پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ در نظام‌های سیاسی دموکراتیک، نمایندگان مجلس نقشی مؤثر و حیاتی در شکل‌دهی به سیاست‌ها و قوانین کشور دارند. وظیفه اصلی آنان بعد از قانون گذاری ونظارت ، نمایندگی از طرف مردم و پرداختن به امور معیشتی و اجتماعی است. اما باید در نظر داشت که اختیارات نمایندگان در برخی حوزه‌ها، به‌ویژه در امور عزل و نصب مسئولان و وزرا، محدود است. این موضوع اهمیت ویژه‌ای دارد که باید در فضای سیاسی و اجتماعی کشور روشن گردد.

۱- دو سمت نمایندگی

نمایندگان، به‌عنوان زبان گویا و صدای مردم، موظفند به مشکلات و چالش‌های اقتصادی و اجتماعی پاسخ دهند. وظایفی همچون تدوین قوانین، نظارت بر اجرایی شدن آنها، و پیشنهاد طرح‌ها و برنامه‌های جدید از جمله وظایف اصلی آنها محسوب می‌شود. اما در عین حال، نمایندگان در عزل و نصب رئیس‌جمهور و همچنین وزرا، تنها در مواقع خاصی همانند رأی اعتماد، دارای اختیارات محدود هستند.

۲- رأی اعتماد و محدودیت‌ها

در نظام سیاسی ما، نمایندگان مجلس تنها در مورد رأی اعتماد به وزرا و برخی نهادهای دولتی می‌توانند دخالت کنند. این بدان معناست که مسئولیت اصلی در عزل و نصب رئیس‌جمهور و وزرا بر عهده هیچ یک از نمایندگان نیست. نمایندگان نمی‌توانند به‌صورت مستقیم بر تصمیمات اجرایی و مأموریت‌های دولتی تأثیر بگذارند، بلکه باید با نصب العین قرادادن قانون رویه‌های قانونی را رعایت کنند و بر اساس اختیارات خود عمل نمایند.

۳. تمرکز بر معیشت مردم

با توجه به این محدودیت‌ها، نمایندگان باید بیشتر بر روی وظایف اصلی خود که تأمین معیشت و رفاه مردم است، تمرکز کنند. به جای درگیری در مسائل سیاسی و تلاش برای تأثیرگذاری بر تغییرات مدیریتی در سطح دولت، نمایندگان باید وقت و انرژی خود را صرف حل مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم کنند. این شامل اقدامات در راستای بهبود شرایط اقتصادی، حمایت از ایده‌ها و مشاغل نوپا، و پیگیری سیاست‌های مؤثر در راستای ایجاد اشتغال پایدار است.

۴. اولویت‌بندی نیازها

مسئولان باید به‌جای بحث‌های حاشیه‌ای، بر نیازهای واقعی مردم تأکید کنند. این نیازها شامل تأمین غذا، مسکن، بهداشت و آموزش است. نمایندگان باید در تصویب قوانین و بودجه‌ها به این نیازها توجه کنند و سعی در تقویت شبکه‌های اجتماعی و اقتصادی کشور داشته باشند.

۵- انتقاد از سیاست‌های حاشیه‌ای

بسیاری از نمایندگان ممکن است خود را درگیر مسائل حاشیه‌ای، از جمله تعیین و عزل وزرا و مدیران دولتی، ببینند. این رویکرد به‌جای تمرکز بر نیازهای اصلی مردم، می‌تواند موجب دلخوری و نارضایتی عمومی شود. لذا ضروری است که نمایندگان از این سیاست‌های حاشیه‌ای اجتناب ورزیده و به جای آن، بر اصول اساسی و بنیادی که وظیفه ذاتی  آنهاست، تمرکز نمایند.

نتیجه‌گیری

در نهایت، دغدغه مایندگان مجلس بعداز ۲وظیفه اصلی احصاء شده در قانون اساسی یعنی  قانون گذاری ونظارت برحسن اجرای قوانین ، حفظ و تأمین نیازها و معیشت مردم است. آنها باید با آگاهی از محدودیت‌های اختیارات خود در عزل و نصب مسئولان، توجه خود را به سمت مسائل بنیادی و نیازهای جامعه معطوف نمایند . اصل «خدمت به مردم» باید همواره در کانون توجه نمایندگان باشد و آنها باید از ظرفیت‌های قانونی خود برای ایجاد تغییرات مثبت در زندگی شهروندان بهره‌برداری کنند. سیاستگذاری مؤثر و پاسخگویی به نیازهای اساسی مردم، می‌تواند به عنوان معیاری برای ارزیابی عملکرد نمایندگان مدنظر قرار گیرد.