مهدی امینی: برخی از مربینماها با تبلیغ ناهنجاریها در صفحات مجازی، حرمت بوکس را میشکنند!
پایگاه خبری صدای زنجان-
ملیپوش زنجانی اسبقِ کیکبوکسینگ با انتقاد از وعده و وعیدهای مسئولان ورزشی در
حمایت از ورزشکاران در صورت کسب مدال از مسابقات برونمرزی میگوید: سالها در
مسابقات ملی و فراملی رشتههای کیکبوکسینگ، کونکفو و مویتای حضور داشته و صاحب
مدالهای رنگارنگ هم شدم، اما مسئولان پس از کسب این مدالها حمایتی که در شان یک
ورزشکار و قهرمان باشد را نداشتند از این رو به خودم قول دادم هرگز به سمت ورزش و
افتخارآفرینی نروم!
مهدی امینی از سال 84 که فدراسیون
کونکفو تشکیل شد تا سال 90 صاحب انواع مدالهای افتخار شده است. او در سال 88 در
رشته کیکبوکسینگ از نفرات ثابت تیم ملی بود اما بدون هیچ توجیحی از لیست کنار
گذاشته شد!
امینی در کارنامه خود کسب مدال
نقره رشته کونکفو در مسابقات کشورهای اسلامی به میزبانی ایران (اصفهان) در سال
85، کسب مدال طلای رشته کونکفو در مسابقات باشگاههای جهان به میزبانی ایران در
سال 86، صاحب مدال جهانی برنز رشته کونکفو در جمهوری آذربایجان در سال 87، کسب
مدال طلا در مسابقات قهرمانی کشور بخش ساندا (رشته ووشو) در سال 90، کسب مدال برنز
جام حصر آبادان در رشته بوکس را دارد.
پیشنهاد کار در فضای سبز به
قهرمان ملی و بینالمللی!
او با اشاره به حضور خود در
اردوی تیم ملی بوکس در سال 92 یادآور میشود: آن زمان به دلیل باندبازی که بود
مسئولان دو نفر از قدیمیهایی که در اردو حضور داشتند برای انتخابی برگزیدند چون
به قول خودشان من جوان بودم و تجربه نداشتم! در حالی که بدن من آماده بود و امید
به گرفتن مدال هم داشتم. آن زمان من تازه ازدواج کرده بودم، این رفتار مسئولان وقت
من را از ورزش دلسرد کرده و سبب شد تا به تدریج از میادین ورزشی فاصله گرفتم و ترجیح
دادم برای تامین معاش خانواده به سمت کارگری بروم!
این قهرمان ملی میگوید: آن
زمان از مسئولان وقت هیئت کونکفو خواستم تا برایم شغلی دست و پا کنند، آنها پیشنهاد
دادند بروم در فضای سبز مشغول به کار شوم! این شغل آبرومندانه است و من قبول دارم،
با احترام به شاغلان در این عرصه، میخواهم بگویم مسئولان به جای اینکه از دست
قهرمان ملی و بینالمللی بگیرند، او را به حال خود رها کرده و چنین پیشنهادهای کاری
دادند! من 2 سال در تهران کارگر ساختمان بودم اما وضعیت کاریام بهم ریخت و به
ناچار به زنجان بازگشتم در حال حاضر نیز در مجموعهای مشغول به کار هستم اما باز
هم دلم نمیخواهد در ورزش حضور فعالانه داشته باشم.
ورزش قهرمانی آخر و عاقبت
ندارد!
امینی بیان میکند: اسم ورزشی
که یک ورزشکار انجام میدهد اهمیتی ندارد زیرا بهدنبال چندین هدف والاتر دست به
فعالیت ورزشی میزند که مهمترین آنها سلامتی جسمی و فکری و هدف دوم کسب مقام برای
کشور و سربلندی ایران عزیز در میادین جهانی است.
ملیپوش اسبق تیم ملی کیکبوکسینگ
با بیان اینکه «ورزش قهرمانی عاقبت ندارد و آخرش پوچ است» میگوید: تا وقتی مدال میگرفتیم
برای مسئولان ارزشمند بودیم و بعد از آن، دیگر ما را نمیشناختند! متأسفانه پس از
پائین آمدن از سکوی افتخار دیگری خبری از مسئولان برای حمایت مالی نبود و با این
کار نشان دادند که مدال و زحماتم ارزشی نداشته و با این کار باعث دلسردی و فناشدن
عرقهایی که در طول تمرینات ریختم شدند. باور کنید عدم حمایت مالی موجب فاصله
گرفتن ورزشکاران از ورزش میشود!
برای رسیدن به سکوها مکملها
را با هزاران زحمت با پساندازی که داشتم تهیه میکردم، با تمرینهای سخت سکوهای اول
تا سوم را تصاحب میکردم آخرش منتظر عملی شدن وعده و وعیدها از جمله «اشتغال» میشدم،
اما میدیدم که سرابی بیش نیست!
