الهام احمدی- کارگران سال جدید را علاوه  بر مشکلات و استرس‌های همه ساله‌ای که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، متفاوت‌تر آغاز کردند چرا که کرونا و مصیبت‌های آن بیش از همه بر سر این قشر سایه انداخته و بسیاری از آنان حتی اندک امید خود را نیز به کاری که داشتند از دست دادند.

اغلب کارگران قبل از شیوع کرونا هم به دلیل گرانی و تورم روزگار سختی  داشتند ولی  در حال حاضر با رکود اقتصادی و تورم ناشی از این ویروس، مشقت‌بارتر هم شده است. ظاهراً بحران اقتصادی ناشی از کرونا که به سیاه‌ چاله‌ای تبدیل شده، قشر کارگر را بیشتر در خود فرو می‌برد.

در آستانه نخستیم روز ماه می میلادی، هم‌زمان با روز کارگر که امسال مصادف با ۱۲ اردیبهشت است، گزارش‌هایی از تعدیل نیروی کار در واحدهای تولیدی، اخراج کارگران و به تعویق افتادن پرداخت حقوق آن‌ها به گوش می‌رسد که بیانگر بحرانی شدن وضعیت قشرهایی است که در شرایط عادی نیز برای تأمین نیازهای ابتدایی دچار دردسر هستند. وضعیت کارگران و بیکاری آنان به قدری بحرانی بوده که 10 اردیبهشت رئیس قوه قضائیه به سازمان بازرسی کل کشور ماموریت داد تا نهایتاً ظرف ۱۰ روز به مشکلات حوزه کارگری رسیدگی شود.

نگرانی از امنیت شغلی، قراردادهای تحمیلی، عدم ارتباط با مسئولان، وجود تشکل‌های کارگری که در تنگنا بوده و برخی هم منفعل هستند، بیمه سلامت و وضعیت بازنشستگی از جمله مشکلاتی است که کارگران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و همواره برای کسب حقوق قانونی خود می‌بایست با نگرانی و چانه‌زنی مواجه شوند.

موضوعی که ندرلو، عضو مجمع عالی نمايندگان كارگران كشور نیز بر آن اشاره داشته و بر این باور است که مطالبه کارگران تاکنون محقق نشده است و دستمزدی که برای یک کارگر تعیین کردند به هیچ عنوان کفاف زندگی او را نمی‌کند.

وی ضمن انتقاد به حقوق تعیین شده از وزیر و یا هر مسئول دیگری که حقوق 2 و میلیون و 800 هزار تومانی را برای کارگر تصویب کرده خواست تا برای امتحان هم که شده یک ماه خودش با این حقوق زندگی کند تا درد کارگر را بفهمد و بداند که این حقوق‌ها کفاف زندگی را در این وضعیت نمی‌دهد.

به گفته این مسئول تعیین دستمزد 2 میلیون و 800 هزار تومانی در ظاهر است و بسیاری از کارفرماها عیدی و سنوات نمی‌دهند تا به این میزان دریافتی برسند چرا که در برخی کارگاه‌های تولیدی و یا صنایع، حتی یک میلیون تومان را کارفرما به زور پرداخت می‌کند.

ندرلو معتقد است برخی كارفرمانماها با سوء‌‌استفاده از بيكاری حاكم بر جامعه، قراردادهای موقتی را با كارگر منعقد می‌كنند كه در آن تمامی پرداختی‌ها طبق قانون لحاظ می‌شود در حالی كه در واقعيت بيش از 80 درصد آن به جيب كارگر نمی‌رود ولی در ابتدا از كارگر امضا می‌گيرند و همين عامل سبب می‌شود كه نتوانند بعداً حق‌شان را مطالبه كنند و به محض اعتراض از كار اخراج می‌شوند.

وی يكی از معضلات جامعه كارگری را وجود قراردادهای سفيد امضا و موقت دانسته و تأکید کرد تا زمانی كه اين معضل برطرف نشود چانه‌زنی بر سر افزايش دستمزد تأثيری بر دستمزد بخش قابل توجهی از كارگران ندارد.

عضو مجمع عالی نمايندگان كارگران كشور ضمن انتقاد از حساسیت‌ها و نگاه‌های موجود به حقوق مسلم کارگر و تلاش برای به حداقل رساندن آن تصریح کرد: چرا باید کارگر تاوان برخی تفکرات حاکم در راستای حمایت از کارفرماها را بدهد؟ مگر کارفرما که سالی دو بار قیمت کالای تولید خود را افزایش می‌دهد حقوق  کارگر را نیز به تبع آن تغییر می‌دهد؟ چرا چشم‌شان را به حقوق اندک کارگر دوخته‌اند و تمام تلاش خود را برای کاهش آن انجام می‌دهند؟

عرضه عمومی شستا، دست‌درازی به اموال کارگر است

وی به فروش سهام شستا و عرضه عمومی آن اشاره داشته و تصریح کرد: مگر شستا حق آنان بود که فروختند؟ شستا حق کارگر بود نه دولت، این اقدام  دست درازی به اموال کارگر است و باید جوابگو باشند.

