پایگاه خبری صدای زنجان- «میثم نبی» متولد سال 1362 در زنجان است و تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در این شهر گذرانده است و دوره کارشناسی خود را در رشته «ادبیات نمایشی» و مقطع کارشناسی ارشد خود را در رشته «تهیه‌کنندگی» ادامه داده است.

او نوشتن را از سال 80 با شعر و سپس فیلمنامه شروع کرده و در سال 82 مصمم‌تر به حوزه داستان ورود  داشته و به گفته خود او، "در این سال سعی کردم مسیر ادبیات را جدی‌تر در پیش بگیرم."

نبی از فعالیت مطبوعاتی خود می‌گوید و تاکید می‌کند که برای مدتی به عنوان منتقد با روزنامه «جام جم» و سایت «خبرآنلاین» همکاری داشتم. همچنین در نشست‌های «اهل قلم» و فرهنگسراهای تهران نیز به عنوان منتقد ادبی همواره حضور داشتم.

او نویسنده آثار همچون نمایشنامه «روایت عقل سرخ» (ناشرمولف) و مجموعه داستان «دنیا در آغوش من است» (نشر افکار) و رمان «آلما» برگزیده جایزه ادبی حبیب غنی‌پور با (نشر آموت) و رمان «دور دست» برگزیده داستان بوشهر که با نشر افراز در دست انتشار است، می‌باشد.

«نبی» اکنون به عنوان دبیر دهمین دوره جشنواره ادبی هفت اقلیم انتخاب شده است. وی در رابطه با دهمین دوره جشنواره هفت اقلیم می‌گوید: جایزه ادبی هفت اقلیم در واقع یک جایزه مستقل ادبی است و امسال شاهد برگزاری دهمین دوره این جشنواره هستیم.

وی در این خصوص می‌افزاید: هدف کلی این جشنواره در واقع حفظ استمرار این جشنواره است تا استمراری که در دوره‌های قبلی هم وجود داشته است ادامه یابد.

نبی یاد‌آور است که به هر حال هر چه تنوع مسابقات ادبیات بیشتر شود، به تکثرگرایی و کثرت فضای ادبی و پویایی جامعه کمک خواهد کرد و ما هم در این دوره همان فضای سال‌های قبل را طی خواهیم کرد و در این دوره از جشنواره ادبی، هفت اقلیم همان رویکرد قبلی را دنبال خواهیم کرد. ضمن اینکه زمان ارسال آثار به این جشنواره تا هفتم آبان است و همه نویسندگان و ناشرانی که آثارشان سال 98 به چاپ رسیده است می‌توانند کارها و آثار خود را به این دوره از جشنواره هفت اقلیم ارسال کنند.

این نویسنده بر این باور است که به هر حال شرایط نویسندگی نسبت به سال‌های قبل بسیار بهتر شده است و هیچ محدودیتی در این زمینه در استان‌ها وجود ندارد و هر نویسنده‌ای در هر شهرستان کوچکی با هر ناشری کتاب چاپ کرده باشد، خودش می‌تواند مستقل کارش را به جشنواره‌ها ارسال کند تا اثرش مورد ارزیابی قرار بگیرد. ضمن اینکه بر این باورم که هر چه پیش می‌رویم در این زمینه وضعیت بهتر می‌شود.

نبی معتقد است که امسال به واسطه کرونا علاوه بر اینکه محدودیت‌هایی در زمینه برگزاری کلاس‌ها و جلسات داستان‌نویسی وجود داشت اما در فضای مجازی شاهد بودیم که این فضا تا چه میزان به دیده شدن فعالان عرصه ادبی در شهرستان‌ها کمک کرده است و شاهد این هستیم که بسیاری از افراد اکنون دارند برنامه‌هایی را به صورت گفتگوهای زنده در لایوهای اینستاگرامی و کانال‌های خود برگزار می‌کنند که همین فعالیت‌ها موجب شده است آن محدودیت‌های زمانی و مکانی که پیش از این شاید وجود داشت، برداشته شده و اگر سال‌های گذشته مطرح می‌شد که شهرستانی‌ها از محافل ادبی و نشست‌های ادبی دور هستند این محدودیت‌ها به این شکل در حال حاضر برداشته می‌شوند و در آینده اثرات آن را خواهیم دید و مسلما در کیفیت آثار نیز موثر خواهند بود.

این نویسنده با اشاره به حجم زیاد آثار تولیدی خاطرنشان می‌کند: این موضوع تا حدودی آسیب‌زننده است و لازمه برطرف کردن این مشکل، آن است که هر نویسنده پشتکار بیشتری برای اینکه اثرش دیده شود، داشته باشد و بخشی از برطرف کردن این مشکل  به خود نویسنده برمی‌گردد.

