قرار است همای سعادت بر شانه چه کسی  بعنوان بیستمین استاندار زنجان بنشیند؟ آیا واقعا نشستن بر این منصب سعادت است یا مسئولیت؟  اگر مسئولیت است که کار شبانه روزی را می طلبد و مرد خداترس می خواهد برای قبول آن و اگر سعادت به معنای کسب قدرت است که از آغاز تا پایان خسارت است برای مردم و برای صاحب قدرت.

در این بین گزینه های مطرح می شوند که گویا قبل از حکم وزارت کشور به رسم خلفا منتظر بیعت گرفتن از مردم هستند تا مردمی بودن خود را به رخ بکشند و به همین دلیل نشسته اند تا در بزنند برای دعوت به قبول منصب استانداری.

بعضی دیگر به خلعت رفقا امید به صدور حکم سردار مومنی نشسته آند اما جناح رقیب جامه از تن او درآورده و به تن محبوب خود می پوشانند طوری که کم مانده جامه دریده شود قبل از آنکه جامه دار پیدا شود.

برخی دیگر از گزینه ها به دنبال ضمانت هستند برای هدایت مرکب استانداری به میل خود و  در مقابل عده ای هم بدنبال گرفتن ضمانت از استاندار آینده هستند برای رسیدن به مراد خود . هر چه است رسیدن به گزینه مطلوب نه از بین دعواهای این و آن بلکه از مسیر وفاق می گذرد. استانداری را نه باید به بیعت داد نه خلعت نه ضمانت بلکه باید به سوگند خدمت به کسی واگذار کرد که در پایان کار رضایت خداوند و مردم را به دنبال داشته باشد. رسیدن به این مهم نیاز به داد و بیداد نماینده ای با اندام متمایز از چهار نماینده دیگر در مجلس ندارد ؛ استان زنجان هنوز استاندار دارد و خوب یا بد مشغول رتق و فتق امور. تا دیروز گله از دخالت نمایندگان در انتخاب استاندار بود و حالا گله از به ظاهر عدم دخالت نمایندگان.

بهتر آن است اولا واقعا کسانی برای منصب استانداری اعلام آمادگی کنند که از عهده انجام مسئولیت های آن به نفع استان برمی آیند و در گام بعدی با اجماع نمایندگان و معتمدین شهر ؛ نمایندگان تشکل های مردمی و حتی استاندار فعلی چند گزینه کارنامه دار و جامع الشرایط به وزارت کشور معرفی شود تا به انتخاب و تصمیم وزارت کشور هر کسی که انتخاب شد مورد پذیرش و حمایت واقعی قرار گرفته و در ادامه عملکرد او مورد نظارت جدی قرار بگیرد تا استان زنجان به جایگاه واقعی خود در افق ترسیم شده در اسناد بالادستی برسد.

آینده استان زنجان را نباید معطل مطامع شخصی و جناحی نمود چرا که استان زنجان لایق بهترین هاست و بیشه استان خالی از شیر نیست فقط باید چشم باز کرد و دید و گوش داد و شنید.