پایگاه خبری صدای زنجان نیوز/ یوم العباس دیگری در شهر شور و شعور حسینی شکل گرفت، با شکوهتر از گذشته و با حضور مردم و مسئولین!

امسال اما درس دیگری از نهضت عاشورا با فریاد پاینده باد قرآن به جهان مخابره گردید. فریادی که نشان داد جهان اسلام توهین به قرآنی که بر محمد نازل شد، از زبان علی جاری شد و با خون حسین ماندگار شد، را بر نمی تابد. در گوشه ای از میدان انقلاب نمادی از قرآن باز بر روی رحلی بزرگ با آیاتی از کلام الله مجید و مردمی که دور آن حلقه زده بودند بیش از پیش خودنمایی می کرد که آهای دنیا اجازه نمی دهیم میراث پیامبر و اهل بیتش مورد کوچکترین تمسخری قرار بگیرد.  

مردم مثل همیشه بودند، عشق حسین در دل، رخت عزا بر تن، ذکر یا حسین بر لب و سمفونی فرود دستِ ارادت بر سینه و سر که نشان از شکوه ارادات به سید و سالار شهدان می باشد.

در این اجتماع حسینی فرقی نمی کند از چه طبقه ای هستی، کارمندی یاکارگر، تاجری یا مدیر، روحانی هستی یا نظامی، شخصی هستی یا صاحب منصب، همه قطره ای هستند از سیل خروشان عاشقان حسین و طریق حسین.

اما آنچه که کمی بر شکوه این مراسم سراسر معنوی سایه افکند، سایه ی صاحب منصبان و مدیران ارشد استان به ویژه آنان که در کسوت مدیریت ارشد اجرایی و قضایی و معنوی می باشند، بود که به جای حضور در بین مردم از بلندای ساختمان های اطراف میدان انقلاب نظاره گر شکوه مردم بودند و سایه اشان سایه ای نبود که خوشایند مردم و در شان قرآنِ قرار گرفته در میدان انقلاب و دستان مردم باشد. بدتر از همه شلوغی اطرف ایشان بود که تلقی دیگری را بر اذهان متبادر می کرد.

ای کاش به حرمت قرآن هم که شده اندکی بیشتر در بین مردم می ماندید و پس از ثبت حضورتان در قاب تلویزیون به خانه هایتان بازمی گشتید. بالانشینی در همه ابعاد آن بد است و مردم خیلی زود بالانشینی مسئولین را می فهمند. ایکاش وقایع اوایل انقلاب را بازخوانی کنیم تا به یاد بیاوریم چه اشخاصی با چه جایگاهی در بین مردم ماندند و شهید شدند و هیچگاه به بالانشینی فکر نکردند اما در دل مردم ماندگار شدند.

اگر بیم جان است که چه مرگی بهتر از کشته شدن در مراسم حسین(ع)، اگر بیم مراجعه مردمی است که بهتر است عطای مسئولیت را به لقایش ببخشیم و اگر حس بالانشینی مزه کرده که به تعبیر حضرت امام (ره) از زی خود خارج گشته‌ایم.