روابط عمومی چه نقشی در توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست دارد؟ این سوالی است که شاید ذهن بسیاری از ما را به خود مشغول داشته است و در پاسخ به آن ابتدا باید دانست که توسعه پایدار مبتنی بر حفظ محیط زیست چیست سپس بررسی کرد که نقش روابط عمومی در این عرصه چیست.

برای درک بهتر از توسعه پایدار مبتنی بر حفظ محیط زیست شاید اولین مساله ای که توجه ما را به خود جلب می کند عرصه سیاست سبز است که جدیدترین حوزه ای است که امروزه در زمینه حفظ محیط زیست و تغییرات اقلیمی مورد بحث قرار می گیرد. سیاست سبز از نیمه دهه 1970 به بعد در بسیاری از کشورها به عنوان یک نیروی سیاسی چشمگیر ظهور کرد اگرچه بین آن و محیط زیست گرایی تفاوت هایی وجود دارد. به طور کلی محیط زیست گرایان ساختارهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، و هنجاری عرصه سیاست جهانی را قبول داشته و تلاش دارند تا مشکلات زیست‌محیطی را درون این ساختارها اصلاح‌کرده و بهبود بخشند. این در حالی است که عرصه سیاست سبز آن ساختارها را ریشه اصلی بحران‌های زیست‌محیطی می‌داند و ادعا می‌کند که این ساختارها را باید به چالش کشید و فراسوی آن‌ها گام برداشت. (برچیل و همکاران، 1393: 337-338)

از همین رو است که در خصوص سیاست سبز نظریات بسیار گسترده‌ای وجود دارد به‌طوری‌که در عرصه روابط بین‌الملل اکرسلی بوم محوری را به عنوان ویژگی تعریف کننده نظریه سیاسی سبز معرفی می کند که به معنی نفی جهان بینی انسان محور و پشتیبانی از جهان بینی ای مستقل برای اکوسیستم ها و موجودات زنده است. از سوی دیگر دابسن علاوه بر موارد مورد نظر اکرسلی ویژگی کلیدی دیگری را به عنوان محور دوم در عرصه سیاست سبز اضافه می کند که همانا «محدودیت های رشد» است بدین معنی که به اعتقاد او رشد اقتصادی فزاینده طی سده های گذشته علت ریشه ای بحران زیست محیطی فعلی است (برچیل و همکاران، 1393: 340).

لکن حوزه محیط‌زیست گرایی تنها محدود به مباحث فنی نیست و دیگر عرصه‌ها را نیز درگیر مسائل خود کرده است که شاید یکی دیگر از مهم‌ترین این عرصه‌ها اقتصاد سیاسی جدید است چراکه طی دهه‌های گذشته دولت‌ها و شرکت‌ها دغدغه‌های زیست‌محیطی را در رویه‌های مدیریتی خود وارد کرده‌اند و حتی این مسئله رو به افزایش فزاینده است اگرچه این مسئله به معنای بهبود یافتن مشکلات زیست‌محیطی نیست بلکه برعکس اکثر مسائل مهم زیست‌محیطی همچون انتشار گازهای گلخانه‌ای، مصرف بی‌رویه آب، تخریب خاک و ... همچنان لاینحل باقی‌مانده‌اند و حتی بر حجم آن‌ها نیز افزوده‌شده است. ازاین‌رو مسائل زیست‌محیطی در گفتمان‌های اجتماعی جلوه بیشتری یافته‌اند (پین، 1393: 91-92) به‌طوری‌که جنبش‌های اجتماعی زیست‌محیطی سعی دارند تا به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم بر تصمیمات دولت‌ها و شرکت‌ها تأثیر گذاشته و در اجرایی شدن تصمیمات منطبق با محیط‌زیست مؤثر باشند. ازجمله جنبش‌های زیست‌محیطی می‌توان به جنبش‌های صلح سبز، دوستان زمین، و صندوق جهانی حیات‌وحش اشاره کرد که در پاسخ به تخریب زیست‌بوم و افزایش آلودگی‌های ناشی از توسعه صنعتی شکل گرفتند و به اشکال مقابله‌ای (فعالیت مستقیم و اعتراض) و غیر مقابله‌ای (لابی‌گری و دادخواهی) در حال انجام فعالیت‌های حفاظت از محیط‌زیست هستند.(مشیرزاده و هاشمی، 1392: 202-206)

