پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ فضای سیاسی و اجتماعی با نوعی چندپارگی، بی‌اعتمادی و خستگی روبه‌روست، حفظ انسجام داخلی مهم‌ شده است. ایران برای عبور از وضعیت پیچیده امروز، نیاز دارد با بازخوانی ظرفیت‌های درون خود، به‌ویژه چهره‌هایی که هنوز در بخش بزرگی از جامعه سرمایه‌ی اعتماد دارند، مسیر گفت‌وگو و آشتی ملی را دوباره فعال کند.

در میان چهره‌های سیاسی، دو نام بیش از دیگران می‌توانند در این مسیر نقش ایفا کنند: سید محمد خاتمی و دکترحسن روحانی.

هر دو می‌توانند در بزنگاه‌ها، پرچم گفت‌وگو، عقلانیت و تعامل را برافراشته کنند.

ضرورت استفاده از ظرفیت گفت‌وگو

جامعه‌ با مسئله‌ی فرسایش اعتماد مواجه است. بخش قابل توجهی از مردم احساس می‌کنند که میان آن‌ها و ساختار تصمیم‌گیری فاصله‌ای ایجاد شده است. در چنین وضعیتی، تقویت همبستگی ملی و ترمیم شکاف‌ها تنها از مسیر اعتمادسازی و گفت‌وگو ممکن است؛ نه با حذف و انکار. خاتمی به‌عنوان نماد اصلاح‌طلبی اخلاق‌محور و روحانی به‌عنوان نماد اعتدال و سیاست‌ورزی واقع‌گرایانه می‌توانند در همین چارچوب، حلقه‌ی ارتباطی میان حاکمیت و مردم باشند. بازگشت برای بازسازی انسجام اجتماعی و افزایش تاب‌آوری ملی یک ضرورت است.

سرمایه‌ی انسانی

دردنیای امروز، قدرت تنها در ابزار نظامی یا منابع اقتصادی خلاصه نمی‌شود؛ سرمایه‌ی اجتماعی و اعتماد عمومی بزرگ‌ترین دارایی یک نظام سیاسی است. اگر این سرمایه تضعیف شود، هیچ سازوکاری نمی‌تواند دوام را تضمین کند.

منافع بازگشت خاتمی و روحانی

ورود مجدد این دو چهره به دایره‌ی گفت‌وگوی ملی، دست‌کم سه پیام مهم دارد:

۱. پیام به داخل این است که صدای همه‌ی جریان‌ها شنیده می‌شود.

۲. بازگشت امید و کاهش احساس انزوا در میان طبقات متوسط، جوانان و نخبگان فرهنگی.

۳. نشان دادن چهره‌ای منعطف‌ و منطقی‌ از جمهوری اسلامی در عرصه‌ی بین‌الملل.

راهکارهای عملی

برای تحقق این هدف، لازم است نظام به‌صورت روشن و شفاف، نقش مشورتی و ارتباطی برای این دو چهره تعریف کند؛ مثلاً از طریق شورای گفت‌وگوی ملی یا نشست‌های هم‌اندیشی با اقشار مختلف مردم و نخبگان. اگر هدف، حفظ وحدت و انسجام ملی است، راه آن از بازسازی اعتماد و گفت‌وگو می‌گذرد. امروز بیش از هر زمان دیگر، کشور به عقلانیت، همدلی و صبر نیاز دارد. استفاده از ظرفیت‌های چهره‌هایی مانند سید محمد خاتمی و حسن روحانی نه یک امتیاز سیاسی، بلکه یک ضرورت ملی است؛ ضرورتی برای عبور از شرایط حساس و تقویت بنیان‌های وحدت درون‌زا. نظام اگر بتواند این گام را بردارد، نه‌تنها در برابر بحران‌های پیش‌رو مقاوم‌ خواهد شد، بلکه بار دیگر نشان خواهد داد که قدرت واقعی، از مردم و اعتماد آنان سرچشمه می‌گیرد نه چیز دیگر.