پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ قطع اینترنت در زندگی امروز، شبیه کشیدن ناگهانی ترمز دستی وسط اتوبان است؛ یک لحظه همه چیز متوقف می‌شود، ولی نه به شکل شاعرانه، بلکه با صدایی مثل کشیدن یک میز چوبی سنگین روی سرامیک. چند ثانیه قبل، مشغول لایک زدن بودید، و ثانیه بعد با واقعیتی روبه‌رو می‌شوید که نه فیلترشکن به دادتان می‌رسد، نه هوش مصنوعی.

اولین نشانه، چشم‌های وحشت‌زده آدم‌هایی است که بی‌اختیار به آسمان نگاه می‌کنند، گویی سیگنال‌های وای‌فای از پشت ابرها سقوط کرده‌اند. گوشی‌ها ناگهان شبیه آجرهای هوشمند می‌شوند؛ ابزارهایی که در بهترین حالت، می‌توانید با آن‌ها در حالت اضطرار میخ به دیوار بکوبید.

در این شرایط، انسان مدرن تازه متوجه می‌شود که خانه‌اش پر از اشیایی است که سال‌ها آن‌ها را ندیده است. مثلاً کتابی کهنه در گوشه کتابخانه پیدا می‌کند و چند دقیقه با نگاهی حیران به آن خیره می‌ماند؛ انگار تازه از موزه تاریخ طبیعی آورده‌اند. جلدش را با احتیاط باز می‌کند و بوی کاغذ کهنه، ترکیبی از نوستالژی و گرد و غبار، به مشام می‌رسد. اما ده دقیقه بعد، کتاب را می‌بندد و دوباره به صفحه گوشی خیره می‌شود، چون هنوز امید دارد اینترنت برگردد و او را از این تجربه باستان‌شناسی نجات دهد.

قطع اینترنت باعث می‌شود کشف کنید که در خانه‌تان آدم‌های دیگری هم زندگی می‌کنند. ناگهان یک غریبه را در آشپزخانه می‌بینید که دارد چای می‌ریزد و به شما لبخند می‌زند. با کمی تمرکز، متوجه می‌شوید او فرزند یا همسرتان است! مکالمه‌های فراموش‌شده دوباره جان می‌گیرند؛ اول با جملاتی لرزان مثل «سلام، حالت خوبه؟» و بعد با خاطره‌هایی از قدیم که مدام با این سؤال قطع می‌شوند: «راستی، اینترنت وصل نشده؟»

خیابان‌ها هم تغییر چهره می‌دهند. آدم‌هایی که همیشه با سر خمیده و نگاه دوخته به گوشی حرکت می‌کردند، حالا سرشان را بالا می‌گیرند. بعضی‌ها با تعجب به مغازه‌ها نگاه می‌کنند و می‌پرسند: «اینجا کی باز شده؟» حتی پرنده‌ها هم انگار متوجه می‌شوند که آدم‌ها دوباره متوجه‌شان شده‌اند.

اما ترسناک‌ترین لحظه، زمانی است که بعد از چند ساعت، اینترنت برمی‌گردد. آن‌وقت سیلی از پیام‌ها، عکس‌ها، استیکرها و ویدئوها به گوشی هجوم می‌آورد و شما را دوباره به جهان دیجیتال پرتاب می‌کند. همان لحظه، حس دوگانه‌ای پیدا می‌کنید. از یک طرف خوشحالید که به جمع آنلاین‌ها برگشته‌اید، و از طرف دیگر، حسرت می‌خورید که تجربه کوتاه زندگی واقعی چه زود تمام شد.

با این حال، قطع اینترنت یک فایده دارد. نشان می‌دهد چقدر وابسته شده‌ایم. انسانی که برای پیدا کردن شماره تلفن سوپری محل به گوگل نیاز دارد، یا کسی که بدون دیدن آموزش یوتیوب نمی‌تواند نیمرو درست کند، وقتی اینترنت قطع می‌شود، شبیه ماهی‌ای است که ناگهان وسط کویر گیر افتاده است.

شاید روزی برسد که اینترنت هیچ‌وقت قطع نشود، ولی یاد بگیریم گاهی خودمان آن را خاموش کنیم. هرچند، این اتفاق تقریباً به اندازه پیدا کردن یک دایناسور زنده در حیاط خانه بعید است. به همین دلیل، مسئولان مهربان این وظیفه سنگین را همچنان بر عهده دارند!