از دیرباز ادبیات را خالق «زیباییها» می دانستند و بعضی چنین نوشتهاند: «ادبیات در رابطه دوگانهای که با جهان برقرار میکند، یک بعد خاص از وجدان بشری به شمار میآید.»
نازخند صبحی