پایگاه خبری صدای زنجان- حضور اصلاح طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ با اما و اگرهایی روبروست، این جریان همچنان نگران تایید صلاحیت نشدن کاندیداهایش است و از سوی دیگر تصمیم خود برای نرفتن به سمت کاندیدای نیابتی را هم جزم کرده است.

علی صوفی، وزیر دولت اصلاحات و از اعضای شورایعالی سیاستگذاری تاکید دارد اصلاح طلبان به صندوق رأی پشت نمی کنند اما حضورشان در انتخابات پیش رو نیز بی قید و شرط نخواهد بود. او که رابطه خوبی نیز با عارف دارد می گوید عارف عزم خود برای کاندیداتوری در ۱۴۰۰ را جزم کرده است، هرچند از نگاه صوفی کاندیدای حداکثری این جریان سیدمحمد خاتمی است.

به گزارش خبرآنلاین این چهره اصلاح طلب درباره نقدها به شورایعالی سیاستگذاری نیز صحبت کرد و این را هم گفت که تشکیل پارلمان اصلاحات همچنان در دستور کار است.

آنچه در ادامه می خوانید، مشروح گفت‌وگو با علی صوفی است؛

آقای صوفی! در فاصله ای که تا انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باقیمانده، اصولگرایان تحرکات نصفه و نیمه خود برای این انتخابات را کلید زده اند، برخی کاندیداها حتی ستادهایشان را چراغ خاموش فعال کرده اند، برنامه اصلاح طلبان چیست؟ قرار نیست از این سکوت و انفعال خارج شوند؟ یا استراتژی همین سکوت و عقب نشستن است؟

اصلاح طلبان در انتخابات مجلس یازدهم مجال مشارکت پیدا نکردند و به تبع همین موضوع نتوانستند به صورت منسجم با یکدیگر ارتباط داشته باشند. بعد از انتخابات مجلس نیز پدیده کرونا عاملی شد تا اصلاح طلبان نتوانند ذیل «شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان» به بحث و بررسی در خصوص وضع موجود، و حتی انتخابات سال آینده بپردازند.

اما به نظر می رسد جدا از بحث کرونا، هنوز در شوک انتخابات اسفند هستند.

واقعیت این است که اتفاقات انتخابات اسفندماه بر جریان انتخاب رییس جمهور در سال ۱۴۰۰ سایه می‌اندازد. اصلاح طلبان همانند آنچه در اسفندماه رخ داد، مجال شرکت در عرصه را همانند «اصولگرایان» نخواهند داشت؛ و همین امر تصمیم گیری برای اصلاح طلبان را سخت خواهد کرد.

برخی از سیاسیون و فعالان جریان اصلاحات نقدهایی را بر «شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان» وارد می‌کنند و معتقدند که این شورا در زمینه نظارت بر عملکرد کاندیداهای خود در مجلس دهم یا شورای شهر تهران، عملکرد خوبی نداشته است. نتیجه این نقدها قرار است به کجا برسد؟ انحلال شورا یا ...؟

باید عملکرد شواری عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان را در چند انتخابات گذشته، و به صورت تحلیلی مورد ارزیابی قرار داد تا بتوان از دل همین تحلیل‌ها، در خصوص ادامه کار و حتی ترکیب این شورا تصمیم گیری کرد. شرایط در ماه‌های اخیر به گونه‌ای رقم خورده که هنوز مجالی برای بررسی این مباحث شکل نگرفته است.

موضوعی که باید در خصوص شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان مدنظر داشت این است که احزاب اصلاح طلب تشکیل دهنده این شورا، سازوکار قانونی برای پیگیری فعالیت کاندیداهای خود ندارند و اکثر فعالیت‌های نظارتی بیشتر معطوف به «توصیه‌های اخلاقی» و یا «میثاق نامه» می‌شود.

البته تاکنون شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان موضع مشخصی درخصوص فعالیت کاندیداهای خود درمجلس دهم و شورای شهر ارائه نکرده است،اما ازطریق آقای«محمود صادقی»با تشکیل یک کارگروه،شروع به ارزیابی عملکرد«فراکسیون امید» کرد و حتی با توزیع فرم‌هایی در بین «اعضاء شورا» و «نمایندگان خود در پارلمان» به اخذ نظر ایشان پرداخت که به دلیل رکود ایجاد شده در فضای سیاسی در ماه‌های اخیر؛ نتیجه این ارزیابی به اطلاع اعضای شواری سیاست‌گذاری اصلاح طلبان نرسید.

