا زندگی، والدین بایستی در تربیت سایر فرزندان حد تعادل
را رعایت کنند و این طور نباشد که با از دست دادن یک فرزند، سایر فرزندان را نیز
به نوعی رها کنند و یا تحت فشار قرار بدهند.
انتهای پیام/
خبرنگار: زهره میرعیسیخانی