پایگاه خبری صدای زنجان- «رویاهای رنگی یک کور مادرزاد»، کتاب جدید سلمان کریمی، نویسنده زنجانی است که به تازگی توسط انتشارات صاد روانه بازار شده است. او نوشتن را با شعر شروع کرده است. بعدها اما مسیر خود را در سال 78 تغییر داده و به سمت داستان گرایش یافته است و سال‌های متمادی را در این راه قلم زده است.

از او تاکنون کتاب‌های چگونه داستان کوتاه بنویسیم؟ و چندین مجموعه داستان گروهی و کودک به چاپ رسیده است اما به نظر می‌رسد که «رویاهای رنگی یک کور مادرزاد» کتاب اولین کار جدی این نویسنده در عرصه نویسندگی خود باشد.

او در این رابطه به صدای زنجان می‌گوید: کارخود را با شعر شروع کردم و بعدها به سمت داستان آمدم! خاطرم هست که یکی از غزل‌هایم را به یکی از اساتید داده بودم تا ایشان برای من نقدی بنویسند و خوب یادم هست که منتقد در انتقاد شعر من نوشته بود که «شما در بحث عروض و قافیه هیچ مشکلی ندارید و شاید جلوتر از بسیاری باشید ولی طرز دیدتان قدیمی است. با شتر به استقبال حافظ رفته‌اید! یا دیدتان را عوض کنید یا شعر را کنار بگذارید».

این انتقاد باعث شد که من شعر را به طور کلی کنار بگذارم و از سال 80 به سمت داستان گرایش پیدا کنم و سفت و سخت آن را ادامه بدهم. هرچند قبل این تاریخ در جسات داستان رفت و امد داشتم و گاهی چیزهایی می نوشتم.

وی  با اشاره به اینکه بالغ بر 15 سال طول کشید که اولین اثرجدی خود را چاپ کنم؛ ادامه می‌دهد: تصمیم جدی‌ام برای نوشتن از سال 86 رقم خورد. تا آن سال هر چه نوشته بودم را کنار گذاشتم و از این زمان تصمیم گرفتم که بنویسم و در این زمینه تمام تلاشم را بکنم.

او درباره رمان «رویاهای رنگی یک کور مادرزاد» می‌گوید: این رمان با اشاره به برخی حوادث پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۷ و حوادث کوی دانشگاه در سال ۷۸، تشابه و تفاوت خاستگاه‌ها بنیان‌های فکری و آرزوها و آرمان‌های دو نسل از جوانان ایران را به چالش می‌کشد.

نگاه جزئی‌نگر نویسنده در توصیف فضاهای بومی و شخصیت‌پردازی مناسب و استفاده خوب از رخدادهای تاریخی و فرهنگی، درک کاملی از سیر حوادث رمان در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. نویسنده به خوبی توانسته در بستر مکانی و زمانی که به نظر چالش برانگیز به نظر می‌رسد، ماجراهایی جذاب، دارای کشمکش و همچنین شخصیت‌هایی ملموس برای خواننده خلق کند و او را به همراهی با اثر ترغیب نماید. این کتاب روایت‌گر آرزوها، دلتنگی‌ها، گم‌گشتگی‌ها و دغدغه‌های اجتماعی دو نسل از جوانان ایران است که سعی در اصلاح جامعه مطابق آمال و آرزوهای خودشان دارند.  

کریمی مدعی است که در زندگی‌ام یک سری اتفاقات بود که همواره ذهنم را مشغول می‌کرد که حوادث پیروزی انقلاب اسلامی و رخدادهای کوی دانشگاه سال 78  از این دسته مسائل بود از همین رو تصمیم گرفتم که در مورد این مسائل بنویسم. همچنین شخصیت داستانی‌ام را شخصی انتخاب کردم که نابینا بود و اگر چه تمایلی به صحبت در زمینه انتخاب این فرد نابینا در رمانم ندارم اما قطعا اگر کسی کتاب را بخواند متوجه خواهد شد که چرا این شخصیت نابینا است و چرا این اتفاقات برای او اتفاق می‌افتد؟

به گفته کریمی ایده اولیه این کتاب در سال 90 به ذهنم رسید و از این سال تحقیقات خود را در زمینه این رمان شروع کردم. در وهله اول در مورد نابینایی و اینکه تفاوت یک نابینای مادرزاد و نابینایی که بعدها بینایی خود را از دست داده است را بررسی کردم و با چند نفری در این زمینه ارتباط گرفتم و سپس به تحقیق در زمینه انقلاب و وقایع کوی دانشگاه پرداختم و به دنبال این بودم که رمانی باور پذیر بنویسم.

وی با بیان اینکه رمان جایی برای از تاریخ نوشتن نیست، اظهار می‌کند: اگر چه رمان جایی برای از تاریخ نوشتن نیست اما نویسنده در رمان‌هایی که در فضای تاریخی اتفاق می‌افتد؛ باید توجه داشته باشد که موضوعی را بنویسد که تاریخ آن را هم رد نکند. از همین من برای تکمیل تحقیقات خود روزنامه سال‌های 56 تا 62 و روزنامه‌های سال‌های 78 را مورد مطالعه قرار دادم و از مواردی که به درد رمانم می‌خورد عکس گرفتم تا بعدها مورد استفاده قرار بدهم و این کارها شاید بالغ بر 5 سال برای من طول کشید.

