زهره میرعیسی‌خانی- نمایش« برجک شماره٣٧ » کاری از گروه تئاتر ساخت  به کارگردانی داریوش عربخانی است که از تاریخ ۶ مهر الی ۱۱ مهر ماه ۱٣٩٨ساعت ۱٨:٣۰ هر روز در تالار هنر فرهنگسرای امام خمینی(ره) به روی صحنه می‌رود. در این نمایش شهپر میثاق‌فر، علی رضایی راد، سهیل الماسی، بهار رحمانی، پیمان خدادادیان به بازیگری می‌پردازند و عوامل اجرایی آن عبارتند از: منشی صحنه شهلا رسولی، انتخاب موسیقی سیاوش عربخانی، پوستر و بروشورسیاوش عربخانی، افکت و پخش موسیقی فاطمه گنج خانلو، طراح صحنه داریوش عربخانی، طراح لباس شهپر میثاق فر، عکاس و روابط عمومی حمید پونه، گریم فائزه خلفی، مدیر صحنه امیرعباس پناهی، طراح و اجرای نور رضا یاوری، احد رمضانلو. شایان ذکر است که سرپرستی این گروه را محمود عربخانی به عهده دارد.

کارگردان این نمایش، «داریوش عربخانی» در گفتگو با صدای زنجان، با اشاره به اینکه این نمایش در حوزه دفاع مقدس است، اظهار کرد: این نمایش از 6 مهر  کار خود را شروع کرده است و تا 12 مهر ماه، هر روز به روی صحنه خواهد رفت که امید است علاقه مندان به تئاتر از این نمایش استقبال کنند.

وی ادامه داد: این کار در واقع زشتی‌های جنگ را نشان خواهد داد و در این نمایش ما بر آدم‌هایی تکیه داریم که با وجود اینکه به جبهه جنگ نرفته‌اند، اما آسیب‌های جنگ را متحمل شده‌اند.

عربخانی افزود: داستان این نمایش مربوط به پسری است که پدرش در جنگ شهید شده است و خود پسر در سن 17 سالگی در روزهای جنگ موجی می‌شود و او  در حال حاضر فکر می‌کند که هنوز هم که هنوز است جنگ ادامه دارد و با اینکه در سال 98 هستیم او هر روز به پشت بام خانه خود می‌رود و دیده‌بانی می‌دهد و خیال می‌کند که جنگ است و مادر او به عنوان هم بازی او، هر روز به پشت بام می‌رود که او را راضی کند تا از پشت بام پایین بیاید.

این کارگردان اظهار کرد: قصد ما از اجرای این نمایش، این است که یاد و خاطره دفاع مقدس را زنده نگه داریم و این را نشان بدهیم که جنگ تا چه میزان برای جامعه می‌تواند مخرب باشد.

عربخانی با اشاره به اینکه نمایشنامه این کار را آقای پژمان شاهوردی نوشته است، افزود: این نمایشنامه در واقع اقتباسی از نمایشنامه پیک نیک در میدان جنگ است به نویسندگی «آرابال» است که  به کرات توسط کارگردانان مختلف خارجی و ایرانی به صحنه رفته است.

وی ادامه داد: می‌توان اذعان داشت این کار در شهرهای مختلف به شیوه‌های مختلف اجرا شده است اما ما تلاش داشته‌ایم که این نمایش را در استان به شیوه‌ای جدید به روی صحنه ببریم که برای مخاطب تکراری نباشد.

 این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد:  این نمایش کاری بین رئال و سو‌رئال است و  به نوعی سورئال بودن آن پر رنگ‌تر است و روانپریش بودن پسر را ما در این نمایش بیشتر جلوه دادیم که شاید در کارهای دیگری که  از این نمایشنامه اقتباس شده است، کمتر دیده شده باشد چرا که رد کارهای دیگر بیشتر به جنگ توجه شده است اما ما در این کار به روی شخصیت پسر تمرکز بیشتری داشته‌ایم و روانپریشی او را پر رنگ‌تر نشان داده‌ایم و رنج خانواده او را در مقابل این مساله بهرخ مخاطب خود کشیده‌ایم.

کارگردان این نمایش با اشاره به اینکه مشکلات در عرصه کار در زمینه تئاتر بسیار زیاد است، افزود: در ابتدای امر بنا بود تا شهرداری و بسیج هنرمندان برای حمایت از ما یک سری حمایت‌هایی انجام بدهند که وقتی به نقطه‌ای رسیدیم که نیاز به حمایت آنها بود متاسفانه به نوعی از این امر شانه خالی کردند. برای مثال شهرداری به ما قول  نصب بنر این تئاتر را داده بود که در روز اول اجرا ساعت 12 و نیم به ما اعلام کردند که ما یک بنر از این تئاتر را در سطح شهر خواهیم زد که با وجود اینکه ما ساعت 6.5 عصر برنامه داشتیم، ساعت 7 بنر در سطح شهر نصب شد. از طرفی بسیج هنرمندان تا روز آخر ما را سر دواند و در آخر قول تامین هزینه نهار بچه های گروه را داد که به نوعی بی اهمیت جلوه دادن کار ما بود. اداره فرهنگ و ارشاد هم در حد توان خود به هنرمندان کمک می‌کنند اما متاسفانه چندان نمی‌توانند به هنرمندان کمک کنند و  به طور کلی می‌توان گفت که کلا  برای حوزه تئاتر در استان اهمیتی قائل نیستند.

وی  در پاسخ به این سوال که «آیا اهالی تئاتر استان به روز هستند و  به طور دسته جمعی برای تماشای تئاتر به تهران می‌روند؟»، افزود:  چندین بار اهالی تئاتر طرح‌هایی را به اداره کل فرهنگ و ارشاد استان دادند که مبتنی بر این بود که  به طور تقریبی ماهانه یک سری از هنرمندان تئاتر گرد آیند و از طرف این اداره به تهران بروند تا این هنرمندان بتوانند چند کار خوب تئاتر را ببینند چرا که نیاز یک هنرمند این عرصه تماشای کار تئاتر برای بروز شدن  است که متاسفانه هیچ زمان این امر محقق نشده است. در کنار آن ما جلساتی داشتیم که فیلم تئاترراب ه نمایش در می‌آوردیم که این جلسات هم به تازگی تعطیل شده است.

وی با اشاره به اینکه کارگردانی این  نمایش در واقع چهارمین کارگردانی من در زمینه تئاتر است، اظهارکرد:   تئاتر استان در زنجان دارای مشکلات بسیاری است که برای مثال ما یک سالن حرفه‌ای در استان نداریم  تا اهالی تئاتر بتوانند از آن بهترین استفاده ببرند و همین آمفی تئاتر فرهنگسرا هم در زمینه «نورپردازی» و  «سن تئاتر»  دچارمشکل است و می توان اذعان داشت که این سالن بیشتر به درد همایش می‌خورد تا  اجرای تئاتر. همچنین سالن ماندگار هم استاندارد چندانی ندارد.

این کارگردان تئاتر در زمینه مشکلات حوزه نمایشنامه نویسی در استان ، خاطر نشان کرد:  ما در زمینه نمایش‌نامه نویسی  معدود افرادی را داریم که بتوانیم به آنها مراجعه کنیم، که اینکه یک نویسنده تا چه میزان می‌تواند فعال باشد تا کار بچه ها را در این زمینه ساپورت کند هم خود مساله ای جداگانه است. از همین‌ ر و به نظر می رسد که توجه به این حوزه می‌تواند برای توسعه استان نیز مفید واقع شود.