سال 1399 برای کل کشورهای دنیا،
سال خاصی بود. سالی که همه‌گیری ویروس کرونا میلیون‌ها انسان را درگیر و صدها هزار
نفر را هم به کام مرگ فرستاد.
سالی بود که قالب برنامه‌ریزی‌ها،
دغدغه‌ها و فعالیت‌های کشورهای جهان، پیرامون مبارزه با کرونا انجام گرفت.
از این بابت سال سیاه و سختی برای
من بود به واسطه از دست دادن مادرم در روز 26 آبان. روزی که بیشترین قربانیان کرونای
امسال در این روز گزارش و از سوی خبرگزاری ایسنا به عنوان «سیاه‌ترین روز کرونایی»
در سال 99 لقب گرفت.
فقدانی نه البته به دلیل کرونا،
بلکه علت تامه بودنش برای بیماری آسم مادرم و پایان یک زندگی و داغدار شدن ما همچون
هزاران خانواده‌ای که امسال داغدار شدند.
عید امسال، برای خیلی از خانواده‌های
ایرانی، به واسطه از دست دادن عزیزانشان عید تلخ و بی‌حلاوتی خواهد بود. امسال همچنین
تعدادی از همکاران فرهنگی‌مان را در اقصی نقاط کشور بخاطر ابتلا به کرونا از دست دادیم
و امیدوارم که این عید، آخرین عید تلخ و غمبار،
آن هم برای این حجم از خانواده‌های ایرانی باشد.
از بابت تعلیم و تربیت و آموزش
و یادگیری سال خاصی بود. احتمالا بعد از دغدغه کرونا، دومین دغدغه مهم خانواده‌ها،
ادامه تحصیل فرزندانشان در کنار حفظ سلامتی آنان بود و فراز و فرودهای آموزش در
"شبکه شاد" و همراهی تنگاتنگ والدین با درس و مدرسه و معلم فرزندانشان.
امسال بسیاری از مادران به خاطر
تعطیلات کرونایی و حضور فرزندانشان در شبکه شاد، زحمات طاقت‌فرسایی را در کنار معلمان
به عنوان "معلم‌یار" متحمل شدند.
تحصیل امسال فرزندان ما، بسیار
مشکل بود و از این بابت، معلمان ما در کنار مدافعان سلامت، کار مضاعف و چند برابری
را انجام دادند و البته والدینی که پای درس فرزندانشان در شبکه شاد ماندند، به وضوح
صعوبت کار معلمی را از نزدیک احساس کردند.
مدارس تعطیل شد اما آموزش تعطیل
نشد. کلاس‌ها بی‌شور و نشاط شد ولی زنجیره آموزش قطع نشد. با اینکه شبکه شاد، بی‌نقص
نبود، اما تا حد زیادی خلاء مدرسه و کلاس را پر کرد و نشان داد آموزش و پرورش برای
روزهای بدون مدرسه، بدون آموزش نخواهد ماند ولو با استفاده از شبکه تلویزیونی آموزش
و پک‌های آموزشی و ... .
محرومیت بسیاری از خانواده‌ها در
تامین ابتدایی‌ترین وسیله ارتباطی در مناطق محروم و شهری نیز از جمله سختی‌های تحصیل
دانش‌آموزان امسال بود که به همت بسیاری از خیرین، این مشکل تاحدودی برطرف شد ولی محرومیت
برطرف نشد.
تجربه آموزش در فضای مجازی نشان
داد بسته به شرایط محیطی و اقتضائات تکنولوژیکی و اکولوژیکی، تحولات عدیده‌ای در ساختار
تعلیم و تربیت رخ می‌دهد. از این بابت تجربه گرانی در عُمر آموزش در کشور ما بود. تحولی
دقیقا متضاد با آن چیزی که در دوران قبل از کرونا حاکم بود. آموزش با گوشی تلفن یا
تبلت علاوه بر مزیت‌ها، تبعات منفی معدودی هم داشت که ناگزیر بود. تجربه نوینی بود
و تحولی اجباری. «تحمیل ناگزیر یک تحول».
مطمئنا با رفتن کرونا و حضور فیزیکی
دانش‌آموزان در کلاس درس در سال بعد، این تحول به حاشیه نخواهد رفت و همچنان به عنوان
بستری برای تسهیل امر تربیت، مورد استفاده مجریان تعلیم و تربیت قرار خواهد گرفت که
به عنوان مکملی برای آموزش، استفاده از آن ناگزیر خواهد بود.
سال 1399 به پایان رسید و همه ما
امیدواریم که سال 1400 سال خوب و پایان خوبی بر این قرن باشد و مردمان ایران زمین قرن
خوشی و سلامت و سربلندی را در جهان آغاز کنند.
ورود به سال 1400 با امیدهای فراوانی
همراه است. امید به بهبود وضعیت معیشتی مردم، رفع تحریم‌ها و رونق کسب و کارها، بازگشایی
مدارس و شور و نشاط بچه‌ها و ریشه‌کنی کرونا و بسیاری امیدهای دیگر.
امیدوارم سال جدید سال شور و نشاط
و همراهی معلمان با دانش‌آموزان باشد و تمامی این آرزوها در ماه‌های اول سال محقق شود
و امید آن دارم که 1400 پایانی بر تمامی این تلخی‌ها و جدایی‌ها و مصائب باشد.
یا محول الحول و الحوال/ حول حالنا
الی احسن الحال
انتهای پیام/