پایگاه خبری صدای زنجان- بهرام بیات متولد سال 1375 زنجان است و تاکنون در جشنواره‌های داخلی و خارجی بسیاری برگزیده شده است. او عکاسی را از سال 93 به صورت حرفه‌ای شروع کرده است و به گفته خودش پیش از سال 93 نیز دستی در عکاسی داشته و به صورت تفریحی عکس‌هایی می‌گرفته است.

او بعدها به ژانر مستند اجتماعی در عکاسی علاقه‌مند شده وتصمیم گرفته است که با انتخاب این ژانر، به بیان واقعیت‌ها و اتفاقاتی بپردازد که به صورت روزمره در جامعه و میان مردم رخ می‌دهد.

او در ابتدا در چند جشنواره استانی برگزیده شد و سپس آرام آرام به سمت جشنواره‌های کشوری سوق پیدا کرد و همین اتفاق، به گفته خودش باعث شد که دید اصلی عکاسی‌اش شکل بگیرد.

بیات در سال 1397 برای اولین بار در یک جشنواره خارجی عکاسی شرکت کرد و پس از آن پیگیر شرکت در رویدادهای خارج از کشور در کنار رویدادهای داخلی بود.

نفر دوم بخش تک‌عکس چهارمین جشنواره تلویزیونی مستند

او به تازگی در چهارمین جشنواره تلویزیونی مستند، توانسته است نفر دوم بخش تک‌عکس باشد که در خصوص این اتفاق می‌گوید: چهارمین جشنواره تلویزیونی مستند جزو معدود جشنواره‌های معتبر مستند است که عکاسان، فیلمسازان و مستندنگاران ژانر مستند اجتماعی علاقه دارند در این جشنواره با هم به رقابت بپردازند.

بیات ادامه می‌دهد: در بخش مستندنگاری این جشنواره، آثار در دو بخش فیلم و عکس مستند ارسال شده بود و در بخش عکس نیز آثار در دو بخش «تک‌عکس» و «مجموعه عکس» مورد داروی قرار گرفت که داوری این آثار را «حسن غفاری»، «سعید فرجی» و «محمد حسین حیدری» برعهده داشتند و به طور کلی 978 تک‌عکس و 167 مجموعه عکس به این جشنواره ارسال شده بود و اثر من در بخش تک‌عکس 30 جزو 6 نامزد نهایی انتخاب شد و سپس به عنوان نفر دم این جشنواره انتخاب شد.

به گفته این عکاس، موضوعیت این جشنواره مربوط به مستند خانواده و خانواده ایرانی است و یک بخشی هم به نام زندگی معاصر داشت که به مشکلات حواشی زندگی معاصر می‌پرداخت.

دغدغه‌های عکاس مستند اجتماعی؛ به تصویر کشیدن مشکلات و دغدغه‌های مردم

این عکاس با بیان اینکه یکی از دغدغه‌های عکاس مستند اجتماعی این است که بتواند یکی از مشکلات و دغدغه‌های مردم جامعه را به صورت عکس به تصویر بکشد، می‌گوید: ژانر مستند اجتماعی شاخه‌های مختلفی دارد که از این ژانرها می‌توان به عکاسی خیابانی، عکاسی بومی و روستایی و پرتره نگاری اشاره کرد.

وی ادامه می‌دهد: در ابتدای امر بیشتر عکاسانی که وارد حرفه عکاسی می‌شوند ژانر مستند اجتماعی را انتخاب می‌کنند سپس رفته رفته وارد شاخه‌های مربوط به این ژانر می‌شوند.

به گفته بیات، به کمک این ژانر می‌توان بخشی از تاریخ را در قالب عکس به تصویر کشید به طوری که ما در این ژانر بر روی مشاغلی کار می‌کنیم که در حال فراموشی هستند و ثبت همین عکس‌ها باعث می‌شود که طی سال‌های آینده به درک درستی از این مشاغل که شاید دیگر وجود نداشته باشند بپردازیم و تقریبا می‌توان اذعان کرد که این ژانر در بخشی نیز به تاریخ‌نگاری توجه دارد.