نویسنده کتاب «دنیا در آغوش من است» معتقد است که انتشار با ناشران شناخته شده می‌تواند به سبب اعتباری که آن ناشر دارد، شرایط را برای فروش کتاب بهتر کند و انکار نمی‌کنیم که انتشار کتاب با ناشر شناخته شده می‌تواند به انتشار بهتر کتاب کمک کند اما بخش بیشتر کار به نظر بنده باز هم به خود نویسنده و تلاش او باز می‌گردد و اگر نویسنده‌ای کار خوبی بنویسد و کارش شاخصه‌های خوبی را داشته باشد، آن اثر بالاخره دیده می‌شود و در مرحله اول مهم این است که کار خوب و با کیفیتی را ارائه بدهیم و اگر این پشتکار را داشته باشیم کار دیده می‌شود و این اتفاق هم شاید زمان‌بر باشد.

این منتقد با اشاره به اینکه به نظر من تولید یک اثر خوب می‌تواند در دیده شدن کار نقش به سزایی داشته باشد، یادآور می‌شود که در فرآیند نوشتن است که مشخص می‌شود یک نویسنده، نویسنده توانمندی است یا خیر و ممکن است پس از سال‌ها کتاب یک نویسنده مطرح شود و این مساله مخاطبین را به این سمت بکشاند که سایر کارهای او را نیز مطالعه کنند و مهمترین اصل این است که ما ذات نوشتن را فراموش نکنیم.

«نبی» در این رابطه می‌افزاید: یک نویسنده برای این می‌نویسد که ذات نوشتن را فراموش نکند و به نظر بنده ادبیات و نمایشنامه و فیلمنامه به رشد خود نویسنده کمک می‌کند و مسبب این امر می‌شود که نویسنده خودش را بشناسد و در مرحله بعدی است که کتاب به مخاطبین می‌رسد و مخاطبین از آن بهره می‌برند و من همچنان بر این موضوع پا فشاری می‌کنم که تلاش مضاعف کردن نویسنده بسیار اهمیت دارد.

نویسنده نمایشنامه «روایت عقل سرخ» با اشاره به اینکه پشتکار نویسنده و اینکه مسیر خود را کشف کند مهم‌ترین موضوعی است که یک نویسنده باید به آن توجه داشته باشد، اظهار می‌کند: من خودم از یک دوره‌ای تصمیم گرفتم که بروم دانشگاه و رشته ادبیات نمایشی بخوانم و در شرایطی که دیپلمم ریاضی بود و تب دانشجو شدن بسیار بالا بود، من صبر کردم و در ظاهر عقب افتادم، اما هنوز هم از آنچه که در دانشگاه آموزش گرفتم در قدرت بخشیدن به اثرخود استفاده می‌کنم و این عوامل و این پایه‌ها برای خود من بسیار مهم‌تر است و شاید در دوره‌ای برخی کارها به دلایلی بیایند و در کوتاه مدت دیده شوند اما ما بایستی به ماندگاری اثر توجه داشته باشیم. ضمن اینکه اگر اثری کیفیت لازم را داشته باشد، وجدان خود نویسنده در آرامش خواهد بود.

وی با تاکید بر اینکه در شرایط فعلی که فضا شلوغ است و کتاب‌های متعددی به چاپ می‌رسد، خود نویسنده هم باید تلاش کند، اظهار می‌کند: ساده‌ترین کار این است که نویسنده کارش را به دست منتقدین برساند که آنها کتاب را بخوانند و این قبیل کارها، کارهای دشواری نیست و نویسنده باید در این زمینه خود تلاش کند.

وی بر این باور است که نویسنده نیز عضوی از این جامعه است و چه بخواهد چه نخواهد آثار و نوشته‌هایش تحت تاثیر فضا و اقلیم و زیست بومی است که در آن زندگی می‌کند و حتی اگر مسائل و دغدغه‌هایش به صورت خودآگاه وارد نوشته‌هایش نشود، به صورت ناخودآگاه در آنها بروز پیدا خواهد کرد.

نبی در این رابطه ادامه می‌دهد: مساله مهم این است که نویسنده دغدغه‌های خود و جامعه را به شکل هنرمندانه مطرح کند و به صورت سطحی به آن نپردازد. ضمن اینکه ذات نوشتن به صورت ناخودآگاه رخ می‌دهد و نوشتن به گونه‌ای است به صورت ناخودآگاه اتفاق می‌افتد.

«نبی» با اشاره به اینکه جشواره‌ها نیز بخشی از روند معرفی کتاب به مخاطبین آن هستند، می‌گوید: جشنواره‌ها از این جهت اهمیت دارند که به هر حال یک اثر مورد داوری و ارزیابی قرار می‌گیرد و به نوعی باعث می‌شود که کار دیده شود اما باز هم تاکید بنده بر ذات نوشتن است و اینکه یک نویسنده تنها بنویسد و هیچ جایزه‌ای هم از نوشتن طلب نکند به جز اینکه باز هم اجازه نوشتن داشته باشد و دائم در حال کشف خود و لایه‌های پنهان دنیا خود باشد، تا این یافته‌ها را با مخاطب خود به اشتراک بگذارد.

وی ادامه میدهد: جشنواره‌ها مهم هستند اما نباید به یک الویت تبدیل شوند و نویسنده را محدود به این کند که برای فلان جشنواره بنویسد.

منبع: روزنامه صدای زنجان

انتهای پیام