پروژه بازگشایی محور پادگان زنجان تبدیل به کلاف سردرگمی شده که با بازشدن هر گره آن، گرهی جدیدی در مقابل آن قد علم می‌کند. پروژه‌ای که قرار بود با انتقال پادگان به خارج از شهر طبق مصوبه سفر رهبری در سال 82، به سرانجام برسد ولی هنوز بعد از 17 سال، مدیریت شهری زنجان با مسئولان پادگان نتوانسته‌‌اند به توافق برسند و روند این جابه جایی و بازگشایی معبر را تسهیل کنند.

قرار بود با بازگشایی این محور، خیابان اول شهرک کارمندان به خیابان عاصم زنجانی متصل شود و بخشی از ترافیک اتوبان 22 بهمن به آن منتقل شده و طبق گفته شهردار وقت زنجان در سال گذشته، این محور تا پایان هفته دولت امسال به بهره‌برداری برسد.

مدیریت شهری مسئولیت عدم تحقق این وعده را درخواست‌های متعدد و خارج از چارچوب ارتش عنوان می‌کنند و فرمانده تیپ مستقل ۲۱۶ زرهی شهید مخبری زنجان چنین موضوعی را نمی‌پذیرد و معتقد است که شهرداری به وعده‌های کتبی و شفاهی خود عمل نمی‌کند!

تا کنون چندین جلسه نیز برای حل این مشکل برگزار شده ولی نتیجه آن در عدم بازگشایی این مسیر مشخص است.

مشکل عدم جابه‌جایی پادگان به خارج از شهر بعد از سفر مقام رهبری زنجان طی 10 سال به صورت لاینحل باقی بود تا اینکه در سال 93، جمشید انصاری که استاندار بومی استان بود وارد این موضوع شد و با مطرح کردن این موضوع که تا سند 253 هکتاری زمین به نام ارتش احیا نشود و آنان قادر به فروش این زمین برای تامین اعتبار لازم جهت جابه‌جایی به خارج از شهر نباشند، عملا امکان عملیاتی کردن این مصوبه وجود ندارد در حالی که فقط 9 هکتار از این زمین‌ها سنددار بود و قرار شد تا پایان تابستان سال 93، سند این زمین‌ها به نام ارتش زده شود.

یک سال و نیم بعد در بهمن 94 چهار پروژه برای بازگشایی خیابان‌های اطراف پادگان تیپ ۲۱۶ زرهی تعریف شد. زمین ۸۳۰ هکتاری از اراضی منابع طبیعی در خارج از شهر برای محل جدید استقرار پادگان در نظر گرفته شد و این زمین با قیمت کارشناسی شده به ارتش واگذار شد. ولی بعد از آغاز پروژه بازگشایی معبر، باز هم روند کار متوقف شد و دلیل آن، درخواست ارتش برای تغییر کاربری زمین‌های ارتش بود که مسئولان شهرداری در قبال این درخواست عنوان می‌کردند که تغییر کاربری در حیطه اختیارات شهرداری نبوده و کمیسیون ماده پنج، استانداری و دبیرخانه مسکن و شهرسازی مسئول آن است. چندی بعد دلیل دیگری برای توقف پروژه مطرح شد مبنی بر اینکه نقشه ارائه شده از سوی شهرداری برای پهنه اقدام در پادگان حدود ۵۴ هزار متر بود ولی در نقشه بعدی که به ارتش تحویل داده‌اند این پهنه ۵۹ هزار متر رسیده است.

حال دلیل این تفاوت یک اشتباه سهوی بوده یا عمدی، ولی فرمانده تیپ مستقل ۲۱۶ زرهی شهید مخبری زنجان تاکید می‌کند که در قبال منافع سازمان خود مسئول است و هرچند دوست دارد که به عنوان یک زنجانی کاری برای شهر خود انجام دهد که باقیات صالحات باشد ولی نمی‌تواند منافع سازمان خود را نادیده بگیرد!

گرفتن موافقت برای اجرای پروژه در پهنه جدید، خود پروسه‌ای است که بر طولانی شدن روند اجرای آن می‌افزاید ولی بدون این موافقت، انجام آن نیز غیرممکن است!

همین کلاف سردرگم در چند بحث دیگر از جمله تضمین شهرداری برای جابه‌جایی دکل برق داخل پادگان که فرمانده تیپ مستقل ۲۱۶ زرهی شهید مخبری معتقد است شهرداری باید آن را انجام دهد ولی شهرداری آن را جزو وظایف خود نمی‌داند نیز نمایان است.

این اختلاف‌ها در انجام تعهدات و وظایف مسئولان، پروژه‌ای که می‌توانست در روان‌کردن بار ترافیکی اتوبان 22 بهمن در ساعات شلوغی تاثیرگذار باشد را به حاشیه برده و هزینه‌هایی که تا کنون در این محل انجام شده را ابتر کرده است.

همه این مسائل در حالی مطرح است که هم وزیر دفاع از همشهریان زنجانی است و هم فرمانده تیپ مستقل ۲۱۶ زرهی شهید مخبری و هم شهردار بومی زنجان بوده و انتظار می‌رفت که در این دوره، حرف مشترک میان این مسئولان بیشتر بوده و اگر گرهی در پروژه وجود دارد هم با دست باز شود و نیازی به استفاده از دندان نباشد. اگر نیاز به ریش‌سفیدی علما و چهره‌های برجسته شهر برای حل این اختلافات وجود دارد، دست به کار شوند و حالا که کار به مراحل حساس خود رسیده ولی اندکی هل لازم دارد، همه پای کار باشند، نه اینکه توصیه کنند فعلا این پروژه را فراموش کنند و الویت پروژه‌های شهری را در محورهای دیگر قرار دهند تا شاید فرجی شود!

زمانی که انصاری هنوز استاندار زنجان بود، معتقد بود که "توسعه را مردم محقق می‌کنند" و از مردم استان انتقاد می‌کرد که وقتی سرمایه‌گذاری به شهر مراجعه می‌کند و درخواست زمین می‌کند، مردم آن منطقه با علم به این موضوع، منافع شخصی را بر منافع شهر ترجیح داده و درخواست بالاترین قیمت برای زمین خود دارند و همین موضوع سرمایه‌گذار را منصرف از سرمایه‌گذاری می‌کند درحالی که برای توسعه استان لازم است که هرشخصی به اندازه خود در این امر سهیم باشد. به نظر می‌رسد حالا باید همین موضوع را به مسئولان استانی نیز متذکر شد که برای توسعه شهر، هر کس باید به اندازه خود سهم بپردازد، قرار نیست مرگ خوب باشد ولی فقط برای همسایه! همین نسخه‌های توسعه‌ای را باید برای مسئولان نیز پیچید تا در نهایت مردم شهر از این اقدامات منتفع شوند. حالا اگر در این میان نیاز به پادرمیانی بزرگی از اهالی شهر و یا مقام عالی وجود دارد تا گره مشکلات باز شود، چه زمانی بهتر از الان؟!