این نویسنده با اشاره به اینکه نوشتن این رمان یک سال و دو سال بازنویسی آن به طول انجامید؛ اظهار می‌کند: نویسندگان و دوستان خوبی در این زمینه به کمک من آمدند که مجید قیصری، مرد علی مرادی، محمدعلی خامه‌پرست و محمود مرادی و محمدرضا شرفی خبوشان از این دوستان هستند که شاید بارها و بارها کار من را مورد مطالعه قرار دادند و به نقد آن پرداختند تا در پایان کاری شسته و رفته را تحویل مخاطب بدهم.

وی با اشاره به اینکه برای چاپ این کتاب با انتشارات متعددی تماس گرفتم و اثر را برای آنها ارسال کردم؛ خاطرنشان می‌کند: متاسفانه امکان چاپ این اثر با هر کدام از انتشاراتی که گلچین کرده بودم ممکن نشد تا سر انجام انتشارات «صاد» اثر را پذیرفت.

وی در مورد این انتشارات می‌افزاید: انتشارات صاد بیشتر از اینکه به سمت کتاب فیزیکی تکیه داشته باشد، بر روی عرضه کتاب به صورت دیجیتال و صوتی تکیه دارد و به نظر من مخاطب این کتاب‌ها در دوره خاص کنونی مخاطبین بیشتری هستند چرا که با توجه به اینکه انتشارات صاد اکثرا کتاب‌هایی که به چاپ می‌رساند کتاب نویسندگانی است که تازه کار هستند و یک دو اثر بیشتر چاپ نکردند.

وی ادامه می‌دهد: شاید بتوان گفت که آن اقبالی که به بزرگان ادبیات داستانی در حوزه نشر وجود دارد به کتاب‌های این نویسندگان ( نویسندگان تازه کار) وجود نداشته باشد. اما بسیاری از مخاطبان دوست دارند که کارهای نویسندگان تازه کار را نیز مورد مطالعه قرار بدهند که کتاب‌های دیجیتال و صوتی با توجه به قیمتی که دارند می‌تواند نیاز این مخاطبین را برآورده کند.

کریمی مدعی است رویکردی که در بازار نشر وجود دارد و تجربه‌ای که من در ارتباط با ناشرین برای چاپ کتابم به دست آوردم به خود من نشان داد که اکثر ناشرین یک گارد بسته نسبت به نویسندگان تازه کار و یا کتاب اولی‌ها دارند که رد شدن از این حصار و وارد شدن به بازار نشر این ناشرین برای اکثر نویسندگان دشوار است. این انتشارات‌ها محافلی دارند و نویسندگان خاصی را حمایت می‌کنند. اگرچه گاها هم اجازه ورود سایرین در این حیطه را می‌دهند و برای من جالب بود که صاد چنین ویژگی ندارد.

به گفته این نویسنده؛ کار بعدی او (دختر) که در دست اقدام برای چاپ است یک روایت عاشقانه در دوران تسلط فرقه دموکرات در زنجان است که اکنون کار برای چند انتشارات ارسال شده و منتظر پاسخ انتشاراتی‌ها برای چاپ کتاب هستم. کریمی همچنین در حال نوشتن یک رمان دیگر با عنوان «پرستار بخش ویژه» هست که  به موضوع کرونا و پرستاران درگیر بخش ویژه  در بیمارستان‌ها می‌پردازد.

کریمی برای 5 سال آینده ادبیات استان چشم‌انداز مناسبی را می‌بیند و در این زمینه می‌گوید: در جلسه رونمایی کتاب یکی از نویسندگان استان اذعان داشتم ادبیات استان با آثاری که دوستان به چاپ خواهند رساند، رشد مناسبی را خواهد داشت و از یک رکود بیرون خواهد آمد که چاپ کتاب در سال اخیر بیان‌گر این موضوع است.

وی با اشاره به اینکه اگر چه چاپ با انتشارات استان توصیه برخی از دوستان است، اما باید قبول کرد که انتشاراتی‌ها در تهران به پخش کتاب دسترسی بهتری دارند و تحرک خوبی در زمینه پخش کتاب توسط آن‌ها صورت می‌گیرد، اظهار می‌کند: موضوعی که ناشران استان ما کمتر به ان توجه دارند. همچنین در بحث سرمایه‌گذاری شاهد هستیم که ناشرین استان بیشتر تمایل دارند که نویسنده خود در زمینه چاپ کتابش سرمایه‌گزاری کند در حالی که ناشرین در تهران علاوه بر سرمایه‌گذاری، به نویسنده حق‌التالیف هم می‌دهند و از نویسنده حمایت می‌کنند.

 به گفته این نویسنده، پیش فروش کتاب می‌تواند یکی از اقداماتی باشد که در اوضاع بد کتاب می‌‎تواند به کمک ناشرین و مولف بیاید. در کشورهای خارجی هم شاهد همین موضوع هستیم که ناشرین پیش از چاپ کتاب اقدام به پیش فروش کتاب می‌کنند تا ریسک سرمایه‌گذاری برای کتاب پایین بیاید و به نظر من این حرکت باید بسیار گسترده اعمال شود؛ حداقل برای چاپ‌های اول تا دست ناشر بیاید که آیا این کتاب مورد اقبال مردم قرار خواهد گرفت یا خیر؟

انتهای پیام/

خبرنگار: زهره میرعیسی‌خانی