زهره میرعیسی خانی- مهرداد فتحی متولد سال ۱۳۷۳ در زنجان و دانشجوی ارشد رشته معماری است. این هنرمند فعالیت خود در زمینه عکاسی را از سال ۹۰ با اخذ مدرک عکاسی از انجمن سینمای جوان زنجان شروع کرده و تاکنون در چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی حضور داشته است.

 او در نمایشگاهی که در نگارخانه «تم» در تهران با عنوان «زخم‌های بی‌التیام» برگزار کرد، نگاهی به یادگاری نویسی بر روی بدنه‌ بناهای تاریخی و ارزشمند که میراث فرهنگی و عمومی کشور ما را تشکیل می‌دهند، داشته است. او در گزاره‌ نمایشگاه خود آن را به « میراث ماندگاری از حماقت دوران ما برای آیندگان»تعبیر می‌کند. نمایشگاه این عکاس جوان در پی بازنمایی یک پدیده است که آن را از رفتار جدا کرده‌است.

فتحی در این نمایشگاه نتیجه عمومی یک فرهنگ را به نمایش می‌گذارد، فرهنگی که به تعبیر تایلور به تک تک افرادی که عضو یک جامعه هستند مربوط بوده و در واقع از خود آنان شکل گرفته‌است. این عمومیت از این جهت در این نمایشگاه مد نظر است که فتحی در مجموعه‌ای شامل یک چیدمان، و تعدادی تابلو به همراه یک چیدمان نوری از اشاراتی استفاده کرده که فعل یادگاری نوشتن را به مخاطب نیز برمی‌گرداند. او در مجموعه تابلوها، عکس مورد نظر خود را که بخشی از بدنه یک بنای تاریخی(در اینجا گنبد سلطانیه) را بر روی آینه چاپ کرده و بخش‌هایی که یادگاری روی آن نوشته شده را پاک کرده و مخاطب در رد میان آن می‌تواند تصویر خودش را با بنا یکی کند. او با این ترفند، مخاطب، بنا و یادگاری نوشته شده را با یکدیگر یکی کرده ‌است و اگر از زاویه دید تایلور به قضیه نگاه کنیم در واقع لایه‌های متعدد فرهنگ را بازنمایی کرده و به آن با دید انتقادی نگریسته ‌است.

در تابلوهای نوری از پشت نوشته‌ها نوری قرمز رنگ تابیده می‌شود که استعاره‌ای به زخم و عنوان نمایشگاه دارد و تابیدن بی‌وقفه آن نشانه التیام ناپذیری آن است.

این عکاس جوان همچنین به تازگی نامزد دریافت گرنت بین‌المللی عکاسی انگلستان شده است. فتحی با مجموعه «آلابولا» و در بخش خلاقانه در بین برندگان نهایی و نامزد این گرنت بین‌المللی قرار گرفته است. گرنت بین‌المللی انگلستان از مهم‌ترین گرنت‌های عکاسی در جهان به منظور حمایت از استعدادهای نوظهور عکاسی در جهان است.

وی با اشاره به اینکه به تازگی نمایشگاه عکسی با عنوان «زخم‌های بی‌التیام» را در تهران برگزار کرده است، خاطر نشان می‌کند: با توجه به اینکه رشته تحصیلی من معماری است و در سالهای اخیر رفت و آمد زیادی به سلطانیه داشتم، در طی این رفت و آمدها یادگاری‌هایی که در بدنه این اثر تاریخی حکاکی می‌شد را می‌دیدم، این مساله دغدغه مهمی برای من بود و از همین رو یک کار تحقیقی در زمینه این یادگاری‌های حکاکی شده انجام دادم تا دریابم تاریخی که بیشترین آسیب بر روی این ابنیه تاریخی ایجاد شده است چه زمانی بوده است و برایم جالب بود که بیشتر این حکاکی‌ها مربوط به سال‌های 96 و 97 بود.

وی افزود: این موضوع به روشنی بیانگر این است که ما از نظر فرهنگی یک پسرفت عجیب و غریبی در این زمینه داشتیم و زمانی که با کارشناسان مرمت صحبت کردم، دریافتم که خیلی از این آثاری که ماندند، قابل مرمت نیستند و تا زمانی که سلطانیه پا برجا بماند از دوران ما نیز زخم‌هایی از دوران ما به یادگار می‌ماند چرا که با مرمت این نوشته‌ها بیشتر به خود آثار لطمه وارد می‌شود و برای اینکه کمتر مورد آسیب قرار بگیرد باید به همین شکل این یادگاری‌ها باقی بماند.

فتحی خاطرنشان کرد: این موضوع برایم به حدی جدی شد که قریب یک سال از این زخم‌ها عکاسی کردم و از همین رو زمان این پروژه به طول انجامید. این مجموعه در واقع در قالب عکس چیدمان بود و9 عکس و یک کار عکس چیدمان را در دل خود جای داده است.

وی با اشاره به اینکه دلیل اصلی اینکه بسیاری از عکاسان شهرستانی برای برگزاری نمایشگاه به تهران رجوع می‌کنند به دلیل فروش آثار است، افزود: در زنجان فروش آثار و خرید آن توسط سرمایه‌داران و علاقه‌مندان چندان جا نیفتاده است ولی در تهران این مساله به راحتی جا افتاده است و من خودم در این نمایشگاه چند اثرخود را فروختم و کل هزینه‌های برگزاری نمایشگاه و هزینه‌های جانبی‌ام در آمد اما در زنجان و شهرستان‌های دیگر چون خریداری وجود ندارد فقط هزینه‌ای برای خود هنرمند باقی می‌ماند.

این عکاس خاطرنشان کرد: در گالری که در فرهنگسرای امام خمینی (ره) زنجان وجود دارد امکانات فیزیکی مناسبی وجود ندارد و دو سه سال است که چندان به آن رسیدگی نشده است و هنرمند در آنجا با مشکلات عدیده‌ای رو به رو است.

وی با اشاره به اینکه برای شناخته شدن یک عکاس در سطح جهانی، عکاس باید خود را محدود به زنجان نکند، ادامه داد: به طور کلی یک عکاس برای اینکه در سطح جهانی شناخته شود باید به کمک اینترنت خود را محدود به یک منطقه کوچک نکند و بیشتر مشکلاتی که عکاسان زنجانی دارند این است که فضایی که خود را محدود کرده‌اند در سطح زنجان است در حالی‌که باید در کمترین مرحله با تهران ارتباط داشته باشند و به گالری‌های برگزار شده در سطح کشور رفت و آمد داشته باشند و با فضایی که بین‌المللی‌تر هست در ارتباط باشند و به فراتر از زنجان فکر کنند.

این عکاس جوان با اشاره به اینکه این گرنت که یک نوع حمایت از عکاسان است سالی یک بار در انگلستان برگزار می‌شود و این جشنواره در واقع دو بخش هستند و خلاقانه داشته است که مجموعه من در خصوص هماهنگی کوه‌های رنگی ماهنشان با ساختمان‌های به صورت مدرن ساخته می‌شود در بخش خلاقانه این جشنواره شرکت داشت و در آن‌جا جزو فینالیستها قرار گرفت و نامزد گرنت اصلی است و جزو 20 اثر نهایی بوده است.

وی با اشاره به اینکه این گرنت یک گرنت دو هزار دولاری است و کسی که در این جشنواره انتخاب می‌شود، دو هزار دلار برای ادامه پروژه‌اش به او کمک می‌شود تا پروژه‌اش را به اتمام برساند.