پدربزرگ همیشه از سوز سرمای زنجان سال‌های دور می‌گفت و کرسی‌هایی که در خانه‌های آن روزها به پا می‌شد و به خانه و خانواده گرما می‌بخشید. عطر و گرمایی که حاصل سوخت زغال ارزان قیمت زیرکرسی بود، خاطره‌ای است که او از روزهای سرد سال دارد. ذغالی که پدرش در ظرف زیر کرسی می‌گذاشت و او تمام مدت باید حواسش به این می‌شد که انگشت‌های پایش با ظرف زیر کرسی که در داخل چاله‌ای بود، برخورد نکند و نسوزد...