الهام احمدی- معضل بیکاری در جامعه سبب شده تا شمار جوانان تحصیل‌کرده و مستعد، اما بیکار افزایش یابد و تبعات منفی آن گریبان‌گیر جامعه شود.
همه انسان‏‌ها برای گذراندن زندگی خود نیاز به تلاش و فعالیت دارد. نیازهای فردی و اجتماعی افراد در گرو کار و تلاش است و جامعه نیز برای گرداندن چرخ تولید در تمامی عرصه‏‌ها به نیروی کار نیاز دارد. در واقع بدنه‏‌ اجتماع از وجود هرگونه نقص در هر گوشه‏‌ای از این پیکر، آسیب می‏‌بیند.
بیکاری یکی از بزرگ‌ترین معضلاتی است که توازن و تعادل جامعه را به هم می‏‌ریزد و باعث ایجاد بحران‏‌های متعدد در عرصه‏‌های اجتماعی، اقتصادی، روانی و سیاسی می‏‌شود. بیکاری در واقع شاهراه اصلی معضلات و ناهنجاری‏‌های‏ اجتماعی است و حل آن بسیاری از مشکلات اجتماعی، روانی، اقتصادی جامعه را برطرف می‏‌کند.
در این بین افرادی هستند که به‌عنوان کارآفرین از آن‌ها یادت می‌کنند و با راه‌اندازی کسب‌وکار، برای خود و بخشی از افراد جامعه شغل ایجاد می‌کنند. اهمیت نقش تأثیرگذار کارآفرینان در فضای مه‌آلود کار و بیکاری جوانان بر کسی پوشیده نیست.
دکترکاوه صادقی از سال 1368 از یک مغازه سه متر مربعی با 10 هزار تومان سرمایه در زمینه ساخت تابلوهای تبلیغاتی شروع به فعالیت کرده و با توسعه، خلاقیت و نوآوری اقدام به ابداع و تولید تابلوهای کوره‌ای compound و پس از مدتی تابلوهای لعابی را ابتدا به روش سنتی و سپس مکانیزه و رباتیک به مرحله عملیاتی رسانده است و در حال حاضر یکی از بزرگ‌ترین و پیشرفته‌ترین کارخانه‌های تولید تابلوهای لعابی خطوط انتقال نیرو و پلاک‌های دیسپاچینگی در خاورمیانه و علائم ترافیکی و تجهیزات جاده‌ای در کشور است.
برای شنیدن دغدغه‌ها و مشکلات این قشر و ارائه راهکار برای برون‌رفت از مشکلات حوزه اشتغال که هم بیکاران و هم کارآفرینان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند به سراغ او رفتیم، یکی از فعالان حوزه کسب‌وکار استان که به‌عنوان برترین کارآفرین در سطح ملی نیز مطرح بوده و عضو مجمع خبرگان کیفیت CQI انگلستان است که به دلیل کیفیت بالای محصولات تولیدی خود گواهینامه آزمون کیفیت فوق استاندارد ASTM آمریکا و iso از پژوهش‌گاه نیرو را کسب کرده است. مشروح این گفت‌وگو در پی می‌آید:
 تاکنون چه عناوینی را کسب کردید و در حال حاضر به تبع فعالیت شما برای چند نفر به طور مستقیم و غیرمستقیم اشتغال‌زایی ایجاد شده است؟
 از نظر اشتغال‌زایی مستقیم 35 نفر و غیرمستقیم در حدود 1000 نفر ایجاد شغل کرده‌ایم. در سال 87 منتخب برترین کارآفرین استانی و سال 88 برترین کارآفرین ملی انتخاب شدیم.
 از مشکلات و موانعی که در شروع فعالیت داشتید و زمانی که تصمیم قطعی برای ورود به این حرفه گرفتید، بفرمایید؟
به طور یقین برای انجام هر فعالیت در حوزه کسب‌وکار در کنار داشتن دانش، تخصص و تعهد کاری، موضوع مالی نیز از مشکلات نخست و مهم و پس از آن محل کارگاه، تجهیزات، نیروی انسانی ماهر و مجوزها از دیگر مشکلات هر کسب‌وکار است که ما نیز با آن مواجه بودیم.
 برخی معتقدند در محیط کسب‌وکار فعلی دولت نه تنها تسهیل‌کننده نیست بلکه به‌عنوان یک مانع محسوب شده و چوب لای چرخ تولید می‌گذارد؟ نظر شما در این زمینه چیست؟
کارآفرینی در شرایط فعلی معجزه است و در این بین سیستم دولتی به طور یقین نمی‌تواند مخالف تولید و کسب‌وکار باشد. هر دولتی به اقتصاد و تولید محصولات کشور خود باید بها داده و حمایت‌های لازم را  از کارآفرین داشته باشد و نسبت به توسعه آن کمک کند چرا که کسب‌وکار و تولید باعث جذب سرمایه و افراد به کار شده و  به تبع آن رونق اقتصادی به وجود می‌آید و سبب رفاه در جامعه و نیز جلوگیری از خشونت و ناهنجاری و بسیاری از جرائم می‌شود.
در این بین کشورهایی که دارای منابع خدادادی مانند نفت هستند باید فکر اساسی به صنعت و تولیدات غیر نفتی خود قبل از اتمام این نعمت خدادادی بکنند.
هر چند در حوزه کسب‌وکار قوانین حمایتی خوبی در کشور داریم ولی متأسفانه در سازمان‌های متولی کسب‌وکار مانند مالیات، تأمین‌اجتماعی، صنعت و معدن و بانک‌ها به دلیل عدم وجود کارشناسان مجرب مشکلات فراوانی برای صنعت و تولید ایجاد می‌کنند و تعابیر آن‌ها از قوانین فقط یک طرفه و به سمت منافع خودشان است و نگاه به صنعت و تولید در بخش خصوصی نگاه نامادرانه است. تولید‌کننده در پیچ و خم بروکراسی اداری نابود می‌شود و برای خلاقیت و توسعه و نوآوری فرصتی نمی‌ماند که این امر سبب فرسودگی صنعت و عقب‌ماندگی تولید‌کننده از تولید محصولات به‌روز و جدید می‌شود.
از سوی دیگر سازمان تأمین‌اجتماعی بابت قراردادهای اجرایی مبالغی را به‌عنوان حق بیمه از قرارداد از پیمانکاران دریافت می‌کند. سؤالی که در  اینجا مطرح می‌شود این است که چه خدماتی را در قبال این دریافت‌ها به پیمانکاران ارائه می‌دهد؟ از همین رو  باید بعضی قوانین به منظور کمک به تولید مورد بازنگری قرار گیرد.
 دولت باید خانواده خود را کوچک و بخش خصوصی را تقویت و زمینه‌های سرمایه‌گذاری بخش خصوصی را به منظور توسعه و اشتغال پایدار فراهم کند.
بنده معتقدم منظور مقام معظم رهبری از نام‌گذاری سال حمایت از کالای ایرانی صرفاً ترغیب مصرف‌کنندگان نیست بلکه باید سازمان‌های متولی از تولید حمایت کنند طوری که تولیدکنندگان کالای مرغوب تولیدکرده یا به سمت تولیدکالای با کیفیت پیش بروند و در نهایت هم‌وطنان با استفاده از کالاهای با کیفیت ایرانی سبب رونق بازار اقتصادی کشور شده و از بیکاری کارگران جلوگیری و سبب اشتغال بیش‌تر افراد در جامعه شوند.
از دیگر مشکلات تولید در کشور ما رقابت بخش دولتی با بخش خصوصی است که در این بین حمایت‌ها بیش‌تر نصیب بخش دولتی می‌شود تا بخش خصوصی. در این بین بخش خصوصی در مواردی برای حل مشکلات خود مجبور به تأمین منابع مالی از بخش خارج از بانک به صورت دریافت پول درصدی می‌شود تا از تعطیلی کارگاه خود جلوگیری کند.
در صورتی که کارآفرینی بخواهد برای خود برندی ثبت کند مدت زمان ثبت آن ماه‌ها به طول می‌‌انجامد و در نهایت آن چیزی که می‌خواهد، نمی‌شود. اما برندهایی قبلاً جهت سودجویی ثبت و به قیمت‌های بسیار بالا فروخته می‌شود.
 به اعتقاد شما به‌عنوان یک کارآفرین در حال حاضر چه موانع و مشکلاتی در مسیر پیشرفت و توسعه حوزه اشتغال استان وجود دارد؟
 اساسی‌ترین مشکل استان عدم شناخت پتانسیل‌ها و توانمندی‌ها از سوی سازمان‌های ذی‌ربط است به‌طوری که این امر سبب به‌وجود آمدن بیکاری، فقر و در نتیجه ناهنجاری‌های اجتماعی و غیره می‌شود و در برخی مواقع با پرداخت وام به بیکار آن‌را بدهکار هم می‌کنند. مثلاً چاقو بیش از 600 سال است در زنجان تولید می‌شود اما هیچ تغییر محسوسی در این مدت نکرده چرا که به تولید‌کننده آموزش صحیح داده نشده است تا هر روز یک نوع جدید از محصولات را تولید، توسعه و خلاقیت در آن بروز کند . آیا نباید چاقوی لیزری و سرامیکی ابداع چاقو‌سازان زنجانی می‌بود؟ متأسفانه افراد فقط به تولید سنتی و بعضاً بی‌کیفیت محصول می‌پردازند تا فقط امرار معاش کنند.
 عدم دانش کافی و نیاز مشتری از دیگر مشکلات است، مثلاً شهر زنجان با این همه وسعت، محل گردشگری آن کجاست؟ چهارراه سعدی تا سبزه میدان؟ یا ماشین‌نوردی در گاوازنگ؟ یا پیست ماشین‌سواری خیابان‌های شهرک کارمندان و ...
متأسفانه سازمان‌های مربوطه به دلیل سخت‌گیری‌ها و عدم تعامل با تولید‌کنندگان ناخواسته سبب تعطیلی کارگاه‌ها می‌شوند و همین امر بیکاری افراد زیادی را به دنبال دارد.
 مالیات بر ارزش‌افزوده یکی از مواردی است که فعالان حوزه کسب‌وکار به آن معترضند و اعتقاد دارند که باید در چرخه اقتصادی ارزش افزوده‌ای که أخذ می‌شود یک بار انجام شود. پیشنهاد شما در این زمینه چیست؟
در اغلب کشورها برای حمایت از تولید به منظور ایجاد اشتغال از مشوق‌ها استفاده می‌کنند اما در کشور ما جریمه جزو لاینفک در فیش‌های بیمه و دارایی است. در زمینه ارزش‌افزوده نیز باید گفت متأسفانه به دلیل وجود قوانین کارشناسی نشده، تولید‌کننده علاوه بر مشکلات خود باید پولی هم به‌عنوان مالیات بر ارزش‌افزوده بپردازد.
مثلاً ما اگر قرارداد یک میلیاردی با یک دستگاه دولتی داشته‌باشیم ضمن تهیه همه مواد اولیه و حقوق، دستمزد و بیمه و غیره از آن‌جایی‌که مطالبات قرارداد به موقع پرداخت نمی‌شود و از سوی دیگر تولید‌کننده باید 9 درصد عوارض و مالیات بر ارزش‌افزوده آن قرارداد را به دارایی بپردازد. در این راستا حداقل باید سازمان‌های دولتی یا از پرداخت ارزش‌افزوده معاف می‌شدند یا این‌که مستقیم با دارایی تعامل می‌کردند و سبب تأخیر و جریمه تولید‌کننده نمی‌شدند.
در هر صورت ما هم ارزش‌افزوده می‌پردازیم هم مالیات، در همین راستا باید بخشودگی مالیات برای حمایت از تولید نیز مدنظر قرار داده شود. نکته قابل تأمل و مشکل اساسی که در این بخش وجود دارد این است که دولت مطالبات بخش خصوصی را به سختی پرداخت می‌کند از سویی برای مطالبات خود جریمه نیز دریافت می‌کند.
 شما عنوان کرده‌اید که ما با معضل بیکاری مواجه نیستیم بلکه بیکار در کشور داریم؟
بله... ببینید اصلاً چیزی به نام بیکاری نداریم بلکه بیکار داریم، بیکار به این معنی که هر کس تلاش کند بالاخره موفق می‌شود. اما افراد نمی‌خواهند خود را درگیر کار کنند.
در همین راستا حمایت از تولید‌کنند‌گان می‌تواند سبب مهار بیکاری در جامعه شود که باید از طرف متولیان مورد توجه قرار گیرند. سوق دادن جامعه کار به سمت نوآوری، خلاقیت و توسعه به منظور برطرف کردن مشکلات کسب و کار و نیروی کار می‌تواند در این بخش راه‌گشا باشد.
 به طور مثال با وجود این‌که پارکومتر بیش از چند سال است که اختراع شده، امروزه استفاده از نیروی جوان و سرمایه‌های مولد جامعه به‌عنوان پارکبان منطقی به نظر نمی‌رسد.
آموزش زیربنای توسعه است، نیروهای جوان باید آموزش داده شوند چرا که مانند سابق دیگر کسی به یادگیری فنون ،حرفه و شغل نمی‌پردازد چرا که بازار دلالی و خریدوفروش پررونق‌تر از زحمت‌کشیدن و کارآفرینی است در این بین بازار دلالی و واسطه‌گری بیش‌ترین سود بی‌دردسر و بدون مالیات را می‌برد از همین‌رو اغلب افراد در بخش خدمات تعویض‌کارند تا تعمیرکار.
 شما در مصاحبه‌های خود به نبود مدیر اقتصادی خوب در کشور اشاره کردید؟ توضیحی در این زمینه دارید؟
در بخش صنعت و تولید ما مدیر توانمند یا متخصص نداریم یا کم داریم و دلیل روشن آن نرخ بالای بیکار در جامعه، تعطیلی یا ورشکستگی صنایع و نابودی تولید‌کنند‌گان بخش خصوصی است. نگاه نامادرانه به تولید و عدم حمایت لازم دلیل دیگری بر نبود مدیر اقتصادی خوب است.
سازمان‌های متولی کار، صنعت و تولید بیش‌تر به فکر جیب و آمار خود هستند تا کمک به رونق اقتصادی البته نه این‌که تمایل ندارند بلکه تخصص و توانمندی مدیریت ندارند. هماهنگی بین متولیان کسب‌وکار فقط کمک برای وصول مطالبات هم‌دیگر است تا ایجاد تعامل و رفع موانع تولید. هزینه‌های تولیدکننده‌ای که چرخه اقتصادی کشور را می‌چرخاند بیش‌تر از یک مصرف‌کننده ‌و واسطه‌ای است که سبب رکود بازار می‌شود تا‌کنون هیچ مسئولی درد دل تولید‌کننده را نشنیده و بیش‌تر به محافظه‌کاری می‌پردازد تا رفع موانع و مشکلات.
اگر سیستم بروکراسی اداری تسهیل شود، اگر قوانین به درستی عمل شود و نیازی به این همه جلسات نباشد، اگر به کارآفرینان و تولید‌کنندگان بها داده شود و جایگاه و منزلت اجتماعی آنان محترم شمرده شود، اگر رسانه ملی در حمایت از کالاهای با کیفیت ایرانی وارد عمل شود، اگر سازمان تأمین اجتماعی و دارائی با تولیدکنندگان تعامل و طبق قانون رفتار کنند، اگر سازمان‌های دولتی در پرداخت مطالبات بخش خصوصی تعلل نکنند شاهد شکوفایی صنعت و رفع بیکاری بیکاران و رونق اقتصادی می‌شویم.
این تعامل سبب رعایت حقوق کارگر شده و کارفرمایان به منظور ترس از هزینه‌های بیمه کارگران خود، ترس از عقد قرارداد موقت و یا غیره که سبب متضرر شدن کارگر و در نهایت مشکلات برای خود کارفرما می‌شود اجتناب می‌کنند.
 در پایان راهکار شما برای برون‌رفت از مشکلات کنونی حوزه بیکاری جوانان، مشکلات اقتصادی موجود و مسائل مرتبط با آن چیست؟
 برای برون‌رفت از مشکلات کنونی حوزه بیکاری جوانان چند راهکار به نظرم می‌رسد.
1- باید تعامل تنگاتنگی بین سازمان تأمین‌اجتماعی، دارائی و بانک‌ها با تولیدکنندگان و بخشودگی‌کامل‌ جرایم باشد.
2- ایجاد مشوق‌‌های حمایتی از تولید مثل زمین رایگان- هزینه انشعاب گاز، برق، تلفن، آب، فاضلاب به 50 درصد کم‌تر از مناطق مسکونی ( البته به شرط بهره‌برداری به موقع از طرح‌ ارائه شده‌ از طرف متقاضی)
3-رفع موانع صدور مجوز و کمک به تسهیل در دریافت آن و حذف بروکراسی‌های اداری
4-همکاری بانک‌ها و پرداخت وام با بهره پایین و عدم بلوکه کردن قسمتی از وام توسط بانک