پایگاه خبری صدای زنجان- جشنواره
دوسالانه انیمیشن براتیسلاوا جزو جشنواره‌های معتبری است که در کشور اسلواکی
برگزار می‌شود. در این دوره از جشنواره انیمیشن «این سو و آن سو» ساخته لیدا فضلی
که اصالتا زنجانی است و اکنون در تهران زندگی می‌گذارند توانسته در بخش یونیسف، موفق به کسب جایزه شود.
شروع حرفه‌ای کار انیمیشن لیدا
فضلی به گفته خودش از سال 86 با اتمام پایان‌نامه‌‌اش در رشته انیمیشن آغاز شده
است. پایان‌نامه‌ای که توانسته در جشنواره‌های فجر و پروین اعتصامی و پویانمایی
تهران و بسیاری جشنواره‌های دیگر دیده شود و نقطه عطفی در زندگی او باشد.
او همزمان با این موفقیت‌ها در
زمینه تدریس انیمیشن‌سازی شروع به فعالیت کرده و حدود 12 سال در دانشگاه‌های مختلف
زنجان و تهران به تدریس پرداخته است.
فضلی در رابطه با این دوران می‌گوید:
تدریس تا حدودی من را از ادامه ساخت انیمیشن باز داشت با این وجود طی سال‌های اخیر،
دو کار در حوزه انیمیشن ساخته‌ام که یکی از این کارها "این سو و آن سو"
بوده است که در جشنواره یونیسف توانست برگزیده شود. همچنین در کنار این دو کار نیز
به عنوان نویسنده و ایده‌پرداز و طراحی استوریبرد در ساخت مجموعه‌ها و سریال‌های
انیمیشنی فعالیت داشتم.
به اعتقاد او این انیمیشن 9 دقیقه‌ای
موضوع ضد جنگ دارد و شخصیت‌های آن بیشتر شخصیت‌های کودکانه هستند. ضمن اینکه مخاطب
این انیمیشن را بیشتر در حوزه کودک قرار می‌دهند، در حالی که شاید بتوان گفت که
قصه این انیمیشن حرف‌هایی نیز برای بزرگسالان دارد.
به گفته این کارگردان، ماجرای
این انیمیشن قصه دو کودک در دو سوی خط مناطق جنگی است که با هم دوست می‌شوند و پیامی
که این انیمیشن دارد این است که جنگ بر اثر زیاده‌خواهی بزرگترها رخ می‌دهد و در
دنیای کودکان این زیاده‌خواهی دیده نمی‌شود و همیشه جنگ‌ها را افراد بزرگ ایجاد می‌کنند
ولی قربانی اصلی آن کودکان هستند چرا که هیچ تصوری از جنگ ندارند و همیشه در حین
جنگ کشته می‌شوند و یا آسیب می‌بینند.
فضلی بر این باور است که پیام
اصلی این انیمیشن صلح است، صلحی که همواره در دنیای کودکان وجود دارد و باید به دنیای
بزرگسالان نیز وارد شود که این اتفاق نمی‌افتد.
به گفته این کارگردان انیمیشن
«این سو آن سو» در قالب انیمیشن دو بعدی دیجیتال است و تهیه‌کنندگی آن نیز به صورت
مشترک توسط او و مرکز گسترش سینمای مستند تجربی تهران صورت گرفته است.
فضلی معتقد است که زنجان ظرفیت
خوبی در زمینه انیمیشن‌سازی دارد و در این رابطه، می‌افزاید: حدود 6 سال در زنجان
در دو دانشگاه علمی و کاربردی و روزبه، انیمیشن تدریس می‌کردم، ولی در حدود 4 تا 5
سال پیش به تهران مهاجرت کردم و در این شهر ساکن شدم و اکنون ارتباطم با زنجان
کمرنگ‌تر شده است؛ اما به شخصه معتقد هستم که زنجان ظرفیت خوبی در زمینه انیمیشن‌سازی
دارد و طی چند سالی که من در استان زنجان تدریس می‌کردم همواره متوجه استعدادهای
دانشجویانم بودم. ضمن اینکه همچنان با دانشجویانم ارتباط دارم و شاهد هستم که برخی
از آنها وارد حوزه تدریس انیمیشن شدند و در هنرستان‌ها و آموزشکده‌ها در حال آموزش
هستند و یا کارهای آنها در جشنواره‌ها دیده می‌شود و شاهد هستم که خروجی که در
زنجان و در کلاس‌های آموزشی خود داشتم، عملا نتیجه می‌دهد.
به گفته او عدم حمایت‌ها در
استان زنجان پررنگ‌تر از شهرهای دیگر است و متاسفانه شاگردانش در شهری مثل زنجان گیر
افتاده‌اند که هیچ ارگان و نهادی به جز انجمن سینمای جوان، چندان حمایتی از انیمیشن‌سازان
نمی‌کند.
وی در این خصوص ادامه می‌دهد:
اگر هنرمندان این حرفه می‌خواهند از طریق انیمیشن ارتزاق کنند باید حمایت شوند و یکی
از این مراکز حمایتی صدا و سیمای زنجان است که رسما در زمینه انیمیشن تعطیل است و
هیچ حمایتی از اهالی این حرفه ندارد.
