پایگاه خبری صدای زنجان- یک سال پیش تعدادی از اهالی روستای احمدکندی به نمایندگی از روستائیان، با مراجعه به روزنامه صدای زنجان به بیان مشکلات خود پرداختند و خواستار حل این مشکل شدند.

آنها عنوان کردند که چند سال قبل با کمک خیری از اهالی همین روستا، توافق ساخت مدرسه‌ای را در اطراف روستای احمدکندی گرفتیم و این مدرسه با کمک این خیر به صورت مشارکتی ساخته شد. بنا بود که این مدرسه به عنوان دبیرستان شروع به فعالیت کند و از روستاهای اطراف نیز، دانش‌آموزان دبیرستانی به این مدرسه رجوع کنند تا به ادامه تحصیل بپردازند و به شهر زرین‌آباد مراجعه نکنند، اما با گذشت زمان، مسائل و مشکلاتی برای این مدرسه پیش آمد که مانع از ادامه فعالیت این مدرسه به صورت دبیرستان شد. شرح این مشکلات در تاریخ 21 مهرماه سال 99 در سایت و روزنامه صدای زنجان منتشر شده است.

آنها مدعی بودند که پس از ساخت این مدرسه، آموزش و پرورش با بیان اینکه تعداد دانش‌اموزان مقطع دوم متوسطه این روستا کم است و از طرفی مدرسه ابتدایی این روستا نیز فرسوده و کوچک بوده، مدرسه تازه ساخته شده را تبدیل به مدرسه ابتدایی کرده و اجازه ادامه فعالیت این مدرسه را به عنوان دبیرستان نداد.

ضمن اینکه این مدرسه تازه ساخته شده حدود یک تا دو کیومتر از روستا فاصله دارد و نگرانی‌هایی را برای خانواده‌ها در زمینه فرستادن دانش‌آموزان کوچک به این مدرسه ایجاد می‌کند.

طبق ادعای آنها، اکنون مدرسه‌ای که بنا بوده به دبیرستانی برای تحصیل دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه تبدیل شود، با توجه به اینکه بسیاری از خانواده‌ها به دلیل مسافت طولانی و فضای ناامن راه مدرسه، دانش‌آموزان خود را به مدرسه نمی‌فرستند، بلا‌استفاده مانده است و اهالی به دلیل ترس از گرفتاری کودکان‌شان در راه رسیدن به مدرسه با مشکلاتی نظیر حمله حیوانات وحشی و یخ‌بندان در فصل سرد، از آغاز سال تحصیلی جدید، از فرستادن فرزندان خود به آن مدرسه جلوگیری کرده‌اند. حال سوال اهالی از آموزش و پرورش این است که اگر بنا بود مدرسه‌ای ساخته شود و بلااستفاده بماند، چرا مجوز ساخت این مدرسه داده شده است.

به گفته اهالی دبیرستان تازه احداث شده، زمین یک هکتاری این مدرسه از سوی روستائیان و به عنوان دبیرستان اهدا شده و در قسمت ساخت نیز ۵۰ درصد با مشارکت اهالی و یکی از خیران که خود اهل همین روستاست ساخته شده و ۵۰ درصد دیگر با اعتبارات دولتی است. خیر مدرسه‌ساز نیز تاکید داشته که نیت وی ساخت دبیرستان بوده و رضایتی برای استفاده از آن به عنوان دبستان ندارد.

آنها با اشاره به اینکه بارها و بارها از طریق ارگان‌های مختلف پیگیر این موضوع بوده‌ایم و متاسفانه هیچ پاسخی در این زمینه دریافت نکرده‌ایم، اظهار کردند که با مراجعه به رسانه در پی این هستیم که مشکلات خود را مطرح و در صدد برطرف کردن آنها هستیم. گویا با گذشت یک سال از طرح این مشکل هنوز پاسخ قانع‌کننده‌ای در مورد این مساله به اهالی روستا داده نشده است و این مساله باعث شده است که بار دیگر برخی از اهالی این روستا به صدای زنجان مراجعه کنند تا مشکلات خود را با این رسانه مطرح کنند.

دانش‌آموزان به دلیل دوری مسیر از تحصیل دلزده می‌شوند

یکی از اهالی روستا به صدای زنجان می‌گوید: کودکان ابتدایی باید مسافت طولانی را طی کنند تا به این مدرسه برسند. هر یک از اهالی که ماشین و وسیله نقلیه داشته باشد به هر حال فرزند خود را به این مدرسه می‌برد سایر دانش آموزان ابتدایی اما باید این مسافت را پیاده از دل روستا طی کنند!

وی ادامه می‌دهد: برخی از کودکان از مدرسه رفتن و طی‌کردن این مسافت خسته شده‌اند و به والدین می‌گویند که دیگر علاقه‌ای به مدرسه رفتن ندارند. ضمن اینکه مدرسه ابتدایی این روستا هنوز سالم و پا برجاست که در داخل بافت روستا قرار دارد اما نمی‌دانم چطور است که می‌گویند مدرسه فرسوده است. اهالی روستا هزینه کرده‌اند تا این مدرسه را تا آنجا که ممکن است بهسازی کنند. دوربین مداربسته کار گذاشته‌اند و حیاط مدرسه را آسفالت کرده‌اند اما هنوز هم آموزش و پرورش قبول نمی‌کند که این مدرسه ابتدایی به مدرسه سابق خود باز گردد و مدرسه دبیرستان جدید در این مدرسه تازه ساخت بازگشایی شود!

35درصد این مدرسه  توسط خیرین ساخته شد

در این زمینه اما، داوود بهرامی، معاون متوسطه آموزش و پرورش استان زنجان با اشاره به اینکه کلنگ‌زنی این مدرسه در دوره قبلی و زمانی که آآقای اکبرپور فرماندار وقت آنجا بوده اتفاق افتاده است و بنا بوده است که صفر تا صد این مدرسه با مشارکت خیرین این روستا باشد و در نهایت به دبیرستان دخترانه و یا پسرانه تبدیل شود، می‌گوید: تقریبا در اواخر سال 91 کلنگ‌زنی این مدرسه انجام شد و اوایل 93 بود که عملیات عمرانی شروع شد و علیرغم اینکه روستائیان تعهد داده بودند که صفر تا 100 این پروژه را خود خیرین باید تقبل کنند تقریبا 35 درصد عملیات عمرانی‌اش را خود خیرین انجام دادند و بقیه پروژه را رها کردند و گفتند که ما دیگر در این زمینه استطاعت مالی نداریم.

وی ادامه می‌دهد: مابقی پروژه که نزدیک به 2میلیارد تومان هزینه می‌برد، جزو پروژه‌های عمرانی آموزش و پرورش تعریف شد و اواخر سال 97 تا 98 این مدرسه تکیمل شد و در اختیار اموزش و پرورش قرار گرفت و بنا به در خواست اهالی این روستا به این بحث رسیدیم که در آنجا دبیرستان افتتاح شود ولی با توجه به کمبود آمار دانش‌آموزی و عقبه ضعیف دانش‌آموزی در این منطقه باید ابتدا 80 نفر آمار دانش‌آموزی داشته باشیم تا آن دبیرستان تشکیل شود اما از آنجایی که ما این تعداد از دانش‌آموزان را در این منطقه که شامل روستاهای «کوسه‌لر» و «احمدکندی» می‌شود نداریم و از طرفی بر اساس دستورالعمل و آیین‌نامه‌ها حداقل شرایط لازم برای تخصیص کد برای یک شهرستان 80 دانش‌آموز است، فعلا مساله این مدرسه به همین شکل باقی مانده است!

تراکم آمار جمعیت دانش آموزان ابتدایی در این روستا بالا است

به گفته این مسئول، جلسه‌ای در استانداری پیرامون این مساله تشکیل شد و با اصرار و پیگیری خود شورا و خیرین روستا قرار بر این شد که ما فعلا این مدرسه را با توجه به اینکه فضای آموزش ابتدایی این روستا هم نیاز به مقاوم سازی دارد و تراکم دانش‌آموزی دوره ابتدایی روستا در این روستا بالا است (110 نفر آمار دانش آموزی ابتدایی است و فضای مدرسه ابتدایی هم کوچک است) در اختیار دانش آموزان ابتدایی قرار دهیم تا در این مدرسه مستقر شوند.

به اذعان معاون متوسطه آموزش و پرورش استان زنجان پس این صحبت‌ها بنا بر این شد که خیران روستا و معتمدان و خیران و شورای روستایی آمار سه جلدی 80 نفر دانش آموزی را از سطح روستاهای «احمدکندی»، «کوسه‌لر» و «اوچ‌تپه» جمع‌بندی کند و در اختیار آموزش و پرورش قرار دهند. آموزش و پرورش هم نسبت به اخذ مجوز و راه‌انداری و تاسیس دبیرستان در این روستا اقدام کند.

مدرسه ابتدایی از کمترین امکانات برخوردار بود

وی در زمینه کمبود امکانات مدرسه سابق ابتدایی این روستا می‌افزاید: مدرسه ابتدایی حدود 120 نفر آمار دانش‌آموزی دارد و برای 120 نفر دانش‌آموز 2 چشمه سرویس بهداشتی به نوعی پاسخگویی نیاز دانش آموزان در این شرایط کرونایی نیست. دوره پیش دبستانی و مقطع ابتدایی 6 پایه در یک فضایی قرار گرفته است که ما آنجا ناچار هستیم که ازراهرو و یک سالن آموزشگاه به جای کلاس مدرسه استفاه کنیم.

به گفته بهرامی، برخی از کلاس‌ها در خود سالن و برخی دیگر در انباری آن آموزشگاه تشکیل می‌شد و آنجا نه فضای مستقل آموزشی داریم و نه کتابخانه و نه محیطی که در شان همکاران باشد که در اختیارشان جهت استراحت قرار بگیرد. فضا، فضای کوچکی است و پاسخگوی نیاز فضای آموزشی جمع دانش‌آموزی آنها نیست و به همین جهت ما آن را به فضای آموزشگاهی جدید انتقال دادیم که اتاق سمعی و بصری و آزمایشگاه و کتابخانه و سرویس بهداشتی مناسب و فضای مستقل برای واحدهای فوق برنامه و نوساز دارند استفاده کنند تا دانش‌آموزان ابتدایی در این فضا آموزش ببینند و در سال‌های آتی اگر  شرایط حداقلی برای تشکیل دبیرستان دوره متوسطه ایجاد شد، در خدمت اهالی باشیم.

وی خاطرنشان می‌کند: ما تمایل داریم که با افزایش جمعیت آماری دانش‌آموزان شرایطی را فراهم آوریم که پوشش‌دهی‌مان افزایش یابد و در راستای خواسته اهالی و شورای روستا گام برداریم ولی بایستی حداقل آمار جمعیتی مورد نیاز برای تشکیل یک مدرسه در منطقه رعایت شود که یکی از شاخصه‌های مهم این مساله آمار 80 نفری برای راه اندازی یک مدرسه در این منطقه است که این آمار 80 نفره بر اساس شیوه‌نامه و سازماندهی همه ساله از طریق وزارت آموزش و پرورش تعیین می‌شود‍!

این مسئول اظهار می‌کند: این مدرسه داخل بافت خدماتی روستا است و اطرافش آب و معبر دارد و هم ساخت و ساز شده است و دقیقا در داخل بافت هادی خدماتی روستا قرار دارد و این طور نیست که خارج از روستا واقع شده باشد.

انتهای پیام/

خبرنگار: زهره میرعیسی‌خانی