پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ بی‌مقدمه و خارج از تعارفات مرسوم نامه‌های اداری، سخن را آغاز می‌کنم. سخنی که از سر درد و دلسوزی است و در آن امید دارم. امیدوارم سخنانم مصداق کلام گهربار مولا امیرالمؤمنین علی(ع) باشد که می‌فرمایند:

«کلمه اگر از دل برآید، بر دل نشیند و اگر از زبان برآید، از گوش فراتر نرود.»

(ابن ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ج۲۰، ص۲۸۷)

سخنان این جانب نیز که از سر دلسوزی و بدون اغراق بیان می‌شود، یقین دارم بر دل رئیس‌جمهور محبوب و مردمی خواهد نشست و چاره‌اندیشی را برخواهد انگیخت.

جناب آقای رئیس‌جمهور،

همان‌طور که می‌دانید، هر امری استراتژی و راهکار ویژه‌ای دارد و انتخابات نیز از این قاعده مستثنی نیست. یکی از ارکان اصلی و مؤثر در هر انتخابات، ستادهای تبلیغاتی هستند که به جرأت می‌توان گفت از پتانسیل‌های بالقوه و بازوان اجرایی نامزدها محسوب می‌شوند. پس از انتخابات نیز این نیروها معمولاً سازماندهی مجدد شده و به عنوان یاران وفادار برای دور بعدی حفظ می‌شوند.

اما موضوعی که پس از گذشت یک سال و نیم از انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری، نگارنده را به نوشتن این سطور واداشت، نحوه برخورد ستاد مرکزی دکتر پزشکیان با ستادهای «وفاق ملی» در استان‌ها و شهرستان‌ها بود. متأسفانه، تنها یکی دو هفته پس از انتخابات سرنوشت‌ساز ۸ تیرماه ۱۴۰۳، این ستادها به طور غیرمنتظره‌ای تعطیل شدند و حامیان و یاران پرتلاش آن‌ها به حال خود رها شدند. برخلاف ستادهای نامزدهای رقیب، دیگر کسی پیگیر سرنوشت این نیروها نشد و گویی آنان به بوته فراموشی سپرده شدند. به تعبیری، ستادهای وفاق ملی، «فعالان دیروز و فراموش‌شدگان امروز» هستند.

به نظر می‌رسد این اقدام را جز با تنگ‌نظری و بی‌تدبیری در برخی ارکان تصمیم‌گیر دولت وفاق ملی نمی‌توان توجیه کرد؛ تأثیر منفی این رویکرد در کوتاه‌مدت و در انتخابات آینده آشکار خواهد شد. این در حالی است که نامزدهای رقیب، نه تنها نیروهای خود را متفرق نکرده‌اند، بلکه به یارگیری جدید پرداخته و آن‌ها را همچون سربازان پشت جبهه سازماندهی کرده‌اند تا در مواقع لازم از تجربیاتشان بهره ببرند.

جناب آقای دکتر پزشکیان،

معمولاً ستادهای نامزد پیروز، بدون چشمداشت و تنها برای پیروزی نامزدشان، تمام توان خود را به کار می‌گیرند. حداقل انتظار آن‌ها این است که پس از پیروزی، قدر ببینند و مورد توجه قرار گیرند، نه آن‌که یک‌باره کنار گذاشته شوند و مصداق این مصرع ضرب‌المثل‌شده گردند:

«از دل برود هر آنکه از دیده برفت»

این در حالی است که در آستانه انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا (پارلمان محلی) قرار داریم و جمع‌آوری نیروهای باتجربه و پای‌کار در چنین شرایطی دشوار خواهد بود. چه بسا بهتر بود ستادهای تبلیغاتی پس از انتخابات، تحت عنوان «ستادهای مردمی حامیان دولت وفاق ملی» یا «شورای هماهنگی حامیان دولت» سازماندهی می‌شدند و در راستای پیشبرد اهداف دولت ایفای نقش می‌کردند.

نتیجه این اقدام، دلسردی طرفداران دولت و حضور افراد سفارشی در پست‌های کلیدی است که گاه به دلیل عدم همخوانی با دولت یا ناکارآمدی، مشکلاتی را ایجاد می‌کنند. در حالی که اگر از ظرفیت ستادها استفاده می‌شد، نیروهای اصیل و کارآمد معرفی می‌شدند.

جناب رئیس‌جمهور،

اکنون نیز دیر نیست. همان‌طور که ضرب‌المثل معروف می‌گوید: «جلو ضرر را از هر کجا بگیری، منفعت است.» با توجه به شرایط حساس پیش رو، می‌توانید ستادهای وفاق ملی را در سراسر کشور احیا کنید. اعضای این ستادها، افرادی دلسوز و کم‌توقع هستند که جز موفقیت دولت و سربلندی رئیس‌جمهور منتخبشان، آرزویی ندارند.

پیشنهاد می‌کنم در سطح استان‌ها و شهرستان‌ها سازماندهی جدیدی صورت گیرد تا پشتوانه اجتماعی دولت حفظ شود. از این نیروها حتی می‌توان برای بازرسی غیررسمی از عملکرد دستگاه‌های اجرایی استفاده کرد و گزارش‌های مستقیم آن‌ها را مبنای تصمیم‌گیری‌های آینده قرار داد.