همیشه خراب کردن و نخواستن،
راحت‌تر از ساختن و آبادانی است. مصداقش در میدان 15 خرداد هر روز جلوی چشممان رژه
می‌رود.
یک روز که از خواب بیدار می‌شویم،
می‌بینیم یک میدان با کلی خاطره، با خاک یکسان شده چون رئیس شورای شهرش حس خاصی
نسبت به المان حاضر در آن میدان نداشته است.
میدانی که در اوایل دهه 80، (پس
ادغام کمیته انقلاب اسلامی با نیروی انتظامی) شاهد درگیری برای تغییر آرم کمیته
انقلاب اسلامی درج شده بر بالای المان لاله بود و در نهایت حتی کار به تیراندازی
هم کشید و نیروهای کمیته سابق مانع از تغییر این آرم شدند و تا آخرین روز تخریب
این المان، با وجود انحلال کمیته، آرم این تشکل بر روی المان وجود داشت. خراب کردن
چنین المانی وقتی حتی برای تغییر آرم نصب شده روی آن چنین حساسیتی وجود داشت، به
همین راحتی اتفاق افتاد. گویی نه خانی آمده، نه خانی رفته!
اینکه انگیزه اصلی در تخریب
میدان، نداشتن همین حس خاص بوده یا چیز دیگری بماند، موضوع؛ ابلاغ دستوری از یک
مقام مافوق به مقام زیردست بوده و حالا هرکس به اندازه قدرت خود از پذیرفتن
مسئولیت آن شانه خالی می‌کند!
در اینکه تخریب این المان فاقد
مصوبه قانونی شورا بوده است شکی نیست و هیچ یک از اعضای شورای شهر این موضوع را
تایید نکرده‌اند.
رئیس شورای شهر مدعی است که سال
گذشته جلسه ای برگزار شده و اعضا به این نتیجه رسیده‌اند که این میدان با حفظ
المان بازسازی شود و وی به این موضوع اعتراض کرده چون المان لاله تناسبی با نام 15
خرداد ندارد و قرار بر این بوده که المان برچیده شده و به مکان مناسبی منتقل شود.
پیش از 15 خرداد امسال، رئیس
شورا در نامه‌ای به شهردار درخواست عملیاتی شدن این موضوع را مطرح می‌کند و
شهرداری نیز کل المان را تخریب می‌کند آن هم شبانه!
حال که همه چیز خراب شده، رئیس
شورا مدعی است که دستور وی مبنی بر برچیدن المان بوده نه تخریب، اعضای شورا مدعی‌اند
که مصوبه‌ای مبنی بر بازسازی این میدان در صحن علنی شورا نداشتند و شهردار نیز می‌گوید
رئیس شورا دستور داد، نمی‌دانستم مصوبه ندارد!
چگونه باور کنیم در سرزمین که
بروکراسی‌های زاید اداری گاهی حتی جلوی نفس کشیدنمان را هم می‌گیرد، برای تخریب یک
المان 30 ساله نه مصوبه مکتوبی لازم می‌شود، نه نامه رسمی از یک نهاد به نهاد دیگر
ارسال می‌شود و نه کسی لازم می‌بیند به مردم توضیح دهد که چرا شبانه و این قدر با
عجله باید این المان تخریب یا برچیده می‌شد؟! این المان که از سال 69 با وجود عدم
تناسبش با نام میدان در آنجا ایستاده بود جای چه کسی را تنگ کرده بود که نمی‌شد یک
ماه، شش ماه یا حتی یک سال دیگر هم صبر کرد تا مراحل قانونی برای تخریب یا جابه
جایی را طی کند؟ با وجود این همه معضل شهری (از آسفالت چهل تکه خیابان‌ها و دست‌اندازهای
بی‌شمار آن بگیر تا پل نیمه کاره امام حسن و پروژه تاریخی سبزه‌میدان) هیچ کدام به
اندازه متناسب‌سازی نام میدان و المان مستقر در آن اولویت نداشت که شبانه به جان
لاله وسط این میدان افتادند و حالا بیش از 3 میلیارد تومان بودجه لازم است تا
خرابی‌ها را بازسازی کنند و المان جدیدی در آن بنا نهند!
امسال سال آخر شورای پنجم است
و شواهد نشان می‌دهد که اگر رئیس شورا قصد تخریب یا تعویض این المان را داشته فقط
امسال می‌توانست دست به کار شود چرا که شاید سال آینده در این سمت انتخاب نشود.
حال فرماندار زنجان به عنوان نهاد
ناظر بر مصوبات شورای اخیرا اعلام کرده که شورای شهر نمی‌تواند دستور تخریب صادر کند،
قانوناً نه رئیس و نه اعضای شورای شهر در فرایندهای اجرایی شهرداری حق دخالت ندارند
و اگر چنین کرده باشند، هم دستوردهنده تخلف کرده و هم کسی که اجراکننده این دستور بوده
است!
جالب‌تر این است که اعضای
شورا، شهردار را برای بازسازی این میدان مورد بازخواست قرار داده و وی نیز برای
تسریع کار، لایحه ترک تشریفات برای ساخت المان را به صحن شورا برده و آنها نیز این
لایحه را مصوب کرده‌اند ولی فرماندار به این موضوع ایراد گرفته چون برای پروژه‌های
عمده باید مناقصه عمومی برگزار شود!
حال چگونه باور کنیم که عباس
راشاد، رئیس شورای شهر با دو دوره سابقه عضویت در شورا(چهارم و پنجم) و چهار سال
سابقه فرمانداری شهرستان زنجان(از سال88 تا 92) مطلع نبوده که برای ساخت پروژ‌ه‌ای
با بیش از 3 میلیارد تومان اعتبار، نیاز به برگزاری مناقصه هست، قبل‌تر از آن هم
نمی‌دانسته برای تخریب این میدان نیاز به مصوبه مکتوب بوده و نه دستور شفاهی و حتی
قبل‌تر هم توجیه نبوده که شورای شهر حق دخالت در مسائل اجرایی شهرداری را ندارد،
حال چه نسبت به المان لاله احساس خاصی داشته باشد چه نداشته باشد!
انتهای پیام/