امینی که پس از 2 سال از دوری
از ورزش این روزها در گوشهای از رینگ مشغول تمرین بوکس برای سلامت بدن و ساختن
روحیه از دست رفتهاش است، اضافه میکند: به خاطر دل خودم در باشگاه حاضر میشوم
و تمرین میکنم. عدم حضور مجدانه من در ورزش چیزی از تعصبم به رشته بوکس را کم
نکرده است و من همیشه دوست دارم قهرمانان زنجانی را در سکوها ببینم.
وامهای کمبهره به باشگاهداران
کجا رفت؟
وی در پاسخ به علت عدم حضورش
در عرصه مربیگری به صدای زنجان میگوید: در حال حاضر پس از فراغت از کار به خاظر
خودم، همانند سایر ورزشکاران عادی در باشگاه بوکس تمرین میکنم. وقتی مربیان کوچکترین
حمایتی نمیشوند و معطل بیمه که حق اولیه آنهاست، هستند چه علتی دارد وارد شوم؟
امینی انتصاب «غفار امانی» به
عنوان سرپرست معاونت ورزشی اداره کل ورزش و جوانان استان زنجان را فرصتی برای رشد
و ترقی ورزش دانسته و تاکید میکند: ایشان فردی ورزشی است و با مشکل ورزشکاران
آشناست، به نظرم بهتر میتواند مشکل مربیان را درک کرده و دلسوزانه پیگیر حق آنها
شود.
قهرمان اسبق بوکس کشور با
اشاره به درآمد حداقلی مربیان ورزشی در باشگاهها تصریح میکند: برخی از باشگاهها
حتی در پرداخت اجارهبهای اماکن دچار مضیقهاند و درآمد با هزینههایشان همخوانی
ندارد. با شیوع کروناویروس و تعطیلی اجباری باشگاهها وضعیت آنها بدتر شده است.
مسئولان گفتند با اعطای وام کمبهره میزان خسارت وارده را جبران میکنند من از هر یک
از دوستان مربیام پرس و جو کردم بیشترشان گفتند که نتوانستهاند این تسهیلات را
دریافت کنند! خب اگر چنین وامی به ورزشیها دادهاید بگویید بر چه اساسی بوده است؟
وی با اشاره به عدم برنامهریزی
برای حمایت از مربیان ورزشی معتقد است که در صورت عدم چارهاندیشی برای حمایت از
مربیان آنها به تدریج از باشگاهها فاصله گرفته و کارگری را به ورزش ترجیح میدهند
این موضوع سبب میشود که کم کم هیچ ورزشکار مستعدی تربیت نشده و شانس حضور در
مسابقات ملی و فراملی را نداشته باشد.
لزوم رصد عملکرد مربیان بوکس
امینی با بیان اینکه در حال
حاضر حدود 10 مربی کارکشته در خانه بوکس مشغول تمرین با ورزشکاران هستند، تصریح میکند:
متاسفانه در برخی مواقع شاهد حضور افرادی در قالب مربی در باشگاههای بوکس هستیم،
به نظرم اینها اصلا مربی نیستند، مربی بودن لیاقت میخواهد، کسی که اسم مربی روی
خود میگذارد نباید در صفحات مجازی ناهنجاریها را تبلیغ کند، او الگوست و باید
دغدغهاش تربیت شاگردان مستعد باشد. من دلم برای ورزش بوکس و ورزشکاران میسوزد!
وی با بیان اینکه متاسفانه برخی
از مربینماها جو باشگاههای بوکس را خراب کرده و حرمتش را میشکنند از مسئولان
مربوطه درخواست میکند تا با دقت عملکرد و فعالیت مربیان را رصد کنند.
امینی عدم اطلاعرسانی در خصوص
برگزاری دورههای مربیگری در زمان فعالیت هیئت قبلی بوکس استان زنجان را از دیگر
نقاط ضعف دانسته و میگوید: متاسفانه این مهم سبب میشد تا کسی که شایستگی حضور در
عرصه مربیگری را دارد خواسته یا ناخواسته از چرخه خارج شود.
این قهرمان اسبق معتقد است اگر
مسئولان با حمایت خود در هر ورزشی وارد میدان شوند پیشرفت و انگیزه بیشتر هم خواهد
شد. اکثرا ورزشکاران به علت عدم حمایت مالی از ورزش فاصله می گیرند، مطمئن باشید که
در کنار حمایت مدیران ورزشی از ورزشکاران و پیشرفت یک ورزشکار، آینده درخشانی برای
ورزش زنجان رقم خواهند زد.
انتهای پیام/
خبرنگار: لیلا محمدی