حالا دیگر سلیقه ای برای کوبیدن و مقصر جلوه دادن آن وجود ندارد . حوض سیاست بدون ماهی شده؛ خودشان هستند و خودشان. گویا همه به بازی گرفته شده اند و فکر می کنند که کسی نمی داند اینها همه چیز را به بازی گرفته اند و خدمتی در کار نیست.  «بازی اهل سیاست که فریب است و دروغ خدمت خلق ستمدیده خطابش کردند»

می گویند اقتدار از مشروعیت می آید و نمایانگر قدرت سیاسی است اما وقتی ۶۰ درصد حائزین شرایط در انتخابات شرکت نمی کنند آیا این مجلس می تواند دارای اقتداری باشد که منافع مردم را تامین کند؟

مجلس دوازدهم هم تشکیل خواهد شد اما تندتر و تیزتر  از آنچه که تصورش را بکنید. دعوای صندلی ریاست مجلس؛ پیگیری طرح صیانت و لایحه عفاف و حجاب و حمله گاه و بی گاه به کارگزاران غیرهمسو با جبهه اصول گرایی و نواصول گرایی. این مجلس پاجوش های مدعی همچون امیرحسین ثابتی را هم در ترکیب دارد که تیشه به ریشه چنار خواهد زد. تا بگوید دوران جدیدی از اصولگرایی آغاز شده است. دوره ای که نگاه جدی به صندلی پاستور هم دارد تا آنرا هم نصیب جبهه پایداری نماید.

از نظر دولت و مجلس کشور به سرعت در حال رسیدن به قله است و همه خرسند از این حرکت . اما شاید این بیت از فرخی یزدی برعکس این تفکر باشد که «لب فروبسته ز دردیم و پشیمانی و غم گرچه خرسندی و تسلیم حسابش کردند»

این نیز بگذرد تا چه پیش آید زین پس