صورت و فرم جدید سانسور در دنیای امروز به حذف یک مطلب از یک جریده و بخشی از مطالب یک رسانه مربوط نمی شود. در عصر جدید سانسور یعنی غرق ساختن اذهان مردم در انبوه داده های بی خاصیت و گم کردن واقعیت های روز در این ازدحام اطلاعات و در نتیجه بی اطلاعی عموم از واقعیت های مهم روزگار خود
پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ صورت و
فرم جدید سانسور در دنیای امروز به حذف یک مطلب از یک جریده و بخشی از مطالب یک
رسانه مربوط نمی شود. در عصر جدید سانسور یعنی غرق ساختن اذهان مردم در انبوه داده
های بی خاصیت و گم کردن واقعیت های روز در این ازدحام اطلاعات و در نتیجه بی اطلاعی
عموم از واقعیت های مهم روزگار خود.
یکی از صورت های سانسور در دوره ما، واقعیت هایی
است که مردم بخاطر عدم اجرای برجام و ادامه تحریم ها از جیب خود پرداخت می کنند
اما توجه زیادی پیرامون این واقعیت (که چندی است طبق صلاحدید از صدر اخبار حذف
شده) نمی شود. بطور مثال به چند واقعیت اقتصادی زیر با اعداد و ارقام فکر کنید:
پایگاه خبری آفتاب در ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ از فرار سالیانه
۱۲ میلیارد دلار سرمایه، مهاجرت صدها هزار نخبه، زندگی سخت میلیونها ایرانی،
رکود تورمی و بسیاری مسائل دیگر خبر می دهد که همه از تحریمهایی ناشی شد که حدود
۱۷ سال است بر زندگی یک ملت سایه افکنده است و ادامه داد چرا مردم حق ندارند
بپرسند چرا چنین هزینههای هنگفتی به آنها تحمیل شده است و در برابر آن، چه به
دست آوردند و همین طور خسارت ۶۰ میلیارد دلاری تأخیر یکساله در توافق لغو تحریم
که به کشور وارد می کند؟
دنیای اقتصاد در شهریور 1401 خسارت تحریم ها در کشور را ماهیانه
حدود ۳ میلیارد دلار براورد کرده و نوشته روزانه صدها میلیارد تومان تخفیفی که
کشور در تحریم ها در ازای صادرات و گران شدن بیمه و گران شدن تبدیل پول و ...
پرداخته می شود، با رفع تحریم ها، برطرف و برای کشور ثروتی عظیم فراهم می آورد.
به گزارش خبرآنلاین (شهریور 1394) در طی سال های
مختلف، اگر جمع واردات و صادرات کشور را 150 میلیارد دلار در نظر بگیریم، حداقل
اثر تحریم این بوده که اضافه هزینه ای حدود 20 درصدی روی دست دولت باقی گذاشته
است. به این ترتیب 20 درصد از 150 میلیارد دلار می شود چیزی حدود 30 میلیارد دلار
در سال. این میزان تقسیم بر 365 روز می شود روزی حدود 80 میلیون دلار ضرر مستقیم
بلاتردید از محل تحریم ها.
بنا به
گزارش پایگاه خبری شرق (بهمن ۱۴۰۱ ) با خروج آمریکا از برجام و تشدید تحریمها علیه
ایران، نرخ تورم که در فاصله سالهای 92 تا 96 از 34.7 درصد به 8.3 درصد رسیده
بود، بار دیگر دورقمی شده و در سال 98 از سطح 40 درصد گذشت.
خبرگزاری
ایسنا در ۱۵ دی ۱۴۰۰ نوشت هزینه هر دقیقه
مجلس شورای اسلامی ۲۱ میلیون تومان است و در یک جلسه یک ساعت علنی، یک میلیارد هزینه
روی دست ملت می گذارد و ۱۱۵۶ میلیارد تومان هزینه یک سال مجلس است.
برطبق برآورد امروز که درآمد ماهانه هر نماینده ۲۵
میلیون تومان است حقوق ۲۹۰ نماینده بالغ بر ۷ میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومان می شود
که برای یک سال می شود ۸۷ میلیارد و برای ۴ سال با احتساب افزایش ۲۰ درصدی هرسال،
این مبلغ بر ۴۰۰ میلیارد تومان بالغ می شود باضافه بیش از همین میزان هزینه دفتر و
راننده و ...
اگر خروجی
مصوبات مجلس، به نحوی باشد که مردم را از خسارت های گوناگون و هزینه های گزاف
اقتصادی نجات بخشد، صدالبته صرف این هزینه ها ارزش آن را دارد.
سالی که
گذشت سال تغییر در ترکیب نمایندگان مجلس بود. امید می رود مجلس فعلی که مانع توافق
دوباره برجام در دولت قبل شده بود، در مجلس آینده تبدیل به فرصتی برای احیای
دوباره برجام (اصطلاح دولت روحانی) یا همان مذاکرات لغو تحریم ها (اصطلاح دولت رئیسی)
شود. البته اگر فرصتی باقی مانده باشد و الا می رسیم به سخن همان پیرمرد طبسی که
روزی در برابر آقای حجتی وزیر وقت کشاورزی آن شعر را سرود:
همه آفاق پر از فتنه و شر می بینم/عجب آن است که هر
روز بتر می بینم-دختران را همه جنگ است و جدل با مادر/پسران را همه بدخواه پدر می
بینم.
«خودتان می دانید و مملکت خودتان» خداحافظ