با نزدیکتر
شدن به موعد انتخابات ۲۸ خردادماه ۱۴۰۰ فعالیت تشکلها و چهرههای سیاسی برای
انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری وارد فاز جدی شده و رنگ و بوی جدیتری به خود
میگیرد.
انتخابات سیزدهم ریاستجمهوری
۱۴۰۰ یکی از مهمترین رخدادهای تاریخی ایران به شمار میرود. این انتخابات تعیینکننده
سرنوشت کشور میباشد و دو طیف سیاسی اصلاحطلب و اصولگرا کاندیداهای ریاست جمهوری
این دوره را تشکیل میدهند.
کمتر از دو هفته به آغاز روند
ثبتنام نامزدهای انتخابات سیزدهم ریاستجمهوری و دو ماه تا موعد برگزاری انتخابات
و رایگیری در ۲۸ خردادماه ۱۴۰۰ زمان باقی مانده است. هرچند تاکنون فضای سردی بر
انتخابات حاکم بوده و از نظر مردم فضای انتخاباتی با اسفندماه ۱۳۹۸ تفاوت چندانی
نداشته و سردی و بیتفاوتی به صندوقهای رای در بین اقشار مردم کاملا هویداست بهطوریکه
رغبت چندانی به مشارکت مشاهده نمیشود اما از نظر سیاسیون با نزدیکشدن به موعد رایگیری
تبوتاب انتخاباتی بالا گرفته و گرمتر میشود.
احزاب و تشکلها در قالب
ائتلافها و تشکیل جبهههای متعدد تلاش دارند به سمت همگرایی و وحدت حرکت کرده تا
بتوانند با بهرهگیری از ظرفیتها و پتانسیلهای همدیگر فضای
بهتری را جهت معرفی، تبلیغات و رایآوری نامزد مورد نطر خودشان فراهم آورند.
این روزها ترافیک در مسیر
پاستور به شدت شلوغ است و به مرور شلوغتر هم میشود. قبل از نوروز ۱۴۰۰ چهرههایی
اعلام نامزدی کرده بودند و اکنون هر چه زمان به پیش میرود همهروزه شاهد اعلام
کاندیداتوری تعداد بیشتری از چهرههای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی
هستیم.
در همین راستا این روزها با
موج عجیب و غریب اعلام کاندیداتوری چهرههایی در سپهر سیاسی مواجه می شویم که اکثریت
قریب به اتفاق آنها از جریان اصولگرایی می باشند. نکته اینکه عرصه خطیر پیش رو
انتخابات ریاست جمهوری است که قرار است تنها یک نفر به عنوان منتخب مردم برگزیده
شوند. اما گویا سیاسیون به ویژه در اردوگاه اصولگرایی این نکته را به فراموشی
سپرده یا اینکه پتانسیلهای بالقوه یا توانائیهای
شگرفی در خود می بینند که اینچنین پا در گود نهادهاند.
اصولگرایان برخلاف اصلاحطلبان
بدون داشتن دغدغه ردصلاحیت و با فراغ بال برای عبور از فیلتر نظارت استصوابی بی شک
در این عرصه می شتابند که به ناگاه اینگونه
سونامی کاندیداتوری راه انداخته اند و سیلآسا وارد عرصه می شوند. آنگونه که از
شواهد و قرائن پیداست هرچه هست به جای وحدت «احساس تکلیف» حرف اول را در اردوگاه
اصولگرایی می زند و معلوم نیست با میل و اشتیاقی که برای اعلام حضور در کاندیداهای
این جریان موج می زند تا بالاخره این روند به کجا خواهد انجامید؟! بهطوریکه این
روزها تعداد اصولگرایان که احساس تکلیف میکنند تا برای انتخابات ۱۴۰۰ نامزد شوند
از حساب انگشتان چند دست فراتر رفته و حتی از یک اتوبوس هم عبور کرده و هر روز
فزونتر هم میشود. عبارت نامزدهای اتوبوسی را اولین بار جناب مهندس ضرغامی یکی از
نامزدهای اصولگرا با شعارهای انتخاباتی خاص در کنایه به تعدد چهره هایی که قصد
ورود به ماراتن انتخابات ریاست جمهوری را دارند بیان شده بود و این درحالی است که
خود ایشان از اولین مسافرهای این اتوبوس بوده است.
البته نباید از این نکته غافل
شد که این اعلام حضور بیش از انتظار در یک جریان شاید تاکتیک جدیدی باشد و در نهایت
با شیخوخیت ریش سفیدان و عقلا و زعمای قوم منجر به اجماع شود امری که با توجه به
صحبت های تکی و حتی درون تشکیلاتی کاندیداهای اعلام حضور نموده حداقل تاکنون قدری
دور از انتظار به نظر می رسد چرا که هر کسی ساز خویش کوک نموده و در غیاب اصلاح
طلبان خود را پیروز بلامنازع میدان قلمداد می کند.
در ادامه نوشتار افراد و شخصیتهایی
که درحال حاضر به صورت ائتلافی یا منفرد او به صورت رسمی یا غیر رسمی کاندیداتوری
خود را اعلام و یا در مدت زمان باقی مانده نیز احتمال کاندیداتوری عده زیاد دیگری
وجود دارد و با سرعت زیاد فعالیتهای شبه انتخاباتی نامشان در فضای
مجازی و شبکه های اجتماعی دست به دست می چرخد و از طریق احزاب و تشکلهای متعلقهشان
مطرح هستند بالغ بر ۵۰ نفر بوده که بنا به دلایلی از ذکر نام حاضرین در «صف طویل کاندیداها در این نوشتار
خودداری می گردد بیش از دو سوم از این تعداد را کاندیداهای جریان منتسب به اصولگرایی
تشکیل می دهند که حضورشان حتمی و با اطمینان از عبور از صافی تایید صلاحیت قطعی به
نظر می رسد و حتی هر روز بر تعداد نامزدهای نظامی نیز افزوده میگردد! اما در مقابل
اندک کاندیداهای اعلام حضور کرده از طیف اعتدالیون و اصلاح طلبی هستند که هنوز با
اما و اگرهایی از قبیل مشکل صلاحیت مواجه بوده و منتظر تصمیم قطعی نهاد اجماع ساز
اصلاحطلبان (جبهه اصلاحات ایران) هستندکه سازوکار مشخصی برای معرفی کاندیدای
اجماعی در نظر گرفته اند.
حال باید منتظر ماند و دید در روزهای
آتی نزدیکی به آعاز روند ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری (۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰)، در دو
جریان حاضر در سپهر سیاسی کشور شاهد چه رخدادهایی خواهیم بود.
انتهای پیام/