ازجمله مسائل دیگری که در عرصه اقتصاد سیاسی جدید توجه تحلیل گران را به خود معطوف داشته تجارت و محیط‌زیست است که متأسفانه در دستور کار اجلاس زمین در ریو سال 1992 قرار نداشت و به آن توجه نشده بود. لذا با توجه به اختلافات تجاری مربوط به محیط‌زیست و ارتباط بین سازمان‌های تجاری همچون سازمان تجارت جهانی (W.T.O) و انجمن تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) پیوند بین تجارت/ محیط‌زیست/ توسعه موردتوجه قرار گرفت و اثرات زیست‌محیطی و اجتماعی زنجیره‌های تولید بین‌المللی، و توسعه کشاورزی و صنعتی صادرات محور و ... موردبررسی قرار گرفتند. از این حیث پژوهش‌ها درزمینهٔ تجارت، نوآوری، و محیط‌زیست موردتوجه قرارگرفته و افزایش یافت. بنابراین نحوه مواجهه شرکت‌ها با مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی از مسیر سبز کردن تولید به‌واسطه افزایش موارد بازده انرژی و کاهش تولید ضایعات و گازهای گلخانه‌ای سمی و بازطراحی محصولات متمرکز شد و موضوعاتی مانند کارایی اکولوژیک، متابولیسم صنعتی، سبز کردن زنجیره‌های تولید، و سرمایه‌داری طبیعی در دستور کار محققان شرکت‌ها و دولت‌ها در این زمینه قرار گرفت(پین، 1393: 93).

از همین رو بود که اجلاس‌های تغییرات آب و هوایی و اقلیمی مانند اجلاس ریو طی سال‌های آتی تکرار شد که در این زمینه می‌توان به اجلاس‌های کیوتو و کپنهاگ اشاره کرد اما اجلاس‌های مذکور نتایج چندان مهمی در پی نداشتند. از این حیث شاید می بایست به اجلاس مربوط به تغییرات آب و هوایی یعنی اجلاس پاریس تاکید کرد که بیست و یکمین اجلاس اعضا متعاهد و یازدهمین جلسه متعهدین اجلاس کیوتو بود و از 30 نوامبر تا 11 دسامبر در شهر پاریس فرانسه برگزار شد که هدف آن رسیدن به اجماعی جهانی در خصوص مقابله با تغییرات اقلیمی و محدود کردن این تغییرات بود که در پایان این اجلاس توافقنامه پاریس تصویب و منتشر شد و حاوی نکاتی برای مقابله با تغییرات اقلیمی و باز شدن گره اقدامات علیه تغییرات اقلیمی و سرمایه گذاری در خصوص اقتصاد کم کربن، مقاوم، انعطاف پذیر و پایدار توسط 195 کشور بود. توافقنامه پاریس دارای یک چارچوب بسیار شفاف از اقدامات و حمایت ها و مشخص کردن شرایط برای کشورهای کمتر توسعه یافته و جزایر کوچک بود(ساعی و همکاران، 1397: 147-148). اما شاید تاثیرگذارترین اجلاس ها در زمینه محدود کردن تغییرات اقلیمی و محافظت از محیط زیست را باید اجلاس 2021 گلاسکو دانست که 31 اکتبر سال جاری در گلاسکو تشکیل شد و بیست و ششمین اجلاس در خصوص تغییرات آب و هوایی سازمان ملل با عنوان COP26 بود. موضوع اجلاس گلاسکو اجرای ملموس توافقنامه پاریس بود که بر اساس آن می بایست گرمایش زمین در حدود 5/1 درجه کاهش یابد در صورتی که مسیر گرمایشی زمین در مسیر 7/2 درجه ای قرار دارد که بسیار خطرناک است. اما اهمیت این اجلاس را باید در دو دلیل عمده جستجو کرد. دلیل اول این است که این اجلاس با تاخیری طولانی برگزار شد که دلیل آن پاندمی کرونا بود. دلیل دوم اینکه اجلاس گلاسکو اولین اجلاسی است که دستاورد‌ها و اهداف مربوط به پیمان پاریس را مرور کرده و آن را به بحث و بررسی می گذارد و به بوته نقد می کشد. بر این اساس اجلاس حاضر اهدافی چون حذف تدریجی استفاده از ذغال سنگ، توقف جنگل زدایی، استفاده بیشتر از خودروهای الکتریکی و همچنین سرمایه گذاری در انرژی های تجدید پذیر است[1] در این اجلاس کشورهای صنعتی متعهد شدند تا برای تسریع در کاهش تولید آلاینده ها به کشورهای در حال توسعه کمک کنند و از دولت ‌های متبوع آنها خواسته شد تا یارانه سوخت‌ های فسیلی را حذف کنند.

