زهره میرعیسی‌خانی- چندی پیش سه فیلمنامه «فالوئر»،
«چند می‌گیری گریه کنی؟2» و «به عقب برنمی‌گردیم» پروانه ساخت خود را با موافقت شورای
ساخت سازمان سینمایی اخذ کردند. فیلم «به عقب برنمی‌گردیم» به تهیه‌کنندگی بهمن کامیار،
کارگردانی و نویسندگی پویا نبی از هنرمندان جوان زنجانی، از جمله این فیلمها بود که
به همبن منظور روزنامه صدای زنجان پای صحبت‌های این کارگردان و نویسنده زنجانی نشست
تا بخشی از دغدغه این هنرمند را با خوانندگان خود در میان بگذارد.
پویا نبی، با اشاره به اینکه فیلم «عقب برنمی‌گردیم»
اولین فیلم سینمایی من است، گفت: تهیه‌کننده این فیلم آقای «بهمن کامیار»هستند که دوستداران
سینما ایشان را با تهیه‌کنندگی فیلمهایی مثل «سد معبر» محسن قرایی، «شیفت شب» نیکی
کریمی و «من» سهیل بیرقی، «در وجه حامل» و فیلم «مرداد» می‌شناسند.
وی در خصوص فیلم به «عقب برنمی‌گردیم»، افزود:
این فیلم یک اکشن کمدی است که فیلم ماجرایی با رگه‌هایی از طنز است و اصرار دارم که
بگویم فیلم طنز صرف نیست و فیلم اگر ساخته شود و ببینید، متوجه خواهید شد که بخش اندکی
از فیلم، خنده‌دار است و بیشتر، این فیلم داستان زندگی دو فرد است که وارد ماجرای پیچیده‌ای
می‌شوند و رگه‌های اکشن و ماجرایی‌اش بیشتر از کمدی است ولی به هر حال یک طنازی هم
در داخل فیلم جاری و ساری است که تا انتهای فیلم ادامه دارد.
این کارگردان در پاسخ به اینکه «اسم این فیلم به
نوعی تداعی‌کننده برخی از جریانات سیاسی است، آیا فیلم سیاسی است؟» افزود: نه، در واقع
داستان این فیلم داستان زندگی دو فرد است که همیشه در زندگی بازنده بودند و در آستانه
42 سالگی تصمیم می‌گیرند که دیگر به عقب برنگردند و این دیالوگی است که یکی از شخصیت‌ها
در فیلم می‌گوید که "من دیگه برنمی‌گردم به عقب، من دیگه آن آدم سابق نیستم، من
می‌خواهم زندگی جدیدی رو داشته باشم".
نبی افزود: برنامه ما این است که بعد از ماه رمضان
پیش تولید فیلم را به صورت جدی آغاز کنیم و در حدود 50 جلسه برای ساخت این فیلم تخمین
زده شده است. امکان اینکه به جشنواره فجر برسد نیز وجود دارد و اگر طبق برنامه‌ریزی،
ساخت فیلم پیش برود، فیلم اواخر آبان ماه و یا اوایل آذر ماه آماده نمایش است اما یک
میزان شرایط اقتصادی سینمای ایران قابل پیش‌بینی نیست. ضمن اینکه شرایط ساخت فیلم شرایط
آسانی نیست و فیلم سخت و پیچیده و در عین حال گران است و این فیلم در واقع پر از سیاهی‌لشکر
است و دوره‌های زمانی مختلفی نظیر دوره هیتلر، کمال‌الملک و 22 بهمن را در خود گنجانده
است و باید ببینیم که شرایط تولیدش مهیا می‌شود یا خیر تا بتوان پاسخ داد به جشنواره فجر خواهد رسید یا نه؟ اما اگر همه چیز
مسیر خود را به خوبی پشت سر بگذارند امکان شرکت این فیلم در جشنواره فجر وجود خواهد
داشت.
این کارگردان در پاسخ به اینکه «آیا در زمینه انتخاب
بازیگران صحبت‌هایی صورت گرفته است و آیا از بازیگران چهره در این فیلم بازی خواهند
کرد؟»، گفت: در خصوص این موضوع صحبت‌هایی صورت گرفته است و برخی از بازیگران برای نقش‌آفرینی
در این فیلم انتخاب شده‌اند اما هنوز به مرحله عقد قرار‌داد نرسیده‌‌ایم ولی به هر
حال می‌توان اذعان کرد که فیلم پر بازیگری است و چند تن از بازیگران چهره در این فیلم
نقش‌آفرینی خواهند کرد ضمن اینکه سعی شده است تا ترکیب متنوعی از بازیگران را در این
فیلم بگنجانیم یعنی هم از بازیگران جدی و هم بازیگرانی که سبقه طنز دارند در این فیلم
بهره ببریم.