انتقادات به شورایعالی تا حدی به نوع عملکرد آقای عارف هم برمی گردد، اینکه او براساس یک تعارفات بعد از سال ۹۲ یا منزوی بودن چهره های شاخص در رأس شورا قرار گرفت. فکر نمی کنید شرایط فعلی اصلاح طلبان نیازمند کنار گذاشتن تعارف حتی تغییر مدیریت شورای عالی است؟

تصمیمات در خصوص ساختار هیأت رئیسه شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان به صورت جمعی اتخاذ می‌شود و نمی‌توان بر اساس نظرات فردی درباره تغییر رئیس اعمال نظر کرد. بنده نیز نمی‌توانم بر خلاف نظر جمعی نظری درباره جایگاه هیأت رئیسه اعلام کنم.

تا کنون آقای عارف نیز بر اساس یک نظر اجماعی بر مسند ریاست باقی مانده‌اند. بنده دوبار شاهد روند انتخاب ایشان به عنوان رئیس بوده‌ام و هر دوبار نیز ایشان با اجماع کلی در جایگاه کنونی قرار گرفتند. اعضای کارگروه‌ها و ترکیب هیأت رئیسه نیز در این شورا با رأی‌ گیری مشخص شده‌اند و هر تغییری نیز باید در ذیل این فرایند شکل بگیرد.

خود آقای عارف هم گویا دیگر تمایلی برای ریاست این شورا ندارد و ...

آقای عارف تصمیم جدی برای حضور در عرصه انتخابات سال ۱۴۰۰ دارند و شواهد نشان می‌دهد که برای این کار عزم جدی نیز دارند. بنده قائل به این موضوع نیستم که عملکرد کاندیداهای احتمالی برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده را به صورت فردی مورد ارزیابی قرار دهیم و باید اجازه داد که یک جمع درباره عملکرد افراد در شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان، و یا کل جریان جریان اصلاحات نظر بدهند.

در شرایطی که آقای خاتمی به عنوان رهبر جریان اصلاحات چندان امکان تحرک و فعالیت سیاسی را ندارند، فکر نمی کنید نیاز به فعال شدن چهره های دیگری چون «عبدالله نوری»، ، «موسوی خوئینی‌ها» و حتی تشکلی چون «مجمع روحانیون مبارز» است تا تحرکات در این جریان شکل و وضعی منسجم تر بگیرد؟

فردی مانند آقای خاتمی تا کنون در جریان اصلاحات داعیه رهبری نداشته‌اند و دست به یک کار تشکیلاتی نیز نزده‌اند. ایشان فراتر از یک جایگاه تشکیلاتی هستند و بر اساس شخصیت کاریزماتیکی که دارند باعث شده‌اند تا همواره از نظرات و رهنمودهایی که داشته‌اند، بهره گرفته شود.

آقای صوفی! تشکیل پارلمان اصلاحات به کجا رسید؟

موضوع تشکیل این پارلمان رفت و برگشت‌هایی به «کمیته سیاسی شورای هماهنگی جبهه اصلاحات» داشت و در نهایت در بخش بررسی اساسنامه آن متوقف ماند. هرچند که در ماه‌های اخیر به دلیل همزمانی با ایام انتخابات این موضوع مورد بررسی قرار نگرفته، اما همچنان بحث تشکیل پارلمان اصلاحات در دستورکار شورای عال سیاست‌گذاری اصلاح طلبان قرار دارد.

فکر می‌کنید اصلاح طلبان در سال ۱۴۰۰ شانسی دارند یا بهتر است به سمت بازسازی بدنه رأی و احیای گفتمان این جریان بروند؟

من مخالف تحلیل‌هایی هستم که یک جریان سیاسی را در زمان از بین می‌برد و دوباره در اذهان زنده می‌کند. جریان اصلاحات همانند مسیر زندگی است و موجودیت آن نشان از زنده بودن آن دارد.

