کمتر شهری را می‌شناسیم که بهارش سفیدتر از زمستانش باشد. برای ما متولدین دهه 70 و 60 که در زنجان بزرگ شده‌ایم در امتحانات مدرسه یک رمز پیروزی وجود داشت و آن گل اقاقیا یا همان بسم بود
پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ کمتر شهری را می‌شناسیم که بهارش سفیدتر از زمستانش
باشد. برای ما متولدین دهه 70 و 60 که در زنجان بزرگ شده‌ایم در امتحانات مدرسه یک
رمز پیروزی وجود داشت و آن گل اقاقیا یا همان بسم بود.
تقریبا در حیاط یا دم در هر
مدرسه‌ای یک درخت اقاقیا وجود داشت و خرداد که فرا می‌رسید دانش‌آموزان مشتری پر و
پا قرصش بودند. بعضی برای بیست گرفتن و بعضی برای صفر نگرفتن. بعضی برای به یاد
آوردن مطالب سر امتحان و بعضی برای لو نرفتن برگه‌های تقلبشان. هر چه که بود انگار
گل بسم معجزه می‌کرد امید همه ما برای پاس شدن در امتحانات خرداد بود.
اصلا نمی‌شود
در زنجان بزرگ شده باشی و مزه گل بسم یا همان اقاقیا را نچشیده باشی. نمی شود در
زنجان باشی و در حیاط خانه یا دست‌کم در کوچه‌تان یک درخت اقاقیا هم وجود نداشته
باشد. ظاهراً این درخت و گل‌های زیبای آن که بومی استرالیا هستند در ایران، زنجان
را برای زیست خودشان انتخاب کرده‌اند و زنجانی‌ها هم رفاقت دیرینه‌ای با آنها پیدا
کرده‌اند. هر چند زنجان بر خلاف شهرهای همجوارش در زمستان برف زیادی نمی‌بیند اما
از نیمه‌های اردیبهشت رقص دلبرانه این گل‌های سفید و زیبا بر روی درختان تقریبا در تمام کوچه‌ها و خیابان‌های شهر پیدا
است و شاید بتوان گفت که اصلا اردیبهشت زنجان سفیدتر از زمستان‌هایش است و اگر
زنجان را شهر گل‌های اقاقیا بنامیم به خطا نرفته‌ایم.
همه ما هر روز گل‌های اقاقیا
را در کوچه و خیابان‌های شهر می‌بینیم اما کمتر کسی به زیبایی بی‌مثال این درخت و
گل‌هایش توجه کرده است. برندسازی شهری یک استراتژی برای مطرح ساختن شهرها در عرصه‌های
ملی و بین‌المللی است.
شهرهای مختلف سعی می‌کنند هر آنچه را که دارند را برای این
هدف به کار گیرند و گردشگران بیشتری را جلب کنند. وجود گونه‌ای خاص از گیاهان در یک
شهر همیشه یکی از بهترین سوژه‌ها برای برندسازی بوده و برای گردشگران نیز جذابیت
بسیاری دارد. مثلا در ایتالیا فلورانس را شهر زنبق‌ها می‌نامند و یا در ایران
خودمان شیراز را شهر درختان نارنج می‌نامند و خیابان ولیعصر تهران با چنارهایش
شهرت پیدا کرده است.
و اما در زنجان بسیاری از شهروندان از عدم کاشت درختان چنار
در گذشته ناراحت هستند و غصه این را می‌خورند که چرا شهرشان شبیه سایر شهرها نیست
و چنارهای تنومند و بلند قامت کمتری نسبت به آنها دارد اما جای تعجب دارد که چرا هیچکس
خوشحال نیست که هیچ شهری در ایران شبیه زنجان نیست و مردمانش در بهار از دیدن تصویر
خیره‌کننده گل‌های اقاقیا بر روی درختان نه چندان بزرگش نمی‌توانند لذت ببرند. شاید
ما عادت کرده‌ا‌م که همیشه مرغ همسایه را غاز ببینیم و یا عادت بدتر اینکه زیبایی‌های
شهر خودمان را نبینیم.
اکنون تعداد بسیار زیادی درخت اقاقیا با گل‌های سفید و
بعضاً بنفششان که در فصل بهار خودنمایی می‌کنند در شهر ما و در جلوی دیدگان ما
وجود دارد و انتخاب با ماست می‌توانیم چشم‌مان را به این همه زیبایی بپوشانیم و
فقط افسوس بخوریم که چرا شهر ما فلان نوع درخت را کمتر دارد و یا چشمانمان را به دیدن
زیبایی‌های شهر خود عادت بدیم و آن را به دیگران هم معرفی کنیم.
کسی چه می‌داند شاید
روزی هزاران گردشگر فقط برای دیدن منظره گل‌های اقاقیا به زنجان بیایند.