حال سوال اینجاست که جایگاه و نقش روابط عمومی در عرصه محیط زیست گرایی و حفظ محیط زیست چیست؟ در پاسخ به این سوال باید اذعان داشت که روابط عمومی نقش اصلی را در این عرصه بازی می کند چرا که روابط عمومی پل ارتباطی مابین مدیران دولتی و خصوصی و همچنین افکار عمومی و جنبش های زیست محیطی و حتی محققان این عرصه هستند. ماموریت روابط عمومی افزایش سطح مشارکت مردم است که این امر در گرو سازوکارهایی همچون توزیع عادلانه اطلاعات، روشن‌گری افکارعمومی، مردم مداری و احترام به حقوق انسان ها است که نمادهای توسعه علمی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی یک جامعه می باشند.

 از سوی دیگر روابط عمومی با مدد جستن از دیپلماسی رسانه ای می تواند نقش فعالی در حوزه حفظ محیط زیست داشته باشد به این معنی که روابط عمومی با استفاده از ابزار دیپلماسی رسانه ای می تواند با افکار عمومی جهان ارتباط برقرار کرده و جدیدترین مطالبات، اطلاعات، نوآوری ها و ظرفیت های جهانی برای حفظ محیط زیست و فناوری های جدید این عرصه را به دست آورد و به مدیران مربوط خود جهت برنامه ریزی در خصوص حفظ محیط زیست عرضه کند. از سوی دیگر روابط عمومی می تواند برنامه ها و روش های سبز دولت یا شرکت متبوع خود را به اطلاع افکار عمومی رسانده و در نتیجه از ظرفیت بسیار عظیم افکار عمومی در جهت دستیابی به اهداف سبز خود و اجرایی کردن آنها بهره جوید. بنابراین می توان دریافت که نقش اصلی در خصوص حفاظت از محیط زیست و محدود کردن تغیرات اقلیمی بر دوش روابط عمومی است که نقشی بسیار فعال بوده و مبتنی بر مشارکت دولت ها و شرکت ها با عرصه اجتماعی و افکار عمومی و همچنین توسعه فناروی های سبز از این رهگذر است.

منابع:

- برچیل، اسکات؛ لینک لیتر، اندرو.(1393). «نظریه های روابط بین الملل». مترجمان: حمیرا مشیرزاده، روح اله طالبی آرانی. چاپ دوم. تهران: میزان

-پین، آنتونی.(1393). «مباحث اصلی در اقتصاد سیاسی جدید». مترجمان: حسین پوراحمدی، روح اله طالبی آرانی. تهران: مخاطب

- ساعی، احمد؛ سیفی، عبدالمجید؛ خالقی نژاد، مریم.(1397).« پیمان آب و هوایی پاریس و کشورهاي جنوب». فصلنامه مطالعات سیاسی سال دهم. شماره 39 . بهار ، صص 135-158

- مشیرزاده، حمیرا؛ هاشمی، سیده فاطمه.(1392). «نقش جنبش های فراملی در تدبیر امور زیست محیطی». فصلنامه سیاست. دوره 43. شماره 1. بهار، صص 199-215

- امتداد نو، چرا کنفرانس اقلیمی گلاسکو اهمیت ویژه ای در جهان امروز دارد؟ / نمایندگان ایران با ۷ روز تاخیر به گلاسکو خواهند رفت، 12 آبان 1400، http://emtedad.news/1400/08/12  

- باشگاه خبرنگاران جوان، کنفرانس «گلاسکو»؛ بررسی تغییرات اقلیمی جهان زیر سایه مسئولیت ناپذیری دولت‌ها، 9 آبان 1400، https://www.yjc.news/fa/news/7948286

- باشگاه خبرنگاران، پایان نشست آب و هوایی گلاسکو با اجماع بر سر کاهش تولید گاز‌های گلخانه‌ای، 23 آبان 1400، https://www.yjc.news/fa/news/7964728

- تسنیم، نقش روابط عمومی ها در توسعه پایدار، 27 اردیبهشت 1399،  https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/02/27/2266965