پایگاه خبری صدای زنجان-
سعید مالکی متولد ۶ تیر ۱۳۵۰ است. او از سال ۶۹ در مطبوعات فعالیت داشته و در مقطعی
در روزنامه‌های محلی و سرتاسری قلم‌زده است و هنوز هم به‌صورت خبرنگار آزاد در فضای
مجازی فعالیت دارد. کتاب مجموعه اشعار «خاطره‌های کاه‌گلی» سروده‌هایی از او است
که به اسم «امید پویان» توسط نشر سید و در شمارگان ۵۰۰ نسخه انتشاریافته است. کتاب
دوم او که به‌تازگی با انتشارات مسجد به چاپ رسیده است «یادداشتهای یک دیوانه»
نام دارد.
مالکی در گفت‌وگو با صدای زنجان با اشاره به اینکه یادداشتهای یک دیوانه
ستونی بود در هفته‌نامه پیام زنجان که در دهه 80 انتشار می‌یافت، اظهار کرد: در حقیقت
این مجموعه در دو بخش نثر و شعر نو جمع‌آوری‌شده است که تصمیم گرفته شد که یادداشتهای
موجود در ستونی با همین نام در هفته‌نامه پیام زنجان را به انتشار برسانیم و از همین
رو به کمک دوستان این یادداشتها جمع‌آوری و طی امسال در قالب کتاب یادداشتهای یک
دیوانه به انتشار رسید.
یادداشتهای یک دیوانه از زبان یک دیوانه
نوشته می‌شود
وی با اشاره به اینکه این یادداشتها
مربوط به برهه زمانی خاصی از زندگی نویسنده است و از زبان پسرکی به دخترکی نوشته می‌شود،
گفت: بخش اول این کار به‌صورت نثر و بخش دیگر آن در قالب شعر سپید است. در بخش نثر
این کتاب که یادداشتهای روزانه است که موضوعات از زبان یک دیوانه نگاشته می‌شود
که به سبب دیوانگی حرف‌هایش دارای یک
آشفتگی خاصی است و به لحاظ محتوایی نبایستی به آن چندان توجه داشت و کم‌کم این یادداشتها
به شعرهای سپید تبدیل می‌شود. منتهی شعرها هم از زبان همان شخصیت دیوانه است که در
قالب مسائل سیاسی و اجتماعی و فرهنگی موضوعاتی را مطرح می‌کند و تا حدودی عاشقانه
است.
این نویسنده با اشاره به اینکه
در دهه 80 نیز من نام مستعار امید پویان را برای نوشت ستون یادداشتهای یک دیوانه
انتخاب کرده بودم، گفت: منتهی قبل از استفاده از این اسم در این ستون هفته‌نامه؛
امید پویان یک تخلص شعری برای من بود.
در جمع‌آوری این آثار تلاش شد که چندان تغییری
نیز در آن ایجاد نشود
وی بابیان اینکه در جمع‌آوری این
آثار تلاش شد که چندان تغییری نیز در آن ایجاد نشود، اظهار کرد: در حین ویراستاری
این آثار تلاش شد کمترین میزان تغییرات اعمال شد چراکه می‌خواستم همان حال و هوا و
همان ویژگی‌ها به چاپ برسد.
مالکی بابیان اینکه در همان
دوران نیز نقدهایی به این یادداشتها و شعرها وارد بود، افزود: برخی عنوان می‌کردند
این یادداشتها سروته ندارد و من در مقدمه کتاب هم به این موضوع اشاره کردم و تمام
جوابم به این دسته از انتقادات این بود که از دیوانه‌ای که یادداشت می‌نویسد نباید
توقع داشته باشید که چارچوب‌های دستور زبان فارسی که به آن اعتقاددارید را پیاده
کند. این دیوانه درواقع می‌خواهد حرف خود را بزند و برایش قالب مهم نیست و در ذهن
دیوانه‌اش با کلمات بازی می‌کند و با همان کلمات آشفته افکارش را مطرح می‌کند.
وی افزود: این یادداشتها یک‌میزان
سخت شروع می‌شود ولی رفته‌رفته به یک نظم گفتاری می‌رسند و در قالب شعر سپید خود
را نشان می‌دهد. درواقع می‌توان گفت که در این دوران شاعر رفته‌رفته رشد پیداکرده
است و نویسنده از آن آشفتگی ذهنی که شروع کار با آن مواجه بوده است به یک نظم می‌رسد
منتهی این موضوع زمان برده و نویسنده پس از طی چند سال به این پختگی رسیده است.
وی در مورد انگیزه اصلی خود در
نوشتن این ستون و چاپ کتاب پس از یک دهه اظهار کرد: به‌هرحال پشت هر نوشته‌ای انگیزه‌ای
وجود دارد و در مورد این یادداشتها می‌توان اذعان کرد که نویسنده دچار یک آشفتگی
ذهنی بوده است و یک تعهد عاشقانه‌ای به این موضوع داشته است و از این نظر این یادداشتها
را ثبت کرده است. در حقیقت این ستون به‌صورت ناگهانی نوشته شد و بعدتر من تصمیم
گرفتم که این موضوع را ادامه بدهم.