در انتخابات اسفندماه گذشته شاهد بودیم که علیرغم کاهش انگیزه برای شرکت در انتخابات، همچنان این جریان در عرصه ماند و کار انتخاباتی را تعطیل نکرد.  جریان اصلاحات تنها راه تغییر در برابر جریان تندرو را، حضور در پای صندوق‌های رأی می‌داند؛ ولی مفهوم این حرف به معنای حضور بدون برنامه و به هر قیمت در عرصه انتخابات نیست.اصلاح طلبان در سال ۹۸ به دلیل مشکلاتی که به وجود آمد نتوانستند یک لیست واحد تشکیل و آن را به عرصه انتخابات بفرستند، اما این عدم ارائه لیست هرگز منجر به عدم تحرک در عرصه انتخابات نشد.

اصلاحات حتی در دوره‌هایی برای مقابله با جریان تندرو از ظرفیت چهره‌هایی در خارج از جریان خود بهره برد و همچنان مردم را به شرکت در انتخابات ترغیب کرد. هرچند که این استراتژی با مشکلات و آسیب‌هایی نیز همراه بود. 

یعنی جریان اصلاحات دیگر به سمت استراتژی بهره گرفتن از نیروهای خارج از جریان اصلاحات نخواهد رفت؟

واقعیت امر این است که مردم دیگر نمی‌پذیرند که جریان اصلاحات با حمایت از برخی چهره‌ها که درون جریان اصلاح طلبی حضور ندارد، پا به عرصه بگذارد؛ بلکه انتظار دارند افراد در ذیل پرچم اصلاحات وارد گود انتخابات شوند.

بر این اساس پیش بینی شما درباره استراتژی اصلاح طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰ چیست؟

اگر اصلاح طلبان بتوانند در انتخابات سال ۱۴۰۰ کاندیدا داشته باشند، قطعا به صورت جدی به آوردگاه انتخابات ورود می‌کنند. اما اگر این اتفاق رخ ندهد، قطعا مجالی برای مشارکت در سطح کاندیدا وجود نخواهد داشت؛ هرچند که بسیار زود است درباره خالی کردن صحنه از سوی این جریان صحبتی شود.

اگر فرض را بر این بگیریم که شورای نگهبان زمینه ورود کاندیداهای اصلاح طلبان را فراهم می‌کند، فکر می‌کنید کدامیک از افراد شاخص جریان شما می‌تواند زمینه مشارکت بیشتر مردم و بدنه رأی تان را فراهم کند؟

گزینه حداکثری اصلاح طلبان برای انتخابات سال ۱۴۰۰ آقای سید محمد خاتمی است و اگر ایشان به دلیل شرایط سنی از سوی شورای نگهبان رد نشوند، قطعا می‌توانند جمعیت زیادی از مردم را به پای صندوق‌های رأی بکشانند. در خصوص سایر چهره‌های شاخص بنده بنا ندارم به صورت فردی اعلام نظر کنم و باید منتظر بمانیم تا شاکله اصلاح طلبان بر اساس یک سازوکار مشخص و اخذ نظر از تمامی گروه‌های سیاسی و افراد شاخص، به نتیجه نهایی برسد.

اصلاح طلبان برنامه‌ای برای انتخابات شورای شهر در سال ۱۴۰۰ دارند؟

بنده پیش بینی می‌کنم جریان اصلاحات برنامه جدی برای هر دو انتخابات دارد و شورای شهر تهران را نیز نمی‌خواهد از دست بدهد.اساسا اصلاح طلبان بنایی بر پشت کردن به صندوق‌های رأی ندارند؛ ولی بدون قید و شرط نیز وارد عرصه نمی‌شوند.

فکر می‌کنید نیروهای اصلاح طلبان در «شورای شهر» موفق‌تر بودند یا «مجلس شورای اسلامی»؟

به نظر بنده اصلاح طلبان حاضر در شوراهای شهر در سراسر کشور، نسبت به نمایندگان اصلاح طلب حاضر در پارلمان منسجم‌تر عمل کردند و توانستند تصمیماتی را که اتخاذ کردند را با مشی اصلاح طلبی به پیش ببرند./ 940

انتهای پیام