پایگاه خبری صدای زنجان- وضعیت نامطلوب بهداشتی و ابنیه و انباشت زباله‌ها در جای جای منطقه گردشگری گاوازنگ سبب شد تا تعدادی از شهروندان از استانداری بخواهند تا فکری به حال این شرایط بکند. آنها معتقدند پیچیدگی‌های حقوقی در پرونده منطقه گردشگری گاوازنگ دلیل منطقی بر غافل بودن سازمان همیاری‌ شهرداری‌های استان زنجان از وظیفه‌اش، نمی‌تواند باشد!

تعدادی از شهروندان زنجانی در تماس با صدای زنجان با اشاره به وضعیت نامطلوب بهداشت شهری و انباشت زباله‌ها در جای جای منطقه گردشگری گاوازنگ و از بین رفتن تدریجی وضعیت معماری آن و نبود درپوش‌های مناسب برای چاه‌های حفر شده در منطقه که خطر سقوط گردشگران را افزایش می‌دهد، خواستار ورود دستگاه‌های اجرایی به ویژه استانداری شدند.

تبدیل نمادهای هویتی و جاذبه‌های گردشگری زنجان به «زباله‌دانی»!

عیسی پیری، عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان در گفت‌وگو با صدای زنجان در رابطه با وضعیت نامطلوب بهداشت محیط و معماری منطقه گردشگری گاوازنگ می‌گوید: تفرجگاه گاوازنگ در شمال زنجان و زنجان‌چایی در جنوب، که البته وای بر ما که این یکی سکته زده و به آخر عمر نزدیک است و هیچ کس هم نیست حداقل تنفس مصنوعی بدهد. از فقدان یک سیاست راهبردی و چشم‌اندازسازی با توجه به تحولات اجتماعی و فرهنگی و نسلی در مقیاس شهری، منطقه‌ای و جهانی رنج می‌برد. فقدان این سیاست در واقع تفرجگاه گاوازنگ را به نماد عینی و ابژکتیو (واقعی) فهم وضعیت مدیریت و برنامه‌ریزی شهری ما تبدیل می‌کند. جغرافیای مطلق گاوازنگ در نسبت نزدیک فضایی با شهر 500 هزار نفری زنجان اهمیت آن را دو چندان می‌کند.

پیری اشاره می‌کند که جریان‌های معاصر مدیریت شهری در شهرهای مهم جهان به دنبال بیان‌گری ساده محیط‌های شهری از طریق نشانه‌شناسی هستند تا امر یادگیری اجتماعی و تجربه شهری و هویت اگزیستانسیال (باور به اصالت) اجتماعات محلی در تقاطع‌های شهری-طبیعی مثل گاوازنگ تسهیل شود اما متاسفانه در شهر ما با این گونه محیط‌ها به مثابه «زباله‌دانی» برخورد می‌شود. مثل پل میربهاالدین، و زنجان‌چایی!

پیری ابراز می‌کند: عمیقا متاسفم که فقدان اختصاص بودجه‌های شهری و استانی به اینگونه فضاهای مهم، با این برخوردها با فضای شهری طبیعی زنجان، حیات تمدنی آینده شهر از رفته و نسل آینده بدون فضاسازی برای تجربه و یادگیری، بسیار بی‌هویت تر و خشونت‌آمیزتر از آنچه فکر می‌کنیم بار می‌آیند.

سازمان همیاری شهرداری‌های استان زنجان ثابت کرد که توانایی مدیریت «گاوازنگ» را ندارد

توجه به وضعیت محدوده منطقه گردشگری گاوازنگ و روستای گاوازنگ و محیط پیرامون به لحاظ بهداشت محیطی و معماری باید از سوی سازمان همیاری شهرداری‌های استان زنجان به عنوان دستگاه متولی، پیگیری شود.

عیسی پیری، عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان با اشاره به تعداد محدود تفرجگاه‌های متصل به شهر زنجان و در نتیجه گرایش زنجانی‌ها برای حضور در منطقه تفریجی گاوازنگ تاکید می‌کند: به دلیل تراکم بالای بازدیدکنندگان در این منطقه، شاهد انباشت زباله‌ها در طول روز و هفته در منطقه هستیم که نهاد متولی به جمع‌آوری آن‌ها اقدام نکرده که این مهم یادآور مفهوم «پنجره‌های شکسته» است. به هر حال هزینه‌های زیادی صرف شده که این منطقه ایجاد شود در نتیجه دستگاه متولی باید نسبت به حفظ و مراقبت از آن به لحاظ بهداشتی و معماری برنامه‌های جامعی داشته باشد.

