دوستم گفت: خبر داری که بیش‌از 18 میلیون دانش‌آموز و دانشجو و ... در کشورمان وجود دارند که بطور مرتب و روزانه با قلم و کاغذ(نوشت‌افزار) سروکار دارند؟

گفتم: ولی سوگمندانه بازار نوشت‌افزار در کشورمان همچون بسیاری از مشکلات دیگر مثل بازار موبایل، آلودگی هوا، بحران آب، مصالح غیر استاندارد، ازدواج، بیکاری، اعتیاد و ... متولی ندارد. مشکلات و کمبودهای حوزه نوشت‌فزار اغلب در آغاز سال تحصیلی خود را نشان می‌دهد.

دوستم گفت: حتما خبر داری که صدا و سیما و کمپین‌هایی هم به‌فکر تبلیغ لوازم‌التحریر ایرانی افتاده‌اند و در این روزهای آغازین سال تحصیلی مردم را تشویق به خرید محصولات ایرانی می‌کنند.

گفتم: شاید خیلی دیر باشد ولی بازهم حرکت بالنده‌ای است. حال‌که بازار نوشت‌افزار کشور را محصولات بی‌کیفیت خارجی پرکرده‌ است، بیش ‌از اینها می‌بایستی بفکر تولید محصولات با کیفیت ایرانی با فرهنگ‌سازی می‌شدیم. وقتی تولیدهای کشورمان کافی نیست در عوض بازار ما میلیونی است  چگونه می‌توان با فرهنگ‌سازی چندروزه سلیقه‌ها را تغییر داد. تاکنون در کشور ما مسئله نوشت‌افزار میلیون‌ها دانش‌آموز جدی گرفته نشده ‌است. بازار نوشت‌افزار کشور در اختیار کشورهای چینی و هندی و ... هستند و خروج ارز و به دنبال آن بیکاری هم یکی از پیامدهای این‌ بازار آشفته است.

دوستم گفت: وقتی در کشور ما به افراد سودجو و رانتی وام‌های کلانی داده‌ شد برای ایجاد اشتغال و هیچ‌گونه مدیریتی‌ هم اعمال نشد، بعد آن پول‌ها تبدیل به ویلا و سرمایه‌گذاری در کشورهای بیگانه ‌شد. علاوه‌ بر اینکه بحران بیکاری روند روبه‌رشد گرفت کسی هم به‌فکر تولید نمی‌افتد ولی کشوری مثل چین با غول‌های صنعتی دنیا تعامل کرده و از آنها دعوت می‌کند تا بدون پرداخت مالیات در چین کارخانه تاسیس کنند و به این ترتیب تکنولوژی را وارد کشورش می‌کند.

جالب‌تر اینکه شرکت‌های چینی‌کره‌ای کاتالوگ مفصلی از محصولات خودشان را به زبان‌های مختلف دنیا از ‌جمله فارسی برای مخاطبان می‌فرستند. با المان‌های مربوطه به کشورهای مختلف، برای ایران از طرح‌های قجری، نقاشی‌های مینیاتوری و آثار نقاشی استاد بهزاد. آنها از بازار مخاطبان و سلیقه آنان مطلع هستند. اما در کشور ما چنین وضعیتی تاکنون مشاهده نشده ‌است. اگر تولیدی ‌هم داریم مواد اولیه آن‌ها وارداتی است. جدی نگرفتن طراحی و بسته‌بندی مخاطب‌شناسی و رصد بازار هرگز مورد توجه قرار نمی‌گیرد. به‌سخنی دیگر این بازار میلیونی نوشت‌افزار که رونق بسیاری برای کسب‌و کار است در اختیار شرکت‌های بیگانه است. امروز وارد هر فروشگاه نوشت‌افزاری می‌شویم با‌وجود مشتریان بسیار جنس ایرانی مشاهده نمی‌کنیم. خریدار هم با مقایسه جنس ایرانی بی‌کیفیت مسلما به خرید جنس خارجی با برندهای معروف روی می‌آورند. ناگفته نماند چون برای استفاده از جنس ایرانی فرهنگ‌سازی نشده‌ است و بسیاری از والدین هم به جهت فخرفروشی، نوشت‌افزار خارجی می‌خرند. وقت آن رسیده ‌است که ضمن‌ این‌که سخت‌گیری‌های بیشتری برای واردات نوشت‌افزار اعمال می‌شود. با عنایت به نیاز مخاطبان از قاچاق نوشت‌افزار بی‌کیفیت چینی یا هندی به داخل کشور جلوگیری شود و رسانه‌های صوتی‌ و تصویری در این خصوص بیشتر به خرج هند و این موضوع در مدارس و دبیرستان‌ها نیز مطرح ‌شود و به دانش‌آموزان و دانش‌جویان با استفاده از جنس ایرانی آموزش داده ‌شود تا ضمن جلوگیری از خروج ارز و قاچاق نوشت‌افزار دنیای کسب ‌و کار هم رونق بگیرد و از بحران بیکاری کاسته شود.

#  روزنامه صدای زنجان ؛یادداشت ؛بازار نوشت افزار؛ نازحند صبحی