نبی با اشاره به برخی از مشکلات سینمای ایران خاطرنشان
کرد: در حال حاضر دو مشکل سینمای ایران را درگیر کرده است که یکی از این مشکلات در
حوزه تولید است و دیگری در حوزه پخش. در حوزه تولید به دلیل اینکه متاسفانه یک سری
از پول‌هایی که موسوم به پول‌های کثیف و یا باد‌آورده هستند، در چند سال اخیر در سینمای
ایران رخنه کرده است و اکنون هم دادگاه برخی از آنها تشکیل می‌شود که در سریال‌های
شاخص سینمای خانگی سرمایه‌گذاری کرده بودند و با توجه به اینکه این پول‌ها از منبع
قانونی تولید نشده بودند در نتیجه خیلی راحت هم خرج می‌شدند و همین موضوع باعث شد که
هزینه تولید فیلم‌های سینمایی ایران به نسبت دو سال قبل، 3 یا حتی 4 برابر شود و دستمزدها
بالا برود که همین مسائل تولید فیلم را در سینمای ایران بسیار سخت کرده است به طوری
که می‌توان گفت در حال حاضر سینمای مستقل در ایران تقریبا وجود ندارد و این مسئله به
خصوص فیلمسازان جوان‌تر و فیلم‌اولی‌ها و دوستانی که می‌خواهند در جریان سینمای متفاوت‌تری
فعالیت داشته باشند امکان اینکه به ایده‌آلشان برسند بسیار دشوار شده است و شاید از
هر 100 نفر یکی به ایده‌آل خود در این زمینه برسد.
این کارگردان ادامه داد: بخش دوم مربوط به اکران‌ها
است. ما در واقع به دلیل اینکه همواره خواسته‌ایم سینمایمان را پر از تولید نشان بدهیم،
بیشتر حواسمان به کمیت تولیدات بوده است و مدیران فرهنگی ما برایشان بسیار اهمیت داشته
که در آستانه دهه فجر بگویند که ما این تعداد فیلم تولید کرده‌ایم بدون اینکه به این
موضوع توجه داشته باشند که ناوگان پخش و اکران برای اکران این فیلمها مناسب نیست.
پس از این همه ساخت و ساز در سطح تهران و شهرستان‌ها در حدود 500 و خرده‌ای سالن استاندارد
در ایران داریم و سالانه در حدود 70 تا 80
تا فیلم سینمایی تولید می‌کنیم که با فیلم‌سوزی و اکران‌های اجباری، به زور 55 فیلم
اکران می‌شود و 15 فیلم بدون اکران می‌مانند که بسیاری از این اکران‌ها پشت سر هم صورت
می‌گیرند.
وی با اشاره به اینکه بخش اکران متولی چندانی ندارد،
افزود: بایستی وضعیت سالن‌های سینمایی بهبود یابد و تعداد سالن‌های ما حداقل به
800 مورد برسد تا بتواند جوابگوی اکران و این حجم از تولیدات باشد چرا که به هر حال
کارگردان‌ها فیلم می‌سازند که اکران شود و خوب دیده شود و فروش داشته باشد و تهیه‌کننده
و فیلمساز با توجه به این اکران و فروش مسیر کاری خود را ادامه دهند.
نبی تصریح کرد: در حال حاضر طبق آمار موجود تقریبا
از 50 فیلمی که در طول سال اکران می‌شود، 35 موردش ضرر کامل می‌کنند که می‌توان اذعان
داشت که یکی از دلایلش هم مربوط به این است که ناوگان اکران محدود است و یک فیلم با
توجه به اینکه بازیگر چهره دارد و یا اینکه کارگردان و تهیه‌کننده آن نفوذ بیشتری دارد
و یا قصه عام‌تری دارد، 40 سالن را به خود اختصاص می‌دهد ولی فیلمی دیگر این طور نیست
و فروش چندانی هم نمی‌کند که به نظر می‌رسد باید در این زمینه نهضت جدی سالن‌سازی در
ایران تشکیل شود تا بتوانیم از این وضعیت درآییم.
وی در پاسخ به اینکه «اگر توصیه‌ای و یا حرفی برای
کار اولی‌ها دارید با توجه به اینکه کمتر سرمایه‌گذاری در جامعه سینمایی امروز سراغ
این قشر از سینماگران می‌رود مطرح کنید»، اظهار کرد: من به هر حال توصیه‌ای نمی‌توانم
بکنم اما می‌خواهم بگویم که فقط ناامید نشود چون به هر حال می‌دانم که فیلم‌سازی در
ایران به ویژه فیلم‌سازی اول بسیار سخت شده است و آرزو دارم که هر کسی که عاشق سینما،
به خاطر خود سینماست بتواند هر چه سریع‌تر ازجریان‌های موجود در این سینما عبور کند
و امیدوارم که نگاهشان هم فقط نگاه جشنواره‌ای نباشد و برای بقای در این سینما فیلم
بسازد چرا که ما فیلمسازانی در تاریخ سینمایی ایران داریم که فیلم اولشان بسیار مورد
تشویق منتقدان قرار گرفته است اما پس از آن فیلم دیگری نساخته‌اند و یا فیلم دومشان
با یک فاصله طولانی ساخته شده است و یا مسیر فیلمسازی‌شان به طور کلی عوض شده است که
به نظرم بایستی با یک استراتژی درست‌تری وارد این حیطه شوند و باستی شرایط اقتصادی
را بسنجند و هم به دنبال این باشند که هزینه‌ای که سرمایه‌گذار در این زمینه هزینه
کرده را برگردانند تا هم او بتواند در سینما بقا داشته باشد و هم کارگردان، در کنار
اینکه فیلم ساخته شده هم باید فیلمی باشد که مورد توجه منتقدین قرار گیرد که خود به
خوبی می‌دانم این موضوع بسیار سخت است اما انتظار می‌رود که یک کارگردان به این موضوعات توجه داشته باشد.
#پویا نبی، به عقب برنمی‌گردیم، مردم