فضلی خاطرنشان می‌کند: همین
عدم حمایت‌ها موجب می‌شود تا هنرمندان از فعالیت در این رشته دست بکشند چرا که به
هر حال این هنرمندان نیز برای امرار معاش نیازمند منبع درآمد هستند و وقتی می‌بینند
که به قول معروف «از انیمیشن آبی گرم نمی‌شود» آن را رها می‌کنند و به راحتی کنار
می‌گذارند و این موضوع به شدت ناامید کننده است.
او با اشاره به اینکه از
شاگردان خود به هر نحوی حمایت کرده است، می‌گوید: من تا جایی که توان دارم از
هنرجویان خود حمایت می‌کنم اما یک دست صدا ندارد و این حمایت‌ها بایستی به کمک
ارگان‌ها و سازمان‌ها صورت بگیرد. ضمن اینکه شاهد هستیم در تهران و شهرهای دیگر
حداقل صدا وسیما از این هنرمندان حمایت می‌کند اما در زنجان این موارد وجود ندارد
و یا اگر هم حمایتی صورت می‌گیرد با هزینه‌های بسیار کم است.
این کارگردان بر این باور است
که در بحث جهانی شدن، نکته‌ای وجود دارد و آن اینکه هنرجویان نباید نگاه جشنواره‌ای
به مسئله داشته باشد و هنرآموزان بایستی این نگاه را که ما کار می‌کنیم تا در
جشنواره‌ها دیده شویم را کنار بگذارند و به دغدغه‌های ذهنی خود بپردازند.
به گفته او قصه همواره یکی از
موضوعات مهمی است که در جشنواره‌ها مورد توجه است و شاهد هستیم که گاهی اوقات ممکن
است اجرا یک اجرای متوسط باشد ولی قصه به حدی قوی باشد که نتوان از آن چشم‌پوشی
کرد. ضمن اینکه برای جهانی شدن همواره بایستی حرف تازه‌ای برای گفتن داشت.
وی در خصوص تجربی و یا آکادمیک
کار کردن انیمیشن خاطرنشان می‌کند که همه موارد به خود افراد برمی‌گردد و اینکه
محیط آموزشی او به چه شکل و با چه شرایطی باشد و چه استادی در این زمینه تدریس
بکند. دانشگاه‌ها می‌توانند در مواردی خوب باشند و در مواردی نیز خیر و اینکه فکر
کنیم در دانشگاه‌ها همه موارد را آموزش می‌دهند، این‌گونه نیست و ما هنرمندانی داریم
که حتی وارد دانشگاه نشدند و کارشان بسیار بهتر از فارغ‌التحصیلان این رشته است.
فضلی در این رابطه می‌افزاید: شاید در تحصیلات شما به همان چند کاری که وجود
دارد، بسنده کنید ولی نمی‌توان به صورت کلی گفت که مدرک دانشگاهی خوب است یا خیر؟
می‌تواند در برخی موارد خوب باشد و مسیر را مشخص کند و خیلی وقت‌ها هم این گونه نیست
و لزوما هم با گذراندن چند واحد نمی‌توان انیمیشن آموخت.
به گفته او در این رابطه تنها
می‌توان اذعان کرد که همواره محیط کار حرفه‌ای‌تر است و تجربه افراد را بیشتر می‌کند.
در صورتی که در دانشگاه‌ها این گونه نیست و به نظر من تجربه همواره اهمیت بیشتری
دارد چرا که در محیط کاری، افراد عمیق‌تر و کاربردی‌تر یاد می‌گیرند ضمن اینکه اگر
هر دو این موارد در کنار هم قرار بگیرند،
بهتر است.
فضلی با اشاره به مشکلات حیطه
انیمیشن‌سازی می‌گوید: نبود حمایت‌های مادی و معنوی و دیده نشدن انیمیشن‌ها آن طور
که باید و شاید، از مشکلات پیش‌روی انیمیشن‌سازان است. ضمن اینکه چند سالی است که
سینما هنر و تجربه در تلاش است که فیلم کوتاه و انیمیشن‌های ساخته شده را در سینما
به نمایش بگذارد ولی برنامه‌های این چنینی نیز محدود است و پاسخگوی نیاز مخاطبان نیست.
ضمن اینکه بایستی در این زمینه نیز فرهنگ‌سازی کرد.
وی ادامه می‌دهد: شاهد هستیم
که فیلم کوتاه و انیمیشن تنها در جشنواره‌ها و فستیوال‌ها می‌توان دید آن هم نه
همه مردم و تنها افراد حوزه سینما و فیلم کوتاه که در جشنواره‌ها به سبب رقابتی که
با هم دارند، در این جشنواره‌ها حضور می‌یابند و باید در این زمینه ورود کرد و زمینه
را برای دیدن این انیمیشن‌ها فراهم آورد.
منبع: روزنامه صدای زنجان
انتهای پیام