آشفتگی کلمات در این نوشته‌ها به‌نوعی آشفتگی
ذهن نویسنده را نشان می‌دهد
این شاعر خاطرنشان کرد: آشفتگی
کلمات در این نوشته‌ها به‌نوعی آشفتگی ذهن نویسنده را نشان می‌دهد و درواقع نویسنده
فشار ذهنی که در این مورد داشته است را روی کاغذ آورده است و چند سالی هم طول کشیده
است که نویسنده به آن ثبات ذهنی هم برسد .
وی با اشاره به اینکه من از
همان ابتدا هیچ ادعایی در مورد کارهایم ندارم و خود را شاعر نمی‌دانم، افزود: معتقدم
که بیشتر روزنامه‌نگار هستم. اکنون یک کتاب تاریخ شفاهی و دو رمان در دست نوشتن
دارم که امید است به‌زودی به اتمام برسند.
شعر برای من همواره معبری برای فرار از فشارهای
کار روزنامه‌نگاری بوده است
مالکی افزود: شعر برای من
همواره معبری برای فرار از فشارهای کار روزنامه‌نگاری بوده است و از همین رو هر نقدی
هم به این کار وارد بشود را وارد می‌دانم و از انتقادات هم استقبال می‌کنم و هرگز
این ادعا را ندارم که شاعر هستم. منتهی نوشته‌هایی که می‌نگارم، مخاطب‌هایی را هم
دارد که این مخاطبین باعث شده‌اند تا من به سمت چاپ این کارها بروم و کتاب را به
انتشار دربیاورم.
این شاعر افزود: مجموعه اول من
شعر سپید است و در حقیقت بدون هیچ پیوستگی؛ شعرهایم ماهیت خود را دارند و کتاب دوم
من نیز در قالب یادداشت‌هایم است که با عنوان یادداشتهای یک دیوانه به چاپ رسید
که یک هویت مستقل دارد. دو مجموعه دیگر هم وجود دارد که دفتر سوم و چهارم هستند که
در آینده نزدیک امیدوارم جمع‌آوری و به چاپ رسد.
مالکی خاطرنشان کرد: این کتاب
با انتشارات« مسجد» به انتشار رسیده و سازمان تبلیغاتی رسا کارهای مربوط به این
کتاب را به انجام رساند و در حدود 500 نسخه به چاپ رساند. قیمت هر کتاب نیز حدود
60 تا 70 تومان خواهد بود.
وی بابیان اینکه چاپ کتاب در
وضعیتی که کاغذ گران است و مخاطب اندک؛ درواقع دیوانگی کامل است، گفت: با توجه به
اینکه مخاطبین شعر کاهش‌یافته است و ما اکنون دچار مشکل مخاطبین هستیم. نمایشگاه
کتاب تهران نیز امسال نشان داد که شاهد یک فاجعه در این خصوص هستیم و در این شرایط
من این کتاب را با هزینه شخصی خود به چاپ رساندم و کاملاً مستقل است.
این شاعر افزود: دلیل چاپ این
کتاب هم این بود که خود را به این موضوع متعهد می‌دانستم و معتقد بودم که این کار
را انجام بدهم و قولی هم به کسی داده بودم که به همین جهت این کار را با همه ضررهایی
که داشت انجام دادم.
وی بابیان اینکه متأسفانه
ارگان و مجموعه فعال و کارآمدی در استان در حوزه نویسندگی وجود ندارد که فعال باشد
و با رسانه‌ها در ارتباط باشد، افزود: اکنون این کمبود را ما شاهد هستیم و به همین
دلیل ما نویسندگان جوان نداریم و تشویق به نویسندگی در استان وجود ندارد.
وی در پاسخ به سؤال اینکه «آیا
شاعر وظیفه دارد دغدغه‌های جامعه خود را مطرح کند و آیا شما در اشعار خود دغدغه‌های
اجتماع را مطرح می‌کنید؟» افزود: شاعر وظیفه‌ای ندارد که به دنبال نیازهای و دغدغه‌های
جامعه باشد اما به‌هرحال چون در جامعه زندگی می‌کند، متأثر از جامعه و رخدادهایی
که در اطرافش رخ می‌دهد است و در مقاطع مختلف اجتماعی شاعر با توجه به احساساتی که
در هر برهه زمانی دارد، نیاز خود را برطرف می‌کند اما بااین‌حال چون در جامعه زندگی
می‌کند متأثر از جامعه است و رخدادهایی که در اطرافش اتفاق می‌افتد؛ نمی‌تواند از
او منفک باشد و با توجه به نگاه احساسی که به مسائل دارد با کلمات بازی می‌کند و آن‌ها
را روی کاغذ می‌‌آورد و شعر من خاص عاشقانه نیست و در مقاطع مختلف بر اساس زندگی و
برداشت‌های افراد از دغدغه‌های جامعه اشعاری سروده می‌شوند. شعر در لحظه است و در
لحظه‌ای که می‌شناسیم شاید متأثر از دغدغه اجتماعی و رویدادهای تاریخی و احساسات
شخصی هستند.
انتهای پیام/
خبرنگار: زهره میر عیسی خانی