برای شرکت در جشنواره‌های بین‌المللی هیچ پارامتری به غیر از عکاسی و دید عکاسی نیاز نیست

او در خصوص اینکه چطور یک عکاس می‌تواند به عنوان یک عکاس جهانی  فعالیت کند، می‌افزاید: حقیقتا برای شرکت در جشنواره‌های بین‌المللی هیچ پارامتری به غیر از عکاسی و دید عکاسی نیاز نیست و در این حرفه تنها چیزی که دیده می‌شود، عکس است و ما دغدغه عکاس را باید در عکس او ببنیم. درست است در بخش مجموعه عکس باید گزارشی در مورد این مجموعه ارائه شود که هدف عکاس را مطرح کند اما مهمترین نکته‌ای که برای شرکت در جشنواره‌های بین‌المللی وجود دارد، این است که افراد دید عکاسی خود را داشته باشند.

او در این رابطه می‎افزاید: بحث اصلی که در جشنواره‌های خارجی مطرح است، این است که عکاسان باید انتخاب عکس مناسبی داشته باشند و بتوانند با آن دید و تفکری که دارند هدفمند در جشنواره شرکت کنند و انتخاب عکس مناسبی از آرشیو خود داشته باشند.

در عکاسی هدف اصلی نگاه و دید عکاس است

این هنرمند عکاس اظهار می‌کند: در عکاسی هدف اصلی نگاه و دید عکاس است و ابزار تنها وسیله‌ای برای بهتر نشان دادن آن اتفاق است، و اگر عکاس دید خوبی را داشته باشد می‌تواند با هر تجهیزاتی کار خود را انجام دهد. همچنین در حال حاضر و با شرایط اقتصادی موجود دیگر خرید تجهیزات و تعویض آن کار آسانی نیست و یک دوربین معمولی 80 تا 90 میلیون تومان هزینه دارد و به نظر می‌رسد کسانی که علاقه‌مند عکاسی هستند برای شروع نیازی نیست که حتما تجهیزات حرفه‌ای داشته باشند بلکه با آموزش اصول عکاسی می‌توانند به عکاسی بپردازند.

شرکت در دوره‌های عکاسی به عکاس کمک می‌کند تا هدفمند پیش برود

وی در خصوص اینکه «کلاس‌ها و دوره‌های عکاسی تا چه میزان می‌تواند مفید واقع شوند،» خاطرنشان می‌کند: یک سری افراد به صورت ذاتی یک استعدادهای دارند و برخی دیگر نیز به صورت اکتسابی با شرکت در دوره‌های عکاسی تجربیاتی به دست می‌آورند منتهی برای من این موضوع تا حدودی ذاتی بوده است و من بدون اینکه در ابتدای امر در دوره‌ای شرکت داشته باشم پیگیر این موضوع شدم و کتاب خواندم و عکس‌های عکاسان برتر جهان را دیدم و نگاهی به آثار برگزیده در جشنواره‌ها داشتم تا دید خودم را به دست بیاورم. منتهی می‌توانم تاکید کنم که شرکت در دوره‌ها بسیار مهم است زیرا پس از اینکه عکاس دیدی را نسبت به عکاسی پیدا می‌کند شرکت در این دوره‌ها می‌تواند به او کمک کند که بیشتر پیشرفت کند و هدفمند جلو برود.

ادارات دولتی هنرمندان را ببینند

وی می‌افزاید: ما همیشه می‌گوییم که ادارات دولتی از هنرمندان به ویژه عکاسان هیچ حمایتی نمی‌کنند. ضمن اینکه اساسا هیچ حمایتی هم از این دستگاه‌ها نمی‌خواهیم اما تنها توقعی که ما از ادارات دولتی فرهنگی داریم این است که ما را به عنوان هنرمند ببینند و حواسشان به ما باشد و کمک کنند تا عکاسی این شهر را زنده نگه‌ داریم چرا که در هر دهه‌ای تنها ممکن است دو عکاس در استان فعالیت کنند و باید از آنها به نحوی حمایت شود. ما هیچ حمایت مادی از ادارات نمی‌خواهیم، همین که این ادارات فضایی در اختیار عکاسان قرار دهند تا انجمن عکاسان تشکیل شود و به صورت هدفمند و با قانون و سیاست‌گذاری هنرشان را ادامه دهند، کفایت می‌کند.