این نظریه معتقد است که گاهی افراد یک جامعه درباره مسائل کلی توسط نشانه‌های جزئی داوری می‌کنند به عنوان مثال برای جرم شهری، نشان‌دهندهٔ میزان جاری اختلال شهری و خرابکاری و اثرگذاری آن بر افزایش جرم و رفتارهای ضداجتماعی است.

اما عزیزاله افشار، سرپرست سازمان همیاری شهرداری‌های استان زنجان در واکنش به این اظهارات با اشاره به پیگیری‌های انجام گرفته در رابطه با رفع مشکلات بهداشتی منطقه گردشگری گاوازنگ می‌گوید: موضوع بهداشت و وضعیت معماری منطقه گاوازنگ برای سازمان مهم است. چند وقت پیش به دلیل بارش نزولات جوی شاهد بروز مشکلات در سرویس‌های بهداشتی مجموعه بودیم که پیگیری‌های مربوطه انجام شد. در خصوص رفع مسئله انباشت زباله‌ها نیز جلسه مربوطه تشکیل شد که به تدریج در شان شهروندان زنجانی حل می‌شود.

استاندار زنجان برای بهبود وضعیت بهداشتی و شهری «گاوازنگ» ورود کند!

با این حال عیسی پیری، عضو هیئت علمی دانشگاه زنجان با بیان اینکه متاسفانه سازمان همیاری شهرداری‌های استان در این مدت برخورد مناسبی با سرمایه محیطی موجود در منطقه گاوازنگ نداشته است و محدوده در طول زمان تبدیل به مکان انباشت انواع زباله‌ شده است، بر لزوم ورود استانداری به عنوان نهاد بالادست به وضعیت بهداشت و سلامت منطقه تاکید می‌کند.

برخی معتقدند که پیچیدگی‌های حقوقی مربوط به پروژه گردشگری گاوازنگ سبب شده تا پرداختن به وضعیت بهداشت شهری و عمومی بعلاوه چهره معماری منطقه تحت تاثیر قرار گیرد. اما تعدادی دیگر معتقدند مشکلات حقوقی پرونده هر چقدر هم پیچیده باشد مسئولان نباید از وضعیت این منطقه غافل شده و وظایف خود در قبال خدمت به مردم را فراموش کنند.

طرح گردشگری گاوازنگ در شمال شهر زنجان، تقریبا از اواسط دهه ۷۰ کلید خورد و به مسئولان مربوطه طبق تامین دلیل کارشناس رسمی، تاکنون حدود 60 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

از ابتدا، استانداری به عنوان دستگاه متولی، مدیریت این پروژه را در دست گرفت. تقریبا از سال ۷۷ مدیریت پروژه ۱۵۰ هکتاری به سازمان همیاری شهرداری‌های استان واگذار شد اما بعدها به دنبال پیگیری برخی از افراد مبنی بر مالکیت آن‌ها در محدوده نامبرده از طریق دستگاه قضایی و صدور احکام مربوطه که نشان می‌داد بخشی از اراضی متعلق به مردم بوده و شامل اراضی ملی نمی‌شود که البته علاوه بر موارد یاد شده، برخی دلایل محیطی و فنی دیگر نیز سبب شد که مساحت ۱۵۰ هکتاری پروژه به ۱۰۰ و نهایتا ۷۵ هکتار کاهش یابد.

نهایتا پروژه گردشگری گاوازنگ در سال ۹۳ در کارگروه زیربنایی در قالب ۱۴ لکه جداگانه در مجموع به مساحت ۷۵ هکتار تعریف شد و به عبارت دیگر دارای طرح روشن و مشخصی شد. این طرح مشابه طرح تفصیلی در شهر بوده و در ۱۴ لکه متفاوت کاربری‌ها اعم از مسکونی، تجاری، اداری، گردشگری، آموزشی مذهبی، بهداشتی و انواع مراکز خدماتی مانند کافی‌شاپ‌ها، فودکورت‌ها، هتل و نظایر آن مشخص‌تر شد اما بنا به اظهارات «سعید امیدی»، مدیرعامل سابق سازمان همیاری شهرداری‌های استان به علت واگذاری‌های غیر اصولی انجام شده و انجام اقدامات خارج از چارچوب قرارداد در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰، با ورود برخی دستگاه‌های نظارتی، عملا طرح سرعت حداقلی را داشته است. همچنین به تدریج برخی پرونده‌های مربوطه در نهادهای ذیربط تشکیل شده و موضوع در حال رسیدگی است.

