راستش را بخواهید تا چند سال قبل اگر کسی راجع به بحران آب و کمبود آن صحبت می کرد خلق الله به مشاعرش شک ‏می کردند و طرف را دست می انداختند و مسخره می کردند. تا همین الان فرهنگستان زبان و ادب پارسی 38 ضرب ‏المثل فارسی در خصوص آب به ثبت رسانده است که نشان ذهنده کثرت آب در این بلاد بود. ولی الان باید بپذیریم که ‏اوضاع آب از حالت کشمشی خارج شده و به سمت بحران میل پیدا کرده است. داستان اصلاً هم شوخی بردار نیست و به ‏قول معاون کلانتر همه ساکنان کره زمین را درگیر این معضل کرده است. یعنی اگر در مورد انرژی و کمبود آن، عالم و آدم ‏جمع شوند و بگویند بحران انرژی داریم ما یکی در کَتمان نمی رود و قبول نمی کنیم چرا که از قدیم و ندیم گفته اند ‏‏«انرژی از بین نمی رود؛ بلکه از حالتی به حالت دیگر تبدیل می شود.» گاهی اوقات ممکن است به صورت انرژی حرکتی، ‏جنبشی، شیمیایی و الکتریکی ظاهر شود و گاهی اوقات هم ممکن است به صورت خودنویس و ساعت لاکچری از جیب ‏بابک زنجانی سر در بیاورد! خلاصه از بین نمی رود.‏

اما داستان در مورد بحران کاملاً آب جدی است و مو لای درز فرضیه علمی آن نمی رود و این بار دیگر ظاهراً « آب رفته ‏به جوی باز نمی گردد!» ‏

البته با وجود جدی بودن این بحران مسئولین بیشتر تمایل دارند این بار بدون صرف هزینه جهت فرهنگ سازی و تولید ‏انبوه شیر های هوشمند و حتی ساخت شخصیت آبکی و کارتونی «بابا آبی»... آب رفته را به جوی برگردانند. یعنی مردم ‏خودجوش عمل کنند و بحران آب را هم خود مردم مثل سایر بحران های طبیعی و غیر طبیعی که به آن عادت کرده اند ‏مدیریت کنند. مثلاً خلق الله «یک آن» یا «یهویی» به خودشان بیایند و یکصدا همه با هم زمزمه کنند« شیلنگت را زمین ‏بگذار» و از فردا ماشین شان را با یک آفتابه آب بشویند؛ از پسماند آب مسواکی و غنی شده با خمیردندان روشویی برای ‏آبیاری درختان و گل های باغچه استفاده کنند و یا با قرار دادن سه چهار تا آجر گری در سیفون مستراح، حجم آب مخزن ‏سیفون را تا اندازه یک بطری آب معدنی کاهش دهند و اگر سیفون نتوانست وظیفه اش را به درستی انجام دهد، با ‏دستکاری در سیستم تایمینگ، تعداد بیرون روی ها را افزایش دهند! کشاورزان نیز به جای کشت برنج و هندوانه و خربزه و ‏سیب زمینی، فقط زعفران و گیاهان دارویی و کنجد بکارند و کمبود مایحتاج و مواد خوراکی را با افزودن چهار تا امضای ‏طلایی و واردات از کشورهای خارج جبران کنیم.‏

با تدابیر اتخاذ شده فوق دیگر نگرانی بابت هدرروی 390 لیتر آب در ثانیه ناشی از فرسودگی شبکه های آبرسانی نیز معنا ‏نخواهد داشت. تازه از محل صرفه جویی های صورت گرفته می توانیم دریاچه ارومیه و سایر تالاب ها نیز احیا کنیم و حتی ‏مابقی کارخانجات فولاد را که نیاز به مصرف بالای آب دارند، در یزد و استان های مشابه راه اندازی کنیم بدون اینکه کسی ‏به وزیر نیرو گیر بدهد! ‏

در واقع « با این همه معانی و این سبک و انسجام . . .  چشم حسود کورکه جز عیب ننگرد» در ضمن توصیه می شود  ‏دوستان ژئوپولیتیسین ( تلفظ این کلمه چقدر سخته) ‏‎ ‎نگرانی بابت کمبود یا بحران آب را فراموش کنند و دور رویکرد « ‏هیدروپولیتیک» یا همان «مطالعه ی اثر تصمیم گیری های مربوط به استفاده از آب در شکل گیری های سیاسی در روابط ‏میان دولت ها یا روابط میان دولت ها و مردم یک کشور» را قلم بکشند و حتی می توانند در عوض نگرانی بابت کمبود آب ‏به مقوله صادرات آب به سایر کشورها هم فکر کنند! سقف آرزوهایتان آسمان...‏

# آب؛ هیدروپولیتیک؛ ضرب‌المثل