بیات با اشاره به اینکه ایجاد فضای همدلانه بین عکاسان می‌تواند زمینه‌ساز پیشرفت این هنر در استان باشد، خاطرنشان می‌کند: هر چه قدر عکاسان زنجانی انسجام داشته باشند، می‌توانند کارها را هدفمندتر و با سرعت بیشتری پیش ببرند. ضمن اینکه خودمان باید بیشتر پیگیر این مسائل باشیم تا به پیشرفت خودمان در این زمینه کمک کنیم.

«عاشیق فتاح»، عکسی که دوستش دارم

به گفته این عکاس هر کسی که او را می‌شناسد و آثار او را دیده، عکس «عاشیق فتاح» را دوست دارد، همینطور که علاقه او به این عکس بیشتر از سایر آثارش است.

او در رابطه با این عکس می‌گوید: کمتر عکاسی در آن شرایط قرار می‌گیرد و به ‌نظر من ثبت آن لحظه یک فرصت خاص برای من بود تا این عکس گرفته شود.

بیات با بیان خاطره آن روز ادامه می‌دهد: یک روز برفی من به داخل شهر رفتم و اقدام به عکاسی از شهر برفی کردم که «عاشیق فتاح» را دیدم و با او مشغول صحبت شدم. عاشیق فتاح یک نوازه خیابانی بود که از یکی از روستاهای 90 کیلومتری زنجان هر روز به زنجان می‌آمد و کسب در آمد می‌کرد و دوباره شب به روستای خود باز می‌گشت و در این راه سختی‌های زیادی را کشیده بود و پس از این گفتگو بود که من از ایشان عکس گرفتم و این عکس توانست جوایز متعددی را از آن خود کند.

 وی در این رابطه ادامه می‌دهد: من تلاش کردم که با شرکت در جشنواره‌ها این هنرمند را به  جامعه بشناسانم و خوشبختانه تاحدودی  در این زمینه موفق شدم و عکسی که از ایشان گرفتم در واقع به من نیز خیلی کمک کرد که بیشتر شناخته شوم. اما متاسفانه چند وقت پیش این  نوازنده خیابانی فوت کردند و این مساله من را نیز تحت تاثیر قرار داد.

عکاسی حرفه‌ای است که در وهله اول حال دل عکاسان را خوب می‌کند

بیات با اشاره به برخی از برنامه‌هایش برای آینده، می‌افزاید: در حال حاضر روی چند مجموعه عکس کار می‌کنم که یکی از این مجموعه‌ها مربوط به محیط زیست است. در کناراین فعالیت‌ها نیز تلاش کردم در بحث تدریس عکاسی ورود داشته باشم و همین طور به فکر برگزاری چند نمایشگاه انفرادی هستم. همچنین برای بلند مدت نیز به فکر نوشتن کتاب و یا چاپ کتاب عکس هستم.

این هنرمند عکاس با اشاره به اینکه عکاسی حرفه‌ای است که در وهله اول حال دل عکاسان را خوب می‌کند، می‌گوید: در مرحله بعد بخش اقتصادی این هنر است که ممکن است برای افراد اهمیت پیدا کند که بنده به شخصه با شرکت در جشنواره‌ها بخشی از هزینه‌های خود را به دست می‌آورم که این مبلغ را هم بیشتر در زمینه عکاسی و برای سفر به سایر نقاط برای عکاسی سرمایه‌گذاری می‌کنم.

زهره میرعیسی خانی

انتهای پیام/