اداره امور گاوازنگ به شهرداری واگذار شود

عیسی پیری، استاد گروه جغرافیای شهری دانشگاه زنجان که «شهرداری» را مناسب‌ترین گزینه برای اداره گاوازنگ می‌داند با یادآوری قرارگیری گاوازنگ در محدوده شهری طبق طرح جامع اخیر می‌گوید: با توجه به اینکه شهرداری، نهاد درآمدی است و تعداد قابل توجهی نیروی انسانی برای بکارگیری در امور خدمات شهری داشته و تجربه قابل توجهی را نیز در این امور دارد، بهتر می‌تواند منطقه را اداره کند. سازمان همیاری شهرداری‌های استان زنجان در مدت 5 سالی که اداره گاوازنگ را در اختیار دارد، در این مدت نشان داده که رغبت چندانی برای پرداخت به وضعیت بهداشتی و معماری گاوازنگ ندارد.

گاوازنگ جزء لاینفک شهر زنجان است اما مشکلات حقوقی دارد که باید رفع شود

حبیب یگانه، شهردار زنجان در گفت‌وگو با صدای زنجان هم تصریح می‌کند، در گذشته برای گاوازنگ تصمیماتی اتخاذ شده که دچار مسائل حقوقی شده و نیازمند طی مراحل قانونی است.

یگانه با اشاره به محدوده 150 و 400 هکتاری مجموعه گردشگری گاوازنگ تاکید می‌کند: استانداری زنجان، مسئولیت اجرای طرح‌های بهره‌وری و ساخت آلاچیق، جابجایی روستای گاوازنگ در کنار صدور پروانه، نظافت و غیره را به سازمان همیاری‌ شهرداری‌های استان زنجان واگذار کرد.

این مسئول با بیان اینکه «به شخصه قبول دارم که گاوازنگ جزء لاینفک شهر زنجان است»، واگذاری امور مربوطه به گاوازنگ به سازمان همیاری شهرداری‌های استان زنجان را تصمیم درست ندانسته اما می‌گوید: با توجه به مسائل پیچیده حقوقی که مربوط به توافقات بلاتکلیف مالکان با سازمان متبوع، ادعای مالکیت بر سر اراضی از سوی دولت و روستائیان و عدم رفع مشکلات معارض از سوی اداره کل منابع طبیعی و امور اراضی، بخشی از اراضی تملک شده دولتی و روستائیان از سوی سازمان و غیره است تا زمانی که مسائل حقوقی حل نشده نمی‌توان در مورد موضوعات مربوط به منطقه گاوازنگ از جمله واگذاری به شهرداری اظهارنظر کرد.

تا زمانی که گاوازنگ در اختیار ماست، مشکلاتش را هم پیگیری می‌کنیم

عزیزاله افشار، سرپرست سازمان همیاری شهرداری‌های استان زنجان هم که این اظهارات را مباحث کلی می‌داند، تاکید می‌کند: سازمان همیاری شهرداری‌های استان زنجان با این مباحث کلی و واگذاری اداره امور مجموعه به ارگان دیگر طی امروز و فردا کاری ندارد، مجموعه گردشگری گاوازنگ تا زمانی که در اختیار این سازمان است باید مشکلاتش توسط ما پیگیری و حل شود که در راستای تحقق آن تلاش خواهیم کرد.

شهروندان زنجانی هم می‌گویند: اینکه متولی گاوازنگ چه ارگانی باشد برایشان چندان تفاوتی ندارد، مهم انجام وظیفه مسئولان امر در رسیدگی به وضعیت معماری و بهداشتی منطقه گردشگری گاوازنگ است که تا به امروز خبری از ان نبوده است!

انتهای پیام/

خبرنگار: لیلا محمدی