پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ ساعت انتخابات در دایره‌ی ایران معمولا درست کار نکرده و زمان درستی را به ما نشان نداده است و برای همین مورد اعتماد خیلی از مردم نیز نبوده است.

از آن‌جایی که این ساعت از نظم و اصول خاصی نسبت به ساعت‌های جهان پیروی نکرده و خسته و خواب‌آلوده به دور خود چرخیده، در نتیجه، فاصله‌ی ما را با مناطق مهم کره‌ی زمین بیشتر کرده است! با این اوصاف انکار این ساعت از سوی جمعیتی عظیم نه جرمی عمومی که جزایی جمعی است. ولی با همه‌ی این فروبستگی‌ها و سرخوردگی‌های سخت، امروز در موقعیتی قرار گرفته‌ایم که برای تنظیمات این ساعتِ از کار افتاده، باید مسئولانه دست به کار شده و آن‌ را وفق استانداردهای امروز جهان ساماندهی کنیم.

به نظر می‌رسد این مناسبت‌ترین و مقرون به صرفه‌ترین استراتژی سیاسی امروز است که می‌توان برای نجات ایران معاصر اتخاذ نمود. زیرا در حال حاضر بواسطه‌ی حضور دکتر مسعود پزشکیان در عرصه‌ی انتخابات، شرایطی پیش آمده که باید زیورشناسانه قدر و قیمت آن را دانست و برای گزینش او جانانه اقدام نمود. فراموش نکنیم او در ازدحام ملال‌آور قارچ‌های سمی، نهالی است که استعداد بالیدن و برآمدن دارد تا در فرداهای نیامده، در سایه‌سارش یار و اغیار بنشینند و از میوه‌هایش نصیبی ببرند. او مجالی برای تغییر سرنوشت ملی ماست این فرصت کمیاب را دست کم نگیریم. 

شاید باور عموم بر این باشد که او نیز نرم‌افزاری است که بر ر‌وی این سیستم عامل معیوب نصب می‌گردد و در نهایت چیزی جز بدافزار نخواهد بود پس همان بهتر که در هيأت سیاهی لشگر وارد این صحنه نشویم و این عرصه‌ی آفت‌زده را به خود آن بدافزارها وانهاده و با تنزه و عزت راه خویش را در پیش گیریم. اما از یاد نبریم آنچه که پزشکیان را از دیگران متمایز می‌سازد، اقتضائات امروزِ نهاد قدرت، جامعه‌ی سیاسی و نیز بینش و منش منحصر به فرد اوست. پزشکیان هم می‌تواند میانجی ملت با حاکمیت و هم منجی جامعه‌ی ۸۵ میلیون نفری ایران امروز باشد.

دکتر پزشکیان از آن دسته کنشگرانی است که همیشه امضای مخصوص خود را داشته است. او ماهیت و خاصیتی دیگر دارد و در یک موقعیتی استثنایی پا به میدان گذاشته که خود نیز انتظار طلوع چنین موهبتی را نداشته و هرگز مترصد چنین فرصتی نبوده است تا در ایوان قدرت ظهور کند.

تفاوت‌های پزشکیان با اکثر قریب به اتفاق چهره‌های انتخاباتی و سیاسی کشور از او منظره‌ی چشم‌نوازی ساخته و با توجه به تمایزهای آشکار او با مدعیان حکمرانی، سطح اعتماد عمومی چون آب دریاچه‌ای رو به زوال در حال بالا آمدن است. این هویت و حمیتِ عیان بر جذابیت‌های او افزوده است. در عین حال که او شبیه هیچ شخصیت سیاسی داخلی نیست اما از مناظری تشابهاتی با رجب طیب اردوغان دارد، اردوغان سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۴ که در قامت نخست‌وزیر موجب جهش‌های چشم‌گیری در ترکیه شد. اردوغانی که ضمن وفاداری به حجاب و رعایت آن از جانب خانواده‌ی خود، هیچ‌گاه اصرار و اجباری برای تحمیل آن به دیگران نشان نداده و بر جماعت محجبه‌ی آن کشور امتیازی قائل نشده است. گر چه تحمیل یک رنگ ویژه بر دنیای رنگارنگ ترکیه امری است محال و جامعه‌ی آزاد ترکیه با عقبه‌ای طولانی هرگز آن را بر نمی‌تابد ولی او نیز مدبرانه جانب احتیاط را نگه داشته و  حریم خصوصی افراد را محترم دانسته است. از جهتی او در کنار نگاه وسیع به شرق، نگاه عظیمی نیز به غرب و توسعه و تقویت روابط ترکیه با اروپا و امریکا دارد و در کنار حفظ تمامی هنجارهای فرهنگی، سیاسی خود، با غرب مدرن بُر می‌خورد و سود می‌برد.

پزشکیان نیز بر این نکته واقف است که قرار گرفتن روح ایرانی در عرصه‌ی اندیشه و کنش جهانی مستلزم نگاه انتقادی به بینش‌ها و روش‌هایی است که آن را از مشارکت و ملازمت در روح جهانی باز می‌دارند.

او نیک می‌داند که در طی این چند دهه روح ایرانی همواره نگاه فرهنگ‌های دیگر به ویژه غرب را به خود، به منزله‌ی تهاجم به ارزش‌های خود پنداشته و هر گونه اندیشه‌ی انتقادی مورد طرد و طعم و لعن قرار گرفته است و روح ایرانی برای ارزیابی معیارها و هنجارهای خود فقط نگاهی از درون به خود داشته است.

او در تقلای پیوستن به شبکه‌ی جهانی است و راه نجات کشور را گریختن از عزلت و انفعال بی‌حاصل می‌داند. در نتیجه صلاح کار در این است که سرقفلی قدرت را به دست کسی بسپاریم که نزد مردم می‌نشیند و یکایک آن‌ها را سزاوار بازارهای جهان می‌داند.