ندرلو نبود امنیت شغلی را دلیل محکمی بر سکوت کارگران و عدم دفاع از حق و حقوق مسلم‌شان دانسته و بر این موضوع تأکید داشت تا زمانی که کارگر امنیت شغلی نداشته باشد نمی‌تواند از حقوق خود دفاع کند چرا که به عینه چندین نفر از کارگران و نمایندگان آنان را به دلیل دفاع از حق‌شان و مطالبه حقوق‌شان از کار برکنار کرده و یا بازداشت شدند چون هر حرفی می‌زنیم برچسب سیاسی می‌‌چسبانند.

ندرلو از سوءاستفاده برخی از کارگرنماها و کارفرمانماها از قشر کارگر برای دریافت پست و مقام و جمع کردن رأی برای خودشان انتقاد کرده و بر این موضوع اشاره داشت که عده‌ای برای سودجویی  و منافع شخصی، پرچم کارگر را به دست می‌گیرند و شعار حمایت از حقوق کارگر سر می‌دهند در حالی که نه کارگر هستند و نه تاکنون کاری برای این قشر انجام دادند.

سودجویی برخی با پرچم کارگر برای جمع کردن رأی

به گفته این مسئول تا زمانی که افراد سودجوی کارگرنما یا کارفرمانما پرچم کارگر را بالا برده و کانال تلگرامی درست کرده تا برای خود رأی جمع کنند قشر کارگر به حق مسلم خود نمی‌رسد، آن آقایی که برای رفتن به مجلس خود را سی سال نماینده کارگر معرفی می‌کند بیاید یک نمونه از کارهایی که برای این قشر کرده نام ببرد و بگوید در این مدت کدام مطالبه و مشکل کارگر را حل کرده است؟ یک عده واقعاً کارگر نیستند ولی از پرچم کارگر استفاده کرده و برای خود شغل و منصب می‌گیرند.

وی ضمن انتقاد از رویکرد صدا وسیما برای روز کارگر و برنامه‌های تولید شده در این ایام گفت: متأسفانه باید بگویم در روز کارگر نیز تریبون را به دست مسئولان می‌دهند نه کارگر، سوال اینجاست که چرا صدا و سیما در گرامیداشت روز کارگر و بیان مشکلات و دغدغه‌های این قشر از بین 100 هزار کارگر یک نماینده دعوت نمی‌کند؟ مگر مدیرکل اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی کارگر است که او را دعوت می‌کنند؟ صدا و سیما برای کارگر است و حق اوست  و باید در روز کارگر تریبون را به دست کارگر دهد. صدا وسیما باید به این سوال پاسخ دهد که چرا در این وضعیت هم‌دست دولت و کارفرما شده است؟ مدیران نیز باید بگویند چرا برای گرامی‌داشت هفته کارگر حتی یک بنر تبریک در سطح شهر نصب نشده است اگر کرونا را بهانه می‌کنند برای سال‌های پیش چه دلیلی دارند؟

دود تبعات خصوصی‌سازی نادرست در چشم کارگر

این عضو مجمع عالی نمايندگان كارگران كشور معتقد است دود ناشی از عدم اجرای درست اصل خصوصی‌سازی به چشم کارگر رفته و شاهد بیکاری بسیاری از کارگران هستیم از همین رو تا زمانی که این خصوصی‌سازی‌ها با نظریه کارشناسی و با تحقیق و بررسی انجام نشود بیش از همه کارگر متضرر می‌شوند که نمونه آن پادرهوایی دوساله کارگران روغن نباتی جهان است.

وی بر این باور است که تاکنون موضوع خصوصی‌سازی به دلیل عدم نظارت دقیق کارایی لازم را نداشته و تنها عده‌ای از افراد سودجو و کارفرمانما از این آب گل‌آلود برای خود ماهی گرفتند، در حال حاضر وضعیت زنجان در حوزه خصوصی‌سازی نه خوب است نه بد، از همین رو در مواردی که شاهد نتایج مثبت خصوصی‌سازی هستیم باید به جدیت وارد شده و نظارت لازم اعمال شود.

توجه به دغدغه کارگر، لازمه جهش تولید

 ندرلو بر این موضوع تأکید داشت که تولید بدون کارگر مفهومی ندارد از همین رو تا زمانی که حمایت از و پرداخت حق و حقوق به موقع آنان مورد غفلت قرار گیرد جهش تولیدی رخ نمی‌دهد چرا که کارگر با دغدغه و استرس از دست دادن شغلش، تأمین نان شب و اجاره منزل و غیره نمی‌تواند دل به کار دهد هر چند کارگران نجیبی داریم که به خاطر کمبود حقوق دست از کار نکشیدند و حتی شده سه ماه حقوق نگرفتند ولی تولید را پابرجا نگه‌ داشتند.

وی در پاسخ به این سوال که برخی از کارگران معتقدند نمایندگان کارگری قدرت چانه‌زنی لازم را برای دفاع از حق کارگر و تعیین دستمزد عادلانه ندارند، گفت: مشکل در تعیین میزان دستمزد اینجاست که با توجه به ترکیب حاضر در جلسه، رأی نمایندگان کارگران اهمیتی ندارد چون وقتی سه نماینده کارفرما و 4 نفر از سوی دولت در جلسه حضور دارند و در رأی‌گیری شرکت می‌کنند رأی موافق یا مخالف سه نفر نماینده کارگر تأثیری در نتیجه ندارد.

دولت طرف کارفرماست

ندرلو در تکمیل این موضوع تصریح کرد: وقتی مصوبه‌ای با رأی 7 نفر از اعضا حاضر مصوب شود دیگر رأی 3 نماینده کارگر تأثیری ندارد و مصوبه مورد تصویب قرار گرفته و قانونی است، در جلسه تعیین دستمزد امسال نیز نمایندگان کارگران اصلاً رأی ندادند.

به گفته این مسئول از آنجایی که اکثر وزیران، خود کارخانه‌دار بوده و به نوعی کارفرما محسوب می‌شوند در این جلسات همیشه طرف کارفرما بودند و رأی به نفع آنان می‌دهند، قبل از دولت احمدی‌نژاد ترکیب سه به سه بود ولی در زمان این دولت یک نفر نیز به ترکیب سه نفره دولتی‌ها اضافه شد در حالی که باید تعادل باشد.

وی معتقد است از 40 سال پیش تاکنون قشر کارگری ضربه‌های زیادی را از عدم توجه به حق و حقوقشان خورده است و تنها سوالشان این است که چرا کسی به سودهای کلان کارفرماها توجهی نمی‌کند و  فقط چشم به حداقل حقوق کارگر دوخته‌اند؟

روز کارگر، کارگران باید اضافه‌‌کاری بگیرند

عضو مجمع عالی نمايندگان كارگران كشور با تأکید بر این‌که طبق قانون روز کارگر برای کارگران تعطیل رسمی است ولی توجهی به این موضوع نمی‌شود، افزود: در ماده 63 قانون کار جمهوری اسلامی ایران روز 11 اردیبهشت ماه هر سال به مناسبت روز جهانی کارگر ثبت شده است که این روز برای تمام کارگران مشمول قانون کار تعطیل رسمی به حساب می‌آید از همین رو طبق این ماده قانونی، کارفرمایان حق به کارگیری کارگران خود را در این روز ندارند، مگر آن‌که حضور آنان با توافق کارگر و پرداخت اضافه‌کاری روز تعطیل میسر شود.

در گفت‌وگو با عده‌ای از کارگران خواسته‌هایی که بر آن تأکید داشته و از نیاز این قشر قلمداد می‌کردند می‌توان به « حفظ کرامت و منزلت کارگر مطابق با آنچه که در اسلام و قانون به آن ها تأکید شده است نه این‌که فقط در ایام انتخابات به یاد تعریف و تمجید از کارگر و استیفای حقوق آنان باشند، رسیدگی به معیشت کارگران که ضمن تأمین مالی بتوانند در امور تربیتی، فرهنگی و آموزشی خانواده خود اقدام کنند، اهتمام مسئولان و مدیران به امور سلامت کارگران و خانواده‌هایشان با تعمیم کامل بیمه تأمین اجتماعی به امور پزشکی و سلامت آنان، جلوگیری از اخراج‌های دسته‌جمعی و تعدیل نیرو، اصلاح قراردادهای موقت‌، بی‌اعتبار و یک‌طرفه  و پرداخت به موقع حقوق و مزایای کارگران بعضی از واحدهای تولیدی و لزوم تشکل‌های کارگری که بدون مقاصد منفعت‌طلبانه یا جناحی، در ارتباط با مسائل ویژه کارگری  و فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و انسجام قانونی آنان و افزایش سطح علمی، فرهنگی و سیاسی کارگران و همچنین تبیین مشکلات کارگری و کاری برای مسئولان فعالیت کنند.»