پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ سمیه محرمی: مرحوم میرصدرالدین بهروز احمدی یکی از اساتید رشته هنر در استان زنجان بود که در دوران تدریس خود شاگردان توانمندی را تربیت کرده بود. شاگردانی که این بار برای گرامیداشت یاد و خاطره وی دور هم جمع شدند.

صدای گام‌های محکم و استوارش هنوز در راهروی هنرستان «ارفعی زرندی» (واقع در منطقه هنرستان زنجان) به گوش می‌رسد همان مدرسه‌ای که در حافظه‌اش خاطرات سخت‌گیری‌های استاد هنر را به خاطر دارد، از تکالیف سنگینش تا اشک‌ها و خنده‌های دانش‌آموزانش همگی جزوی از خاطرات دانش‌آموزان هنرستان‌های زنجان از استاد میرصدرالدین بهروز احمدی است.

ادای احترام به استاد حالا بهانه‌ای شده است تا دانش‌آموزان مدرسه ارفعی زرندی بار دیگر گرد هم آمده و خاطره روزهای گذشته را تکرار کنند دانش‌آموزانی که حالا هر کدام در رشته خود استاد شده و راه دبیر قدیمی را ادامه می‌دهند تا منش استاد فراموش نشود.

بهزاد، فرزند مرحوم میرصدرالدین بهروز احمدی در گفت‌و‌گو با صدای زنجان با اشاره به اینکه وی در سال ۱۳۱۸ چشم به جهان گشود و در سن ۱۴ سالگی پدر خود را از دست داد، اظهار می‌کند: دبستان و راهنمایی را  در زنجان خواند ولی به دلیل علاقه‌اش به هنر به دبیرستان هنر در تهران رفته و بعد در دانشکده هنرهای تجسمی و زیبا ادامه تحصیل می‌دهد.

بهروز احمدی با اشاره به اینکه در زمان ازدواج در سپاه دانش فعال بود و در مدارس مناطق محروم آموزش می‌داد، ادامه می‌دهد: وی برای ادامه تحصیل در رشته هنر به تهران بازمی‌گردد ولی به دلایلی این موضوع میسر نشده و در آنجا به عنوان آموزگار دبستان کار خود را آغاز کرد.

وی اضافه می‌کند: در زمان فیاضی مدیر کل آموزش و پرروش وقت به زنجان دعوت و به عنوان رئیس امور تربیتی اداره آموزش و پرورش منصوب می‌شود.

فرزند استاد در ادامه با اشاره به قرار گرفتن در سالروز فوت میرصدرالدین بهروز احمدی با بیان اینکه یک ایراد ایرانی‌ها مرده پرستی آنها است، عنوان می‌کند: باید از ظرفیت افراد در زمان حیاتشان استفاده شود نه اینکه اساتید در همه حوزه تنها پس از مرگشان مورد تقدیر قرار گیرند.

فرزند مرحوم بهروز احمدی با اشاره به اینکه باید این ایراد را رفع کرده و بیشتر برای افراد زنده احترام قائل باشیم، بیان می‌کند: این یادبود با همکاری شاگردان پدر که حالا هر کدام برای خود هنرمندی شده‌اند برگزار شده است.

وی ادامه می‌دهد: وی نقاشی را از سال ۱۳۳۸ آغاز کرده و اولین نمایشگاه نقاشی در زنجان را در تنها سالن موجود زنجان که حالا به سازمان انتقال خون تبدیل شده، برگزار کرده است.

فرزند استاد با اشاره به اینکه نخستین تابلو تاریخ‌دار وی برای ۶۲ سال پیش است، اضافه می‌کند: وی همواره نقاشی و خط را ادامه می‌دادند در ارفعی زنجان تدریس نقاشی و خط داشتند و در کنار آن در منزل هم آموزش خصوصی داشتند.

فرزند مرحوم بهروز احمدی تصریح می‌کند: تا لحظه آخر قلم چه نقاشی و چه خطاطی از دستش نیفتاد و آخرین بوم‌‌ها ناتمام مانده و به دلیل بیماری نتوانست تجسمات ذهنی خود را به تصویر بکشد.

آموزش در زنگ تفریح

یحیی رحمتی، مدیر کل سابق میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان زنجان یکی دیگر از شاگردان مرحوم استاد بهروز احمدی می‌گوید: نخستین کشف آقای احمدی من بودم قبل از حضور در هنرستان در مدرسه راهنمایی انوری حضور یافتم و در آنجا با استاد آشنا شدم.

شاگرد مرحوم استاد بهروز احمدی با اشاره به اینکه زنگ هنر همیشه یک زنگ تفننی بود و هیچ چیزی از آن درنمی‌آمد، بیان می‌کند: تا اینکه یک معلم جدی برای این کلاس حضور یافت و تمرینی به ما داد و گفت طرحی بکشید با تجسم یک انسان که در حال زدن تیشه به سندان است، من طراحی خوبی داشتم طرح را زدم پرسید چه کسی آن را کشیده با ترس گفتم من کشیدم وی به نوعی به طرح من شک کرد برای همین گفت یک بار دیگر آن را بکش و من بار دیگر آن طرح را کشیدم.

یحیی رحمتی با اشاره به اینکه از آن پس اجازه رفتن به زنگ تفریح را نداشتم و سختگیری بر من بیشتر شد، آن روزها برای من خوب نبود ولی بعدها مدیون همین سختگیری‌ها بودم که از ساعات استراحت خود برای تمرین دادن من گذشت، اضافه می‌کند: وی به من یاد داد چگونه ترسیم کنم و به لطف حمایت‌های استاد همان سال در مسابقات نقاشی رتبه اول را کسب کردم.

وی با بیان اینکه با وجود داشتن زمینه هنری در خانواده پس از آشنایی با استاد احمدی هنر را به صورت جدی دنبال کردم، ادامه می‌دهد: خیلی زود و پیش از آغاز تحصیل در دانشگاه تدریس درس نقاشی را آغاز کردم و با رتبه پنج در کنکور قبول شدم.

شاگرد مرحوم استاد بهروز احمدی با اشاره به اینکه قدردانی از استاد احمدی نباید تنها به برگزاری یک برنامه معطوف شود، ادامه داد: باید قبول کنیم جای احمدی‌ها خالی است که بشود خیلی چیزا از آنها آموخت.

دلگرمی به روش استاد احمدی

رضا نجفلو، استاد هنر و شاگرد مرحوم استاد بهروز احمدی نیز با اشاره به اینکه استاد احمدی یکی از متفاوت‌ترین استادهای زندگی بنده بود، می‌گوید: من پس از پایان دوره راهنمایی برای ادامه تحصیل در رشته هنر به هنرستان رفتم و برای اولین بار با وی ملاقات کردم.

استاد هنر زنجان بیان می‌کند: این استاد سخت‌گیری‌هایی داشت که دانش‌آموز را برای بهتر شدن تربیت می‌کرد و امروز قدر تلاش‌های ایشان را می‌دانیم.

وی با تعریف خاطره‌ای از مرحوم استاد بهروزاحمدی با اشاره به اینکه سال ۱۳۶۹ زمانی که برای کنکور هنر در تهران به دانشگاه امیرکبیر مراجعه کرده بودیم، وی را در مقابل درب ورودی حوزه امتحانی دیدیم، اضافه می‌کند: او برای انگیزه دادن به دانش‌آموزانش تا آنجا آمده بود و سعی کرد با صحبت‌های انگیزشی، دانش‌آموزان را آرام کرده و آنها را برای حضور در جلسه امتحان آماده کند.

شاگرد استاد مرحوم بهروز احمدی و استاد هنر با اشاره به اینکه استاد احمدی به تعدادی از ما گفت شما حتما در کنکور قبول می‌شوید برای همین از من قول گرفت بعد از پایان کنکور و پذیرش در دانشگاه هر سال به مدرسه بیایم و با صحبت دانش‌آموزان برای شرکت در کنکور آرام کنم، ادامه می‌دهد: من به این قول خود هم وفا کردم و هر سال با حضور در مدرسه سعی کردم دانش‌آموزان را با ماهیت کنکور و عدم نگرانی از نتیجه آن آشنا کردم.

وی با اشاره به اینکه مرحوم استاد احمدی یکی از برترین اساتید خوب دوران تحصیل وی و برخی از دانش‌آموزان هنر در استان زنجان است، اضافه می‌کند: به همین دلیل با دعوت از دانش‌آموزانش شاهد حضور آنها در این مجموعه هستیم چرا که استاد احمدی حقی بر گردن همه ما داشته و ما خود را مدیون او می‌دانیم.

استاد تدریس متفاوت

جمال رحمتی یکی از شاگردان استاد بهروز احمدی و مجسمه‌ساز زنجانی نیز با اشاره به اینکه نخستین برخورد من با استاد احمدی نه به مدرسه ربطی داشت و نه هنر اظهار می‌کند: وی را در سبزه‌میدان دیدم و با خود فکر می‌کردم این آقا چه استایل متفاوتی برای زنجان دارد، بنده وی را نمی‌شناختم تا اینکه یک روز به طور اتفاقی وی را دیدم و در ذهنم ماند.

وی با اشاره به اینکه یک روز در کلاس درس شیمی به یک اصطلاح خندیدم و به همین دلیل از کلاس درس اخراج شدم، عنوان می‌کند: معلم به من گفت از کلاس برو بیرون و از آن لحظه من تصمیم گرفتم دیگر تحصیل در رشته تجربی را ادامه ندهم.

رحمتی با اشاره به اینکه این اخراج نقطه شروع جدیدی در زندگی من بود، اضافه می‌کند: از آن زمان تصمیم گرفتم تحصیل خود را در هنرستان ادامه دهم.

شاگرد مرحوم استاد بهروز احمدی با اشاره‌ به اینکه در هنرستان دیدم همان مرد متفاوتی که در خیابان‌های زنجان دیده بودم در حال آزمون گرفتن از ما است، بیان می‌کند: از لحظه برخورد با ایشان رفتارشان را نیز متفاوت دیدم وی فردی با پرستیژ و با اصول و قاعده و منظم بود.

وی با بیان اینکه نظیر وی را ندیده بودم چرا که او مدیریت و برنامه‌ریزی ویژه‌ای در کارهای خود داشت، تصریح می‌کند: وی سخت‌گیری ویژه‌ای در تدریس خود و تکالیف داشت و در صورت اعتراض دانش‌آموزان به تکالیف سنگین خود آنها را تشدید می‌کرد تا این حد که امکان اخراج آنها وجود داشت‌.

رحمتی با اشاره به اینکه گاهی تکالیف به حدی سنگین بود که امکان داشت دانش‌آموزان نتوانند آن را انجام دهند و اخراج شود که نمونه‌های آنها را داریم، بیان می‌کند: سخت‌گیری اوایل برای دانش‌آموزان اذیت‌کننده بود و افراد در این زمینه اذیت می‌شدند اما در ادامه متوجه شدیم این تکالیف چقدر ما را ساخت و به نظر من آقای احمدی متفاوت بودند چرا که در کنار تدریس چیزی آموزش داد که به درد زندگی ما می‌خورد.