پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ از یک طرف خودشان می‌برند؛ خودشان می دوزند و نظارت را قبول دارند اما از طرف دیگر برخورد بازرس را بر نمی‌تابند و آن را مانعی بر حرکت ماشین سازمانی خود می دانند ....

 این داستان ؛ حکایت مدیرانی است که تا زمانی که کاری به کارشان نداشته باشی به تعریف و تمجید از نظارت و بازرسی می‌پردازند و زمانی که پرشان به پر ناظرین و بازرسین می خورد زبان به گلایه و شکوه می‌گشایند که وامصیبتا کارمان شده فقط پاسخ به بازرسین و عقب ماندن از انجام رسالت سازمانی.

شاید ایرادی که به دستگاه‌های نظارتی باید گرفت نه بر نحوه نظارت بلکه نتیجه نظارت است که گاهی بخاطر همین رویکرد مدیران دستگاه‌های اجرایی به سرانجام نمی‌رسد.

از  مسئول ارشدی که در انتخاب مدیران زیر مجموعه خود و مدیران دستگاه‌های اجرایی به بیراهه می‌رود و به سفارش این و آن و نه حاکمیت قانون عمل می‌کند چه امیدی به بهبود امور می توان داشت. و هکذا مدیران منتخب در این ریل‌گذاری غلط خود را مصون از نظارت و بازرسی خواهند دید.

اما در این بین ای کاش غرش گاه و بی‌گاه بازرسین و ناظرین  منجر به بارش سیل‌آسا شده و این رویه غلط را با خود می‌شست و می‌برد تا امید افکار عمومی به اصلاح امور به ناامیدی تبدیل نمی‌شد.

اینکه شنیده‌ها حکایت از ورود جدی دستگاه‌های نظارتی به انتصاب غیرقانونی مدیرانی در استان زنجان حکایت دارد اما مدیران منصوب بی‌ترس و واهمه چهار نعل می‌تازند و دهانی کج می‌کنند و می‌خندند قصه پر غصه‌ای است که نشان از مصلحت‌اندیشی دستگاههای نظارتی دارد و الا چه ابزاری مناسبت تر از دادسرای دیوان محاسبات و ارجاع پرونده های بازرسی به هیات تخلفات اداری و مرجع قضایی.

چرا از این ظرفیت‌های قانونی به طور کامل استفاده نمی گردد؟ قحط الرجال است؟ ملاحظاتی مهم‌تر از قانون وجود دارد؟ یا وقتی تخلفات درشتی همچون انتصاب غیرقانونی معاون رئیس جمهور علیرغم صدور حکم هیات عمومی دیوان عدالت اداری اجرا نمی‌گردد خزیدن مدیران متخلف استانی در سایه عافیت محتمل‌ترین